Er was gisteravond een verhit debat over het klimaat in de Tweede Kamer waarover zelfs het 22 uur journaal berichtte. Vandaag staan de kranten er vol van. De Volkskrant: Cramer leest klimaatsceptici in Kamer wetenschappelijk de les. Het Parool: Cramer: ‘Niet gokken met de toekomst’. Nu.nl: Cramer geeft tegengas tegen klimaatsceptici.

Het werd vooral een strijd tussen Cramer (PvdA) enerzijds en De Mos (PVV) en Nepperus (VVD) anderzijds. Nepperus verzocht Cramer een onafhankelijk onderzoek in te stellen zoals ook in Engeland en de VS gebeurt. Maar Cramer ziet daar niets in:

Cramer zei dat zo’n onderzoek ‘zinloos’ zou zijn. Wetenschappers, benadrukte ze, moeten zich volgens de ‘hoogste standaarden’ verantwoorden. Ze wil niet het IPCC – het klimaatpanel van de Verenigde Naties – ter discussie stellen. ‘In welke onafhankelijke keurmeesters heeft u meer vertrouwen dan het IPPC?’ (de Volkskrant)

Vooral die laatste zin is cruciaal. Zij noemt IPCC-auteurs ‘onafhankelijke keurmeesters’. Critici van het IPCC, zoals Roger Pielke sr, wijzen er echter al enige tijd op dat er bij vele prominente IPCC-auteurs en juist degenen die nu onder vuur liggen in climategate, sprake is van een overduidelijke belangenverstrengeling. Zij beoordelen in het IPCC-rapport namelijk hun eigen werk en zullen bij wetenschappelijke controverses (rond de hockeystick, rond het urban heat island effect, rond de hot spot in de tropen etc.) altijd de neiging hebben om hun eigen positie daarover naar voren te schuiven en dat van concurrenten af te zwakken of zelfs te negeren.

En terwijl Cramer weer hamert op de ‘duizenden’ wetenschappers die achter de consensus zouden staan wijst Pielke erop dat in werkelijkheid een vrij kleine en invloedrijke groep onderzoekers de touwtjes in handen hebben. Welke groep, juist, de groep van wie de e-mails nu op straat liggen. Pielke noemt het IPCC daarom een oligarchie:

An oligarchy is a “form of government in which all power is vested in a few persons or in a dominant class or clique; government by the few.” This definition certainly fits with the IPCC.
(…) This small community of climate scientists is controlling the agenda with respect to the assessment of climate change. This is an oligarchy. (…)
Without new scientists leading the IPCC process as LAs [lead authors, red.] and CLAs [contributing lead authors, red.], the next IPCC report is doomed to continue to be completed by an oligarchy that is using its privileged position to advocate for a particular perspective on the role of humans within the climate system [the third hypothesis above]. The next IPCC report will not be a balanced assessment, but continue to be policy advocacy in the guise of a scientific framework.

De gelekte e-mails lijken Pielke gelijk te geven. De invloedrijke IPCC-auteurs bespreken overduidelijk met elkaar hoe ze hun beeld van het klimaat (het is nu ongeevenaard warm en het komt door de mens) zo duidelijk mogelijk over het voetlicht kunnen brengen en ze deinzen er daarbij niet voor terug om onwelgevallige informatie weg te laten (hide the decline). Ook bespreken ze met elkaar hoe ze sceptici informatie kunnen onthouden (desnoods door e-mails weg te gooien) en dat ze er alles aan zullen doen om bepaalde papers uit het IPCC-rapport te houden.

Dus de volgende keer dat Cramer er weer op hamert dat er een consensus is van duizenden onderzoekers doen haar tegenstanders (PVV, VVD of wie dan ook) er goed aan om erop te wijzen dat het IPCC een oligarchie is. Een relatief kleine groep wetenschappers (laten we zeggen 50 tot 100 auteurs) bepalen wat er over cruciale discussiepunten in het rapport geschreven wordt. Pas als daar een eerlijk debat over gevoerd gaat worden komen we een stap verder. Maar voorlopig verschanst Cramer zich achter de voorspelbare stelling dat het IPCC onfeilbaar is.

[Update uit het Parool-artikel]
Sceptici durven dat risico best aan. Zij geloven het wetenschappelijke VN-klimaatpanel gewoon niet. [Cramer] ”Er zijn wereldwijd twaalfhonderd instituten die al twintig jaar onderzoek doen naar het klimaat. Die onderzoekers mogen alleen publiceren in wetenschappelijke tijdschriften als hun studies zijn onderworpen aan heel streng controlesysteem. Ze worden dus onderling bekritiseerd en zullen zelf dus ook heel kritisch zijn op hun werk. En juist wetenschappers zeggen: álles moet transparant zijn.”

Dat laatste is een heel slecht voorbeeld van Cramer in verband met climategate. De hoofdreden dat de e-mails gehackt of gelekt zijn is in mijn optiek juist het feit dat Phil Jones ondanks vele FOIA-verzoeken (onze Wet Openbaarheid van Bestuur) weigert zowel zijn ruwe temperatuurmetingen als zijn softwareprogramma vrij te geven. Zijn programma is nu openbaar als gevolg van de CRU hack, de ruwe data nog altijd niet.