Het alarmisme zint op een comeback na Climategate. De Washington Times onthulde voortijdig een opgezette PR-campagne van klimaatalarmisten als bioloog Stephen Schneider en Paul Ehrlich, waarover ik hier eerder schreef .

In The Guardian deed de Britse Met Office vrijdag onder aanvoering van Peter Stott weer een poging om zoals zij zelf stellen ‘het vertrouwen van het publiek in de wetenschap te herstellen’ via het autoriteitsargument met ‘honderd wetenschappers’.

Dus tóch weer die mens..
Het gezelschap heeft de ‘menselijke vingerafdruk’op het klimaat hervonden, 100 dagen na Climategate. Maar de resultaten die wetenschappers brengen komen niet van nieuw onderzoek van globale trends die onmiskenbaar door mensen zijn veroorzaakt. Bovendien ontbreekt uit gebieden waar het afkoelt, zoals het zuidelijk halfrond het gros van temperatuurdata. Fysicus Lubos Motl schrijft op zijn gebruikelijk cynische wijze over dit ‘nieuwe onderzoek’.

De kracht van herhaling
Peter Stott van the Met Office zet regelmatig in op de kracht van herhaling: het in een nieuwe jas presenteren van het oude klimaat-statusquo, waardoor het lijkt alsof het wetenschappelijke bewijs voor de anthropogene opwarmingstheorie groeit. Kijk maar

Een record-uitgemolken zomer
Stotts redeneringen zijn doorgaans van simplistische schoonheid. De temperaturen stijgen omdat het warmer wordt: dus is de mens verantwoordelijk. Zoals in Nature 2 december 2004 in het artikel ‘Human Contribution to the Heatwave of 2003’. Stott schrijft deze warmte-afwijking toe aan mensen, puur omdat deze warmte-uitschieter statistisch gezien ongebruikelijk was in Europa.

Er zijn weinig losse weerevenementen die zo zijn uitgemolken in wetenschappelijke en campagneliteratuur volgens de eerste hoofdwet van klimaatalarmisme: Weer is geen klimaat maar extreem weer wel en soms is weer ook wel klimaat als dat zo uitkomt. Werkgroep 2 van het IPCC ruimde in hoofdstuk 4 een apart kader in ‘Ecological Impacts of the European heatwave 2003’.

Uit de climategate-emails bleek al hoe fondswervende multinationals als het Wereldnatuurfonds deze zomer in hun klimaatcampagnes gebruikten, en een ‘fleshy’rapport bestelden bij de gehackte Climatic Research Unit om media te beinvloeden.

Vingerafdruk
De zomer was voor Europese begrippen inderdaad ongebruikelijk warm, al stelde Thomas Chase in Geophysical Research Letters in 2006 dat de zomer in globale context niet bijzonder was en dat koude-afwijkingen vaker voorkwamen dan warmte-afwijkingen in de laatste kwart eeuw.

Hoe komt Stott bij die menselijke vingerafdruk ? Stott spreekt meteen van een ‘modified climate’, waarbij hij er al vanuit gaat dát de belangrijkste oorzaak van opwarming al bekend is: de mens, en dat je natuurlijk en menselijk van elkaar kunt scheiden. Stott heeft het klimaatdebat dus al opgelost.

It is an illposed question whether the 2003 heatwave was caused, in a simple deterministic sense, by amodification of the external influences on
climate—for example, increasing concentrations of greenhouse
gases in the atmosphere—because almost any such weather event
might have occurred by chance in an unmodified climate.However,
it is possible to estimate by how much human activities may have
increased the risk of the occurrence of such a heatwave

De temperatuur stijgt en dus wordt het warmer
In zijn studie vindt Stott geen menselijke vingerafdruk. Wat Stott doet is het statistisch aannemelijk maken dat in een steeds warmer Europa, steeds vaker warme zomers voorkomen, door twee reeksen te vergelijken: één waarbij alleen vulkanische evenementen en bekende zoncycli meetellen en één waarbij hij het ’temperatuurgat’vult met de aanname van klimaatmodellen: dat CO2 die opwarming moet veroorzaken.
Cirkel
Het ‘human fingerprint’-argument is in deze studie dus niet als resultaat aangetoond, maar als verhaallijn aangebracht om het statistische werk aansprekend te maken. Met input van klimaatmodellen, die aannemen dat alleen met CO2 de opwarming van de laatste halve eeuw verklaard kan worden, is de output: ‘de opwarming kan alleen met CO2 verklaard worden’. Dat heet in boerenjargon een cirkelredenering.

Er zijn in je eigen cirkel altijd wel collega’s te vinden die een aanmoediging geven. Zo prijst Christoph Schar in Nature de paper van Stott aan in ‘Hot news from Summer of 2003’

Eerst stelt Schar in de lead:

The European heatwave of 2003: was it merely a rare meteorological eventor a first glimpse of climate change to come? Probably both, is the answer, and the anthropogenic contribution can be quantified.

Maar de klimaatbufferende lezer weet dat Schar met die statement buiten zijn boekje gaat, want één zomer maakt nog geen klimaat . Dat geeft hij zelf ook toe, al doet Schar het voorkomen van niet.

Indeed, because the atmosphere is a chaotic dynamical system, it is impossible to attribute — in a causal sense — an individual episode of extreme weather to changes in atmospheric composition. Nevertheless, it is feasible to estimate the probability or risk of occurrence of a certain weather event under natural and modified climatic conditions. This is the avenue taken by Stott and colleagues.

Het is dus onmogelijk uit één evenement de fysische oorzaak af te leiden, maar niets is onmogelijk voor hen die willen.