Een artikel deze week in PNAS betekent een nieuw dieptepunt in het klimaatdebat. Een viertal auteurs, waaronder de prominente klimaatonderzoeker Stephen Schneider, probeert aan te tonen dat klimaatonderzoekers die overtuigd zijn van het door de mens versterkte broeikaseffect meer gepubliceerd hebben in de wetenschappelijke literatuur en dus meer ‘geloofwaardigheid’ hebben dan wetenschappers die niet overtuigd zijn van AGW. Het artikel borduurt voort op het monnikenwerk van blogger James Prall, die uitputtende lijsten heeft opgesteld van wetenschappers die hetzij aan de ‘goede’ kant staan (het IPCC) hetzij aan de ‘verkeerde’ kant (met name wetenschappers die ooit een ‘sceptische’ petitie hebben ondertekend).

Roger Pielke jr doopte de lijst met sceptici onmiddellijk tot de nieuwe ‘zwarte lijst’. Hij bekeek de lijst met extra veel belangstelling omdat helemaal bovenaan nota bene zijn vader staat, Roger Pielke sr. Senior zelf reageerde ook meteen met op te merken dat dit artikel een nieuwe poging is om iedere wetenschapper die afwijkt van het IPCC te marginaliseren en in een hokje te duwen.

Pielke sr verwijst op zijn blog naar een nieuwsbericht over het artikel waarin een aantal haken en ogen die aan de studie kleven worden besproken. Bijvoorbeeld hoe je wetenschappers kunt onderverdelen in ‘overtuigd’ en ‘niet overtuigd’. In de categorie ‘overtuigd’ zitten alle onderzoekers die als Lead Author hebben bijgedragen aan AR4 van het IPCC. Zij hebben echter nooit verklaard ‘overtuigd’ te zijn.

Roy Spencer schrijft op zijn blog dat het niet verwonderlijk is dat klimaatsceptici minder gepubliceerd hebben “than the marching army of scientists who have been paid hundreds of millions of dollars over the last 20 years to find every potential connection between fossil fuel use and changes in nature.”

Open deur
De studie is een open deur kortom, maar wel een gevaarlijke open deur volgens Pielke jr die in een vervolgbericht uitlegt waarom. Hij ontving onlangs een memo van zijn universiteit waarin stond dat iemands mening over milieu en de opwarming van de aarde van belang is bij het aannemen van nieuw personeel. Zorgwekkend, aldus Pielke, die voorts vertelt intern onder druk te zijn gezet om niet naar een politieke hoorzitting te gaan om de simpele reden dat hij door de Republikeinen gevraagd was (fout, fout) en niet door de Democraten. Pielke ging er keihard tegenin en zijn meerdere droop af. Maar wat zou iemand gedaan hebben die nog geen tenure heeft zoals ik, vraagt Pielke zich hardop af?

Judith Curry vermoedt, in een van de commentaren op de blog Collide-a-Scape, dat het artikel in PNAS niet aan peer review is blootgesteld. Schneider is namelijk lid van de National Academy of Sciences waartoe PNAS behoort en leden kunnen artikelen zonder review publiceren, aldus Curry.

Ook McIntyre meldt zich in de discussie op Collide A Scape:

Their Supplementary Information states this is a list of “all the names I’ve found who have signed any of the open letters or declarations expressing skepticism of the IPCC’s findings, of climate science generally, of the “consensus” on human-induced warming, and/or arguing against any need for immediate cuts to greenhouse gas emissions.” I haven’t signed any of these documents but am listed anyway.

Richard Tol, die op de lijst staat, laat bij Pielke jr weten dat AR5 straks naar dit artikel kan/zal verwijzen:

Lists like these matter. Larry Solomon made me a denier of the second kind (i.e., those who believe that climate change is beneficial) in 2006 and this still haunts me.
The fact that the latest list has been endorsed by the PNAS matters too. Solomon’s list could be dismissed as a journalist’s silliness, this list can credibly be quoted in academic circles.
Chances are, people will now press for this paper to be cited by the IPCC.

Watts tenslotte vergelijkt de lijst met vroegere lijsten van de Oost-Duitse Stasi. Het is de vraag of het verstandig is zulke vergelijkingen te maken. Niettemin moeten de consequenties van dit soort lijsten niet onderschat worden. Pielke sr (bepaald geen klager van nature, is mijn persoonlijke indruk van hem) klaagde recent over aanvragen voor financiering door de NSF die keer op keer worden afgewezen. In het eerder genoemde nieuwsbericht beklaagt Michaels zich erover dat drie artikelen van hem al drie jaar onder review zijn en er maar niet doorheen komen.

Schneider heeft inmiddels toegegeven dat de paper is voortgekomen uit frustratie:

Climate scientist Stephen Schneider of Stanford, who worked on the new analysis, admits that it is born of frustration with “climate deniers,” such as physicist Freeman Dyson or geologist Ian Plimer, being presented as “equally credible” to his peers and granted “equal weight” as science assessments from the IPCC or U.S. National Academy of Sciences, both of which ascribe ongoing climate change to increasing concentrations of atmospheric greenhouse gases due to human activities. “We wanted to ask by objective measures, ‘Who publishes the bulk of the new science in the refereed literature and gets cited the most: those who accept anthropogenic global warming or those who deny it?'” Schneider says.

De NAS is ongetwijfeld een van de meer invloedrijke organisaties binnen de InterAcademy Council, de organisatie die nu het IPCC onderzoekt. Het is triest dat bij zo’n belangrijke brancheorganisatie, waar wetenschappelijke scepsis hoog in het vaandel zou moeten staan, een dergelijk artikel het daglicht ziet. Een zwarte dag voor de wetenschap.

Gerelateerd: