Argwanig geworden na alle “de hoofdconclusies staan nog overeind”-onderzoeken kon ik bijna de fut niet opbrengen serieus naar het IAC-rapport te kijken. Schrille headlines in toonaangevende media zoals de New York Times – “IAC slams IPCC”, wekten toch interesse in het werkstuk – of moeten ik zeggen huzarenstuk – van het team van Shapiro en het  Nederlandse panellid Louïse Fresco.

Ik formuleerde een rijtje vragen dat ik dinsdagmiddag op LouIse Fresco afvuurde terwijl zij op hete kolen zat voor haar rapportage aan Minister Huizinga. Ondanks de tijdsdruk werd het een vriendelijk open gesprek waarin de wetenschappelijke grootheid Fresco erkende dat internationale diplomatie een zwaar stempel drukt op alles wat met klimaatverandering en het IPCC te maken heeft  Ze gaf ook toe dat in het sterk geseculariseerde Europa inderdaad een behoefte bestaat aan iets wat de christelijke mythologie en eschatologie vervangt en sloot niet uit dat dit aspect meespeelt in de positie die milieu en global warming in onze moderne maatschappijen zijn gaan innemen.

Schaduwdenken
Ze verraste me met het feit dat ze een essay (Huizingalezing 1998) en een roman (De Utopisten) op haar naam heeft staan waarin het fenomeen van doemdenken, of zoals ze het zelf noemt “schaduwdenken” uitgebreid aan bod komt. Gaan we zeker lezen! Ze durfde uiteindelijk zo ver te gaan, te zeggen, dat zij, als de klimaatwereld nog eensfrom scratch mocht beginnen, wellicht helemaal geen IPCC in die vorm zou oprichten. Afsluitend verraste en inspireerde ze met de opmerking dat haar persoonlijk climate change veel minder interesseert dan global change!

Gevaarlijk voorteken
Geweldig! Niet de laffe vlucht van de groene beweging van global warming naar climate change, waarbij elk weerextreem vervolgens een gevaarlijk voorteken is. Ook niet de onbegrijpelijke stap van Mike Hulme en de zijnen om climate change, ondanks het ontbrekende wetenschappelijk bewijs voor menselijke invloed, toch als “frame”, als kapstok voor iedere politieke keuze te handhaven.

Nee, dan LouIse Fresco met haar eerlijke beweging van climate change (waar de mens volgens “de alternatieve consensus” toch geen vat op heeft), naar het rijke hands on wetenschappelijk-politieke begrip van global change dat alle uitdagingen omvat waar de groeiende naar welvaart snakkende mensheid op deze kleine aardbol voor staat.

Permanente uitdaging
LouIse Fresco heeft als ecologisch geschoold landbouwkundig ingenieur natuurlijk de meeste affiniteit met de agrarische aspecten van global change. Niemand ontkent dat weer & klimaat in relatie tot de landbouw tot de permanente uitdagingen van de mens behoren. Andries Rosema, een openlijke AGW-scepticus, verdient met wereldwijde baanbrekende seizoensgebonden bescheiden klimaatadviezen, zijn brood. Proactieve adaptatie, daar gaat het om!

Vergetelheid
Mijn hoop? Dat het IAC-rapport een belangrijke stap zal blijken in het wereldwijde politieke proces van het geleidelijk afkoelen van het klimaatalarmisme en het weer in vergetelheid raken van de doemscenario’s zoals geschiedde met de global cooling scare in de jaren 70 en de zure regen in de jaren 80. Laat onderzoek naar de alle boeiende cycli van climate change een mooie bescheiden plek vinden, waar het ons concreet gaat helpen in plaats van ons bang te maken.