Deel 8 in een serie blogs over post-normale wetenschap

Op zoek naar wat CNN over de verkiezingsuitslag schreef, stuitte ik puur toevallig op het volgende bericht: “Part-time blogger calls the euro crisis and becomes an unlikely sage“.  Al snel had ik door dat dit bericht een onmisbare schakel zou vormen in mijn serie blogs over post-normale wetenschap. Een serie die moet gaan eindigen in een bruikbare conclusie over de rol van de blogosfeer op het snijvlak van politiek en wetenschap. Ik quote CNN:

A blogger who left Britain 20 years ago for rural bliss in Spain has become an unlikely economic sage whose advice has been sought by the International Monetary Fund. Edward Hugh counts Nobel Prize winner and American economist Paul Krugman among his avid followers. In fact, Krugman told CNN, “I wish he posted more.” Hugh attended the London School of Economics in the late 1960s but says he “wasn’t learning a lot” and his interest in the subject waned until Japan’s economic woes captured his attention, decades later. “Suddenly I got interested in economics again, because I found a problem,” Hugh told CNN. “I can only get interested in problems.”

Lees de rest van het CNN artikel als je nieuwsgierig bent naar de briljante oplossing van deze Edward Hugh. Waar het hier natuurlijk om gaat is de vraag hoe het kan dat een als wetenschappelijke kluizenaar terug getrokken levende econoom dankzij zijn alleen aan zijn 5000 “vrienden” getoonde blog op Facebook ineens opduikt “in het centrum van de macht”. Iemand die dus volstrekt los staat van het peer-review circus en die gewoon vrijelijk nadenkend en filosoferend denkt de wereld te kunnen helpen met authentieke inzichten en doordachte oplossingen.

Hoe kan dit? En wat moeten reguliere wetenschappers hiervan denken?

Dat we ons erover verbazen dat een kluizenaar met schrandere ogen en een grijze baard wijsheden bezit die in de tempel van het circus van de peer-review niet te vinden zijn, is een teken aan de wand. We komen hier eigenlijk op het terrein van Schopenhauers sarcastische “Kopfverderber: Über die Universitäts- Philosophie und ihre Professoren” en het ooit door mij vertaalde vroege werk van Nietzsche “Over de toekomst van ons onderwijs”. Ik wil er hier eigenlijk verder niets over zeggen. Laat iedereen zelf maar eens te rade gaan hoe het hiermee gesteld is. Haal er desnoods Socrates bij. Of de bijbelverhalen van  Jezus en de Farizeeërs en Jezus razernij in de Tempel.

In de vervolgblogs in deze serie neem ik ook jullie reacties hieronder mee.

PS Inmiddels heeft Edward Hugh ook een publiek blog op edwardhughtoo.blogspot.com

Gerelateerd: