Ik kon het niet nalaten om een ingezonden brief te sturen als reactie op het stukje ‘Ruw in de mond’ van Karel Knip. Een uitgebreidere reactie plaatste ik eerder deze week al hier. De brief luidt als volgt:

WETENSCHAPSBIJLAGE 23-01-10

Ruw in de mond

In de rubriek Ophef was er aandacht voor climategate, de rel in de klimaatwereld die ontstond nadat duizenden e-mails van invloedrijke klimaatonderzoekers waren gehackt of gelekt. Dit schandaal hoort zeker thuis in de betreffende rubriek, maar de draai die de redacteur eraan geeft is wel heel bizar.

Wat de e-mails duidelijk maken is dat deze relatief kleine groep onderzoekers, die op sleutelposities zitten in het VN-klimaatpanel IPCC, er alles aan doet om klimaatsceptici buiten de wetenschappelijke literatuur te houden en buiten het IPCC-rapport. Ook weigeren ze hun meetgegevens en computerprogramma’s vrij te geven aan sceptici, zodat die niet kunnen controleren of de resultaten wel reproduceerbaar zijn. Zelfs aanvragen onder de Engelse Freedom of Information Act (vergelijkbaar met onze Wet Openbaarheid van Bestuur) leggen de onderzoekers naast zich neer en in een van de e-mails roepen ze elkaar op om alle e-mails, die ze elkaar hebben gestuurd buiten het officiële review proces van het IPCC om (wat niet zou mogen), te vernietigen zodat ze niet in de handen van de sceptici zullen vallen.

Politici die al jaren blind varen op het IPCC waren er als de kippen bij om te verzekeren dat climategate niets verandert aan onze kennis over het klimaat. Dat is echter maar zeer de vraag. Als straks wel alle data en softwareprogramma’s van de genoemde Phil Jones beschikbaar zijn zal moeten blijken in hoeverre de recente opwarming door hem niet overdreven is.

In plaats van het onwetenschappelijke gedrag van Michael Mann en Jones te veroordelen schildert de redacteur hen af als slachtoffers van een lastercampagne van de sceptici. ‘Waar mogelijk worden Mann en Jones beschimpt, gehoond en verdacht gemaakt’, schrijft hij. Dat is de wereld op zijn kop.

De voornaamste criticus van zowel Mann als Jones is de Canadees Stephen McIntyre. Hij is een zeer vasthoudende luis in hun pels. En terecht, want het werk van Mann en Jones is te belangrijk om zomaar blind over te nemen. Er is echter geen greintje bewijs dat hij hen ook maar eenmaal beschimpt heeft.

Tot slot nog dit, wat beweegt NRC om critici af te doen als ‘opwarmingsontkenners’? Wetenschap ploetert moeizaam voort door debat tussen voor- en tegenstanders van een paradigma en het is onterecht om een minderheid af te doen met dit soort termen. Of gaat NRC zij die sterk geloven in het versterkte broeikaseffect voortaan ‘opwarmingsoverdrijvers’ noemen?

Marcel Crok
Wetenschapsjournalist
Amsterdam

Gerelateerd: