maximum31maart

Na een lange eindspurt heeft het zeeijs rond de noordpool zijn maximum bereikt op 31 maart 2010. Sinds het zeeijs via satelliet wordt gemeten – sinds 1979 – was het maximum nog nooit zo laat. 1999 had het vorige record met de datum 29 maart. Op bovenstaande grafiek zie je dat het zeeijs rond de noordpool heel erg dicht tegen het gemiddelde over de periode 1979-2000 is aan gekropen. Het verschil bedraagt nog maar 100.000 km2. Tegelijkertijd is het zeeijs rond de zuidpool praktisch normaal zodat het totale wereldwijde zeeijs gewoon netjes is wat het moet zijn (zie grafiek).

Iedereen die ooit iets over de noordpool en de bescherming van ijsberen heeft geroepen kan zich snel even inlezen over de staat van het zeeijs rond de noordpool via het uitgebreide persbericht van het National Snow and Ice Data Center (NSIDC) en via deze visualisatie van de NASA. Vaste stekken om het zeeijs te volgen zijn verder Cryosphere today van de University Of Illinois at Urbana-Champaign en de pagina met meetgrafieken van de University of Alaska Fairbanks.

Ietsje beter
In 2007 was het nog normaal dat de media bol stonden van het nieuws van een “historisch” (d.w.z. sinds 1979) recordminimum van het zeeijs rond de noordpool, terwijl ze zwegen als het graf ten aanzien van het praktisch gelijktijdige recordmaximum van het zeeijs rond de zuidpool. Destijds was je op de blogosfeer aangewezen om zo iets op te merken (zie archief The Reference Frame). Sinds Climategate is dat ietsje beter geworden. Weer.nl heeft het positieve ijsnieuws opgepikt (link). The Times Online heeft het (link). The Daily Green is zo eerlijk het te melden en ziet er een verdere PR-dreiging voor het klimaatverhaal in (link).

Toveren met getallen
Dat de media nog niet helemaal wakker zijn op klimaatgebied en deels nog compleet leugenachtig blijkt uit andere verhalen. Op Buienradar maakt weerman Jan Visser het op 5 april echt bont met een verhaal over de toestand van het zeeijs, waarin hij niets zegt over het huidige herstel, waarin hij een grafiek toont die eindigt in september 2007, waarin hij liegt over het herstel de afgelopen twee zomers en waarin hij feiten verdraait over open vaarroutes (link). Bah! The Guardian tovert in een zeer tendentieus en selectief stuk met getallen door het gemiddelde verschil met de normaal voor heel maart – 250.000 vierkante mijl – te verwisselen met het verschil op 31 maart. Ze noemen afgelopen nog steeds “een van de ergste ooit” (link). Telegraaf.nl mist het nieuws en is onnodig alarmistisch in het artikel van gisteren over de lancering van Cryosat 2 (link).

Natuurlijk is het erg spannend om te kijken wat het arctische zeeijs de komende maanden doet.

Zeestromingen en windpatronen
Zet het sterke herstel van de zomers van 2008 en 2009 door na het recordminimum van september 2007? Interessant is het feit dat het zeeijs zo is gegroeid in een El Ninjo-jaar waarin de temperaturen in het Arctisch gebied ruim boven normaal waren (zie grafiek). Het wordt dan ook steeds duidelijker dat de groei en krimp van het zeeijs nauwelijks met de luchttemperatuur te maken hebben, maar des te meer met de zeestromingen en windpatronen. Joe d’Aleo heeft net en uitputtend artikel gepubliceerd waarin hij de huidige El Ninjo-gerelateerde warmte analyseert en hij een ijzige aankomende La Ninja-winter voorspelt (link). Op zeer korte termijn is te verwachten, dat het in de laatste weken gevormde dunne ijs snel zal smelten.

In werkelijkheid weten we over het zeeijs net zo weinig als over het klimaat als geheel. Onze metingen gaan terug tot 1979 en dat is natuurlijk een meetrij die veel te kort is om wat dan ook over de invloed van CO2 te kunnen zeggen. Feit is dat CO2 gestaag stijgt (zie grafiek) terwijl wereldtemperatuur en zeeijs een grillig patroon vertonen, dat op alle tijdschalen cyclisch lijkt te zijn. Zoals onze zeehonden genieten van eb en vloed is het de vrolijk zwemmende zeebeer (ursus maritimus) a.k.a. ijsbeer gegund dat de rampverhalen over het noordpoolijs niet bewaarheid lijken te worden.

Afsluitend nog twee bronnen over het arctische zeeijs die iets verder terug gaan dan 1979:

“It will without doubt have come to your Lordship’s knowledge that a considerable change of climate, inexplicable at present to us, must have taken place in the Circumpolar Regions, by which the severity of the cold that has for centuries past enclosed the seas in the high northern latitudes in an impenetrable barrier of ice has been during the last two years, greatly abated.

(This) affords ample proof that new sources of warmth have been opened and give us leave to hope that the Arctic Seas may at this time be more accessible than they have been for centuries past, and that discoveries may now be made in them not only interesting to the advancement of science but also to the future intercourse of mankind and the commerce of distant nations.”
President of the RoyalSociety, London, to the Admiralty, 20th November, 1817 (bron)

“The Arctic ocean is warming up, icebergs are growing scarcer and in some places the seals are finding the water too hot, according to a report to the Commerce Department yesterday from Consul Ifft, at Bergen , Norway . Reports from fishermen, seal hunters and explorers, he declared, all point to a radical change in climate conditions and hitherto unheard-of temperatures in the Arctic zone. Exploration expeditions report that scarcely any ice has been met with as far north as 81 degrees 29 minutes. Soundings to a depth of 3,100 meters showed the gulf stream still very warm. Great masses of ice have been replaced by moraines of earth and stones, the report continued, while at many points well known glaciers have entirely disappeared. Very few seals and no white fish are found in the eastern Arctic, while vast shoals of herring and smelts, which have never before ventured so far north, are being encountered in the old seal fishing grounds.” —
AP as published in the Washington Post, November 2, 1922 (bron)