Wanneer het Wereldnatuurfonds een persbericht naar media stuurt, moet je de juistheid van claims grondig controleren. Het is namelijk een fondswervende actiegroep, die urgentiemarketing bedrijft. Wonderlijk genoeg doet het IPCC dat niet in haar AR4-rapport uit 2007. Zij citeren in het tiende hoofdstuk een WWF-rapport uit 2005 dat de Himalayagletsjers laat verdwijnen in 2035. Met grote gevolgen..

Citeren op basis van vertrouwen heeft zo zijn manco´s. Er kan een ketting van onjuiste citaties ontstaan. Voor het rampjaar 2035 baseerde het IPCC-rapport zich op fondswervende actiegroep WWF. De panda’s citeren op hun beurt een artikel uit het populaire New Scientist in 1999, om hun claim te onderbouwen: de gletsjers in de Himalaya verdwijnen in 2035.

De journalist van New Scientist baseert zich weer op een claim van een studie die het International Commission on Snow and Ice (ICSI) publiceerde het Indian Environmental Forum. En deze citeren, op onjuiste wijze een rapport van Kotlyakov et al over het terugtrekken van ‘extrapolar glaciers’, dus de gletsjers in bergketens waaronder de Himalaya.
En hier blijkt dat de wetenschapper doelde op het jaar 2350, wanneer ongeveer 80 procent van alle berggletsjers zou zijn verdwenen, waaronder een aantal gletsjers in de Himalaya. Eeeh? Met deze creatieve waarheidspresentatie zakt het IPCC een beetje door het ijs. Het VN-klimaatpanel beweert zich namelijk enkel te baseren op peer-reviewed publicaties, en dus varen onze media en politici blind op haar claims. Zo ook in december 2007 toen de Himalayagletsjers wereldwijd wegsmolten in 2035 in de krantenkolommen. Misschien loont een minder gezagsgetrouwe houding van massamedia alvast
Wat in het Kotlyakov rapport werkelijk staat is het volgende….

The degradation of the extrapolar glaciation of the Earth will be apparent in rising ocean level already by the year 2050, and there will be a drastic rise of the ocean thereafter caused by the deglaciation-derived runoff (see Table 11 ). This period will last from 200 to 300 years. The extrapolar glaciation of the Earth will be decaying at rapid, catastrophic rates— its total area will shrink from 500,000 to 100,000 km2 by the year 2350. Glaciers will survive only in the mountains of inner Alaska, on some Arctic archipelagos, within Patagonian ice sheets, in the Karakoram Mountains, in the Himalayas, in some regions of Tibet and on the highest mountain peaks in the temperature latitudes.”

Klimaatwetenschapper John Nielsen Gammon schrijft over de affaire in de Houston Cronichle die al tot een nieuwsbericht in Science heeft geleid, en uitgebreide discussie in de gemeenschap

Gisteren in gesprek met activist Jaap Klimaat noemde hij ook het drama in de Himalaya als argument, en zo zie je hoe deze wilde misvattingen het wereldbeeld van mensen wereldwijd beinvloeden, tot opiniemakers en politici aan toe. Maar we kunnen gelukkig vaststellen: al is een leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.

Het is hier overigens absoluut niet ons doel om het IPCC of het WWF af te branden. Want al zijn sommige beweringen voor discussie vatbaar, moreel gezien hebben ze 100 procent gelijk: we moeten wel goed met onze aarde omgaan. En tegen deze waarheid als een koe kan geen peer-reviewed studie iets inbrengen. Dus wanneer wij de moraal van deze instellingn een cijfer willen geven, dan is een 10 niet genoeg. Een dikke 2035 is pas voldoende