Klimaatpaus Pier Vellinga krijgt klop van collega’s

Uit Climategate blijkt dat de scheidslijn tussen politiek en wetenschap dun is bij veel CRU-medewerkers en collega’s. Maar de intensiteit van hun activisme verbleekt bij onze eigen nationale klimaatkampioen Pier Vellinga. De huidige programmaleider van het 100 miljoen euro kostende Klimaat voor Ruimte krijgt klop van collega’s als hij weer eens een petitie rondstuurt.

Uit de emails van climategate blijkt dat klimaatwetenschappers elkaar regelmatig kettingbrieven sturen, met verzoek om elkaar’s handtekening zodat media en politici meer onder de indruk zijn van het wetenschappelijke gewicht van de statement. Maar soms wordt het ook alarmisten te gortig. Bijvoorbeeld wanneer ze petities van de Wagenings/Amsterdamse klimaatpaus Pier Vellinga en medewerker Jan Goudriaan voor de neus krijgen.

In aanloop naar Kyoto wil Vellinga met nog 10 vrienden een petitie rondsturen, samen met het Wereldnatuurfonds waarin staat dat ‘het laatste IPCC-rapport ook economisch overtuigend laat zien dat directe controle van emissies nodig is’. Te weinig en te late actie zou astronomische kosten meebrengen. Dit schiet zelfs Tom Wigley van de Universiteit van Colorado in het verkeerde keelgat, in het dagelijks leven toch niet vies van een rampje meer of minder.

Dear Eleven,

I was very disturbed by your recent letter, and your attempt to get
others to endorse it. Not only do I disagree with the content of
this letter, but I also believe that you have severely distorted the
IPCC “view”

This is a complex issue, and your misrepresentation of it does you a
dis-service. To someone like me, who knows the science, it is
apparent that you are presenting a personal view, not an informed,
balanced scientific assessment. What is unfortunate is that this will not
be apparent to the vast majority of scientists you have contacted. In
issues like this, scientists have an added responsibility to keep their
personal views separate from the science,

No scientist who wishes to maintain respect in the community should ever
endorse any statement unless they have examined the issue fully
themselves. You are asking people to prostitute themselves by doing just
this! I fear that some will endorse your letter, in the mistaken belief
that you are making a balanced and knowledgeable assessment of the science
— when, in fact, you are presenting a flawed view that neither accords
with IPCC nor with the bulk of the scientific and economic literature on
the subject.

Let me remind you of the science.

Au!

Wigley gaat dan in op de analyse die hij maakte in Nature in zijn paper ‘Economic and environmental choices in the stabilisation of atmosferic CO2 concentrations’, uit 1996. Hier vergelijkt hij het onmiddelijke actie-scenario met stabilisatie en business as usual. Bij onveranderd beleid zou de CO2-concentratie in 2200 boven de 1000 ppm stijgen. Wigley gaat later in Geophysical Research Letters in 2001 verder in op dit scenario. Volgens Wigley moet je ook de maatschappelijke kosten van directe actie meenemen in de analyse, iets dat Vellinga en co nalaten. Juist die directe kosten zijn veel makkelijker te berekenen, dan eventuele economische gevolgen in het jaar 2200.

Of zoals Wigley schrijft

Our ability to quantify the economic consequences of “too much, too soon” is far better than our ability to quantify the impacts that might arise from “too little, too late” — to
the extent that we cannot even define what this means!

Klimaatschadeclaim

Je kunt niet voorspellen wat het verschil tussen 1000 en 550 ppm de wereld gaat kosten, want de impact van beide scenario’s is over langere tijd steeds lastiger te voorspellen. In de GRL-paper wordt gerept over een gemiddeld temperatuurverschil tussen beide scenario’s van 0,3 graden, met 12 graden verschil aan de polen. Volgens Wigley is dat verschil relatief klein. En dus dien je voorzichtig te zijn met klimaatschadeclaims over lange termijn.

Knappe koppen

Moraal van het verhaal: onze eigen Al Gore Pier Vellinga gaat in zijn klimaatbluf verder dan andere meer alarmistisch ingestelde wetenschappers . En hij is nu aanvoerder van ons meest omvangrijke klimaatprogramma van de Universiteit Wageningen, ECN, RIVM, goed voor 100 miljoen euro aan klimaatgebuffer. Ach, het zal ongetwijfeld beter terecht komen dan de staatssteun aan banken.
Ook met de nuances van Wigley blijft het overigens erg knap dat wetenschappers voor het jaar 2200 al kunnen voorspellen hoe de wereld er uit ziet. En hoe ze hierop nu alvast moeten inspelen. Dat hadden ze bij de kredietcrisis ook moeten doen, want nu is er nauwelijks nog geld over om actie te voeren.