Hoe snel verlaat Bernard ter Haar verloren positie?

Tijdens de “Naar een beter IPCC” discussiemiddag van VROM op 15 september fluisterde Theo Wolters me in dat de aanwezige Directeur Generaal Milieu de beste ambtenaar van Nederland is. “Hij heeft de euro ingevoerd en ABNAMRO gered”, smiespelde Theo in mijn oor.

Bernard ter Haar – gezien de gelijkenis een nazaat van deze Bernard ter Haar (1806-1880) – houdt die middag het afsluitende praatje. Een toonbeeld van wellevendheid zoals de Koningin het volgens de gisteren uitgesproken troonrede zo graag ziet. Een Heer met hoofdletter H. Na afloop spreek ik hem uitgebreid en onderaan dit artikel zal ik een paar punten uit dit gesprek aanroeren.

Hij zal verkassen
Eerst doe ik een voorspelling (uit mijn blote hoofd zonder klimaatmodel): als hij het eergisteren gepubliceerde artikel van de meest vooraanstaande milieujournalist George Monbiot Climate change enlightenment was fun while it lasted. But now it’s dead vandaag of morgen aandachtig leest dan zal hij zijn conclusies trekken en zal hij zijn gouden carrière niet verder bezoedelen met het “Verliererthema” (zie video) klimaatverandering. Monbiot: “They don’t want to be associated with failure”. Het managen van de climategate en glaciergate crisis voor Minister Cramer moet een mooie uitdaging voor hem zijn geweest. Nu zal hij echter tot inkeer komen en verkassen naar een nieuw winnaarsthema.

Genezen
Als hij na Monbiots artikel toch nog twijfelt, kan hij het vorige artikel op dit blog lezen over het feit dat IPCC-auteur Mark Jaccard als laatste hoop voor realistische klimaatpolitiek een gigantische humanitaire ramp naderbij wenst. Als hij dan nog twijfelt kan hij zich bijlezen over de Finse filosoof Linkola die als laatste optie openlijk pleit voor een ecodictatuur waar de episodes Hitler, Stalin, Mao en Pol Pot bingo-avondjes bij vergeleken zijn. Brrrrrrr valt diens misselijkmakende pleidooi ook onder de vrijheid van meningsuiting? Ter Haar geef toe: nu ben je genezen en zie je in dat het een verschrikkelijke smet op je carrière is dat je nu 30% van je tijd aan klimaatmaatregelen verspilt en dat je onze noorderlingen CO2-opslag in de maag wilt splitsen. Time to move on.

Hieronder enkele elementen uit mijn gesprek met Ter Haar…

Tijdens zijn behendige afsluitende praatje gaf Ter Haar aan dat hij als rol voor het IPCC ziet “zeg ons hoe ver je bent”. Daarmee bedoelde hij duidelijk: “Zeg ons hoe ver je bent in het uitzoeken of er nu wel of geen klimaatramp op ons afkomt.” Na afloop confronteerde ik hem ermee dat dit toch wel afwijkt van het expliciete doel van het IPCC om een consensus weer te geven. Het volgen van de ontwikkeling van de dissensus hebben we bij het IPCC nog niet gezien. Ter Haar ontweek mijn vraag een beetje en herhaalde wat hij ook in zijn praatje had gedaan: van soepel meepraten met de sceptici ineens overgaan op een gratuit statement dat er toch wel duidelijke risico’s zijn en dat die gemanaged moeten worden.

Hij noemde als voorbeeld het twijfelachtige risico dat bij twee graden temperatuurstijging de koraalriffen eraan gaan. Ik pareerde dat de koraalriffen al veel heftiger temperatuurschommelingen en zeespiegelstijgingen hadden doorstaan en dat in ultimo het echt geen bal kan schelen of de koraalriffen eraan gaan zolang er nog MENSEN aan makkelijk uitroeibare ziektes overlijden. Hij glimlachte minzaam en dacht na, wat hem siert.

Tijdens zijn praatje memoreerde hij dat we de klimaatwetenschap puur aan de klimaatwetenschappers moeten overlaten en dat we ons er als leken niet mee moeten bemoeien. In het gesprek achteraf tekende ik aan dat ik mij ondanks mijn netjes afgeronde bèta-studie milieuhygiëne met specialisatie klimaatmodellering niet beter of slechter voel dan wie ook die deelneemt in het debat. Ik herinnerde Ter Haar eraan dat het hem als gepromoveerd kernfysicus zeker zou moeten lukken om binnen twee à drie maanden intensieve studie volledig bij te zijn op het gebied van klimaatwetenschap. Hij glimlachte minzaam en dacht na, wat hem siert.

Ik gaf nog aan dat toen mijn opa in 1985 op zijn sterfbed lag en ik net aan mijn studie milieuhygiëne was begonnen, mijn opa mij toevoegde dat ik vast ooit DG Milieu op VROM zou worden. Ter Haar gaf aan dat zijn functie niet vacant was. Verder glimlachte hij minzaam en dacht na, wat hem siert.

Laten we hopen dat Ter Haar, die dus naar eigen zeggen 30% van zijn tijd aan klimaat kwijt is, en met hem vele andere intelligente hoogopgeleide Nederlanders, hun talent spoedig weer op terreinen gaan inzetten waar de samenleving enig nut van mag verwachten. Ter Haar is een topper. Op een triest Verliererthema. It’s a bloody shame!