Zoals gisteren ook weer bleek tijdens een kort gesprek met Diederik Samsom (PvdA)bij de boekpresentatie van De staat van het Klimaat, zien velen het klimaat als kerstboom waarin ze ook hun maatschappelijke en levensbeschouwelijke ambities hangen.

Mike Hulme schreef al over het meeliften van verschillende agenda’s, in ‘why we disagree about climate change’. De exact gevormde Samsom ziet het klimaat (nog?) als manier om in één ruk vele wereldproblemen aan te pakken. Maar hij is ook allergisch voor evidente onzin. Ik wens hem daarom nóg meer wijsheid toe, vooral omdat ik een aantal blogs zal wijden aan het kaartenhuis dat Millenium Ecosystem Assessment heet. Blijft Marcel’s boek over voor zijn dochter over 20 jaar..

Biodiversiteitscongres Artis
Vooral de emotioneel ontevreden medemens grijpt alles aan van de bankencrisis tot biologie om hun agenda voor revolutionaire maatschappijhervorming aan kinderen en volwassenen op te dringen. Zo verzand je ook bij biodiversiteit in een twist over biologische feiten, terwijl men eigenlijk van levensbeschouwing verschilt. Begrijp me niet verkeerd, we leggen nog steeds snelwegen aan in Nationaal Landschap, dus ik maak me geen illusies over de toekomst van onze natuur. Maar ik maak wel graag ondescheid in agenda’s.

De social engineers lijken ook op 22 november in Artis een belangrijk programmaonderdeel. Tenminste, afgaand op diverse stellingen die geen verschil maken tussen biologie en ideologie.

Ik hoop van niet, maar wordt Biodiversiteit hier misbruikt als stok om een socialistiese revoluutsie te verkondigen? Lees bijvoorbeeld deze zin, die Mary Kelly citeert van Fritjof Capra (ik heb zijn The Web of Life ook in de kast staan, Capra is alleraardigst wat zelforganisatie betreft, ultrareductionisme hééft zijn tekortkomingen, maar hij had het bij de technische kant van het verhaal mogen laten ipv op Moeder Aarde en Gaia te komen)

“I believe that the worldview implied by modern physics is inconsistent with our present society, which does not reflect the harmonious interrelatedness we observe in nature. To achieve such a state of dynamic balance, a radically different social and economic structure will be needed: a cultural revolution in the true sense of the word. The survival of our whole civilization may depend on whether we can bring about such a change.” (Fritjof Capra, 1975)

Dat schreef Capra in de jaren zeventig
de tijd van krakers, aksievoeren en revoluutsie, sommige mensen blijven daar hardnekkig in hangen als een plaat die in de zelfde groef blijft steken. Eerst was het de Club van Rome, toen zure regen, toen de ozonlaag toen het IPCC en nu biodiversiteit alweer. Voor sommigen is ieder verkondigd onheil een dankbaar gegeven om de barricades te bestormen. Men is dus niet in het onderwerp geinteresseerd maar in de boodschap van onheil als stok achter de deur. Nieuwe feiten zijn daarom vaak onwelgevallig. Terwijl iemand die zuiver natuuronderzoek doet, gewoon wil weten hoe het zit.

Er zou een verstoorde harmonie zijn
..de mythe van het verloren paradijs dat hersteld moet worden, terwijl de natuur natuurlijk gewoon een zootje is. In de natuur is geen evenwicht of harmonie, dat is een ideologie. Er geldt maar één regel: alles is voedsel! Ook u. God dank hebben we ons daaraan ontworsteld in de strijd om een beter bestaan, je zou iedereen onze luxe gunnen. (ipv dat wij terug moeten naar dagelijkse strijd om voedsel en parasieten in onze darmen= in harmonie met de natuur leven)

Een populaire instapper, die ons beeld van de natuur meer met een evolutionaire visie overeen brengt is ‘The balance of nature, ecology’s enduring myth’van John Kricher. Lees dat en genees van de verloren paradijzen. Laat de biologie gewoon biologie zijn. Tenzij u denkt dat er geen natuurlijke selectie werkt, dat alles streeft naar perfectie enzovoort. Dream on.

Meer biologie, minder ideologie graag
Verschillende deelnemers nemen geen genoegen met kinderen die gewoon lekker kikkers uit de sloot vissen, plantjes ontleden en doen wat kinderen leuk vinden aan natuur: lekker onderzoeken en rommelen, om er zo een band mee te krijgen. Moeten kinderen degraderen tot instrument voor maatschappijhervorming? Het ligt er niet zo dik bovenop als ik het nu presenteer, maar het is een sentiment dat meelift met de gepresenteerde stellingen.

If given the thinking time, space, and opportunity children are capable of being the change they wish to see in the world.

Dat geeft kinderen geen inzicht in de natuur, maar wel in de menselijke natuur. Ook leerzaam, maar doe dat als ze later zelfbewust zijn en in staat zijn om net als Mike Hulme de verschillende agenda’s van elkaar te scheiden. Steek liever je licht op bij Jac P Thijsse, die mensen gewoon enthousiast voor de natuur maakte om de natuur: en daarmee bereikte hij volgens mij veel meer dan het vermengen van biologie en ideologie.