Nature overschrijdt een grens

Is Nature over de rand gegaan?

Over het hoofdredactioneel van Nature van deze week zal nog lang nagepraat worden. In de scherpst mogelijke bewoordingen valt misschien wel het meest prestigieuze wetenschappelijke tijdschrift ter wereld iedereen aan die een slaatje probeert te slaan uit climategate:

The e-mail archives stolen last month from the Climatic Research Unit at the University of East Anglia (UEA), UK, have been greeted by the climate-change-denialist fringe as a propaganda windfall (see page 551). To these denialists, the scientists’ scathing remarks about certain controversial palaeoclimate reconstructions qualify as the proverbial ‘smoking gun’: proof that mainstream climate researchers have systematically conspired to suppress evidence contradicting their doctrine that humans are warming the globe.

Dit is de openingsalinea van het stuk en er valt heel wat over op te merken. Om te beginnen het woord ‘gestolen’. Er is op dit moment geen zekerheid over wie en hoe de informatie van CRU naar buiten is gekomen. Voor Nature is het blijkbaar bij voorbaat uitgesloten dat een medewerker van CRU gelekt zou hebben dan wel dat CRU het document eerst zelf heeft samengesteld en er vervolgens onzorgvuldig mee omgegaan is.

De toon is daarmee gezet, de wetenschappers wier e-mails op straat liggen zijn slachtoffers en geen daders. Wie zijn de dan de daders? De ‘hacker’ uiteraard maar vooral de denialists die deze affaire als een buitenkansje zien voor hun propaganda-oorlog. Het woord ‘denialist’ valt in totaal acht keer in het stuk en alleen daarmee al heeft Nature wat mij betreft een grens overschreden. Het woord ‘denial’ is afgeleid van de term ‘Holocaust denial’, het ontkennen van de Holocaust. Ieder gebruik van dit woord buiten deze context is in mijn optiek zwaar misplaatst.

Klimaatonderzoeker Chip Knappenberger legt op de blog van Roger Pielke jr in een van de commentaren uit waarom het gebruik van het woord ‘denialist’ juist in een Nature editorial zo problematisch is:

Nature has divided things up into two camps—“denialists” and “scientists.”
And from the tone of the editorial, it is unclear to me that the magazine would give fair consideration to submissions from people it considers to be denialists.
Am I a denialist? Is Pat Michaels? Is Steve McIntyre? Are you? Is any person who submitted a FOI request to the CRU?
After all according to Nature “If there are benefits to the e-mail theft, one is to highlight yet again the harassment that denialists inflict on some climate-change researchers, often in the form of endless, time-consuming demands for information under the US and UK Freedom of Information Acts.”
Perhaps Naturecould do everyone a huge favor and publish a list of people for which it will not consider submissions. At least then they would be being open and honest.

Nature wekt inderdaad de indruk dat er maar twee soorten klimaatonderzoekers zijn, zij die zich netjes scharen achter de ‘consensus’ en zij die daarvan afwijken, de denialists. Geen een keer in het stuk zegt Nature wie die denialists dan wel zijn en Knappenberger vraagt zich daarom hardop af: ben ik er een? Pat Michaels, Stephen McIntyre?

Blogger EliRabbet doet eveneens in de commentaren bij Pielke jr een poging:

The political and scientific links between tobacco and climate change denialists are well documented (see, for a start S. Fred Singer, Frederick Seitz, Steve Milloy, etc and the organizations they worked with). The chain of payments and relations are pretty clearly laid out in the Tobacco Archives, and we can even trace significant (although probably only a small fraction of the)money flowing from industry into the denialists pockets.

Singer is nog actief als scepticus, hoewel hij mede vanwege zijn leeftijd (85) weinig meer publiceert in de wetenschappelijke literatuur. Seitz is vorig jaar overleden en Milloy is een scepticus die de website Junkscience beheert en die openlijk tegen een koolstofbelasting. Singer wordt af en toe genoemd in de CRU e-mails (vooral in verband met de discussie rond de hot spot in de tropen), maar Seitz en Milloy spelen geen rol. Het zou Nature sieren als het hier spoedig op terugkomt en meer duidelijkheid geeft over wie de ontkenners nu precies zijn. Want zoals Knappenberger terecht opmerkt: heeft het voor een denialist wel zin een wetenschappelijk artikel in te dienen bij Nature?

Volgens Roger Pielke jr is het het scherpste commentaar dat hij ooit in Nature heeft gelezen: “Nature has an very strong editorial out about the CRU emails. I’d go so far as to say that it is the most strongly written Nature editorial that I have ever seen, it is just seething in anger.”

Blogger Bishop Hill ontving veel afkeurende reacties waaronder deze onderzoeker:

As an active palaeoclimate scientist and also someone who has published in Nature I am deeply disturbed by this editorial. I have written to the editor and cancelled my subscription. There is no room in science for such closed minds. I fear that the editorial is now running behind the pack. By all accounts there is every chance the UEA investigation will be thorough and watching the Vice-Chancellor on television this evening he certainly was very careful to not defend CRU.