Nog 14 dagen! Dan is het zover. Gezien de huidige peilingen is er in ons eeuwig polderende coalitielandje echt iets te kiezen. Zeker ook wat het te voeren klimaatbeleid betreft. VVD-CDA-PVV of VVD-PvdA-D66 of misschien toch PvdA-SP-D66-GL-CU-PvdD, het maakt nogal een verschil. Eerder al heb ik aangekondigd de verkiezingsprogramma’s te gaan napluizen op de volgende samenhangende thema’s:

  • Klimaatbeleid
  • Milieubeleid
  • Energiebeleid (incl. duurzaamheid)
  • Onderwijs & Wetenschap
  • Ontwikkelingssamenwerking

Missie
Grappig is dat bovenstaande afbeelding afkomstig is van een dodelijk scherpe economische analyse van Martin Wolf op The Financial Times die ik weer vond via een column van Jaap  Bloem op Marketingfacst.nl die weer René Tissen van Nyenrode aanhaalt die op RTL.nl boeiend analyseert waarom en hoe we in de verkiezingen puur op de economie moeten focussen. En dit plaatje van een zwetend aardbolletje past zo mooi bij de missie van dit blog zoals uitgelegd in het artikel “Waarom heet deze website Climategate.nl?“.

Verenigen
Laten we als uitgangspunt nemen dat herstel van de economie linksom of rechtsom zeer gewenst is en niet meegaan met de misantrope milieuactivisten die pleiten voor een terugkeer naar de Middeleeuwen cq. de oertijd. Laten we zonder er al te diep op in te gaan kijken naar de manieren hoe partijen klimaatbeleid en economisch beleid denken te kunnen verenigen. Hieronder licht ik meer in detail toe welke criteria ik zal hanteren bij de beoordeling van de verkiezingsprogramma’s op bovenstaande punten. Uiteindelijk wordt het dan zelfs opportuun om met een stemadvies te komen vanuit Climategate.nl. Dit mede gelet op het omstreden stemadvies van de KRO en de vele online stemwijzers.

Climategate.nl zal in een serie blogs zeer beknopt samengevat weergeven wat de verkiezingsprogramma’s van de belangrijkste partijen melden over:

Klimaatbeleid
Om niet bevooroordeeld sceptisch in de analyse te stappen moet er een gematigde meetlat worden aangelegd om de appels en peren van de verschillende partijen te kunnen vergelijken. Met alles wat er op deze website is gepubliceerd en bediscussieerd kunnen we gevoeglijk als uitgangspunt nemen dat er géén wetenschappelijke en géén maatschappelijke consensus is over AGW. We kunnen dan kijken hoe de partijen omgaan met de grote wetenschappelijke onzekerheid over de rol van door mensen uitgestoten broeikasgassen ten opzichte van de natuurlijke variabiliteit. We kunnen een beetje lenen van het gedachtengoed van de post-normale wetenschap en bezien of de partijen kiezen voor kwaliteit van besluitvorming en of de partijen zich zodanig opstellen dat het maatschappelijke debat constructief kan worden voortgezet.

Natuur & Milieubeleid
Op dit punt kan worden gekeken in hoeverre partijen nog oog hebben voor klassieke milieuthema’s van vervuiling, ecologie en gezondheid. In hoeverre misbruiken ze de klimaatdiscussie om milieu ofwel te veronachtzamen ofwel te hypen? In hoeverre bewijzen ze met de voeten in de klei te staan? In hoeverre spreken ze ook positief over natuur en milieu en laten ze ruimte voor de gedachte dat het zo gek nog niet gaat tussen mens en natuur.

Energiebeleid (incl. duurzaamheid)
Hier moet wel een subjectieve keuze worden gemaakt en die durf ik te nemen: welke partijen vinden energie, duurzaamheid en energiebesparing echt een zaak voor Economische Zaken en welke partijen laten dit als vreemde eend rondwaren binnen de muren van VROM (zie ook hierboven). Welke partijen staan open voor de gedachte dat de samenleving altijd energieintensief zal blijven en dat ons energieverbruik volgens de Jevsons paradox juist zal blijven stijgen hoe meer energie we besparen (zie Rypke’s artikel op natuurondervuur.nl). Welke partij is voor een energiebeleid dat gunstig zal uitpakken ongeacht de uitkomst van het wetenschappelijke onderzoek naar en het maatschappelijke debat over AGW?

Onderwijs & Wetenschap
Climategate heeft de wetenschap veel schade berokkend. Wetenschappers hebben laten zien absoluut geen heiligen te zijn. Aan alle menselijke verleidingen staan ze bloot. De combinatie van overheidsfinanciering, peer review en aansturing door de VN is fataal gebleken. Aan de hoge wetenschappelijke normen zoals gesteld door iconen zoals Richard Feynman (zie zijn CargoCult inaugurele rede) wordt zelden voldaan. Misschien dus tijd om eens te kijken naar welk beleid partijen voorstaan op het gebied van onderwijs en wetenschap. De enige juiste policy kan natuurlijk zijn: gelijke kansen aan de basis en naar boven toe steeds hoger opgeschroefde eisen, waardoor we uiteindelijk minder toponderzoekers zullen krijgen maar wel die creme de la creme die wetenschap weer als roeping ziet en niet als carrière.

Ontwikkelingssamenwerking
Als we iets van Bjørn Lomborg kunnen leren is het wel dat ontwikkelingssamenwerking moet en kan. Ook organisaties zoals de Bill & Melinda Gates Foundation doen het ons voor. Juist door de megalomanie van het klimaatbeleid los te laten, ontstaat ruimte voor gerichte hulp op kernproblemen. Daarbij laat ik open of de beste oplossing niet toch is om ontwikkelingssamenwerking onder te brengen en op te laten gaat in EZ. Feit is dat de schrijnende ellende in de derde wereld gewoon oproept tot helpen. Nederland zou tenminste pro deo het poldersysteem in de delta van Bangladesh kunnen voltooien. Juist hier moeten we uitgaan van het gebrek aan consensus over de werking van het klimaat en moeten we vaststellen dat het een onzinnige omweg is om via CO2-mitigatie ontwikkelingsdoelen te willen bereiken zoals betere hygiëne en beter onderwijs. Ook moeten we af van hulp uit schuldgevoel – wat in feite de basis is van de bepleitte overdracht van klimaatgelden. We moeten toe naar een constructieve toekomstgerichte hulp die de derde wereld tenminste zo snel mogelijk toegang biedt tot de menselijke basisbehoeften waartoe ook goedkope energie behoort. Wat zeggen de partijen hierover?