Eerder werd al gewezen op de misser van PVDA alarmist Timmermans in afgelopen Buitenhof, toen hij beweerde dat de droogte door klimaatverandering mede had geleid tot voedselschaarste en zo tot de onrusten in Noord Afrika. Harde feiten van wetenschapper Andries Rosema maakten hier korte metten mee: de oogsten zijn daar onveranderd of zelfs beter aan het worden.

Duidelijk zichtbaar de piek, mede door biobrandstoffen, en de dip door de economische crisis

In de reacties opperde ik al dat wellicht niet klimaatverandering, maar juist de dwaze pogingen om daar door CO2 reductie wat aan te doen hadden bijgedragen aan de hoge voedselprijzen. Naast een enorme hoeveel rondgepompt geld zijn de enige substantiële activiteiten om CO2 uitstoot te reduceren CO2 opslag (wat leidt tot 50% meer fossiel energiegebruik) en het verplichten van bijmenging van biobrandstoffen. Ik schreef:

Het is bekend dat de voedselprijzen van met name palmolie en maïs door de plotselinge vraag naar biobrandstoffen een paar jaar geleden verdubbeld zijn, wat in Maleisië toen al tot voedselrellen leidde, en in Mexico tot honger onder de armsten.
Ook de graanprijzen werden door de biobrandstoffen beïnvloed, al is het verband minder duidelijk (naar ik begrepen heb). In hoeverre de voedselprijzen elkaar beïnvloeden is ook niet duidelijk, maar het is beslist zo dat de veel hogere maïsprijzen leiden tot een toename van de vraag naar graan.

Vandaag werd dit bevestigd door een informatief blokje met achtergrondinformatie op RTL-Z.

(Zie hier voor RTL samenvatting)

Daarin gaven twee experts hun – eensgezinde – visie op dit onderwerp, nl . Niek Koning, landbouweconoom van de Wageningen Universiteit, en Harry Smit, voedsel- en landbouwspecialist van wereldwijde boerenleenbank Rabo.

Niek Koning, WU en Harry Smit, Rabo op RTL-Z

Samengevat: de vraag naar voedsel is ondanks de steeds-meer-vleesetende Chinezen de laatste tijd niet sterker gestegen dan de laatste 50 jaar, mede omdat de bevolkingsgroei afneemt.
Het probleem is dat het opvoeren van de voedselproductie wel steeds moeilijker begint te worden, met als verstorende factor een aantal recent mislukte oogsten en de extra vraag vanuit biobrandstoffen en biomaterialen.

Daar komt dan een toegenomen speculatie bovenop als gevolg van het loslaten van regulering van de markt, waardoor stijgingen en dalingen van de voedselprijzen versterkt worden. Dat komt niet door vage anonieme kwaadaardige speculanten: hier zitten ook gewoon onze pensioenfondsen achter.

In bovenstaande grafiek is duidelijk het moment van de opkomst van biobrandstoffen te herkennen, flink opgestuwd door speculatie, de dip door de crisis, en het nu terugkeren naar het vorige hoge niveau.

De gevolgen zullen voor de consumenten in de westerse wereld zeer beperkt blijven. Maar in landen als Egypte, waar men 40% van het inkomen aan voedsel uitgeeft, is een verdubbeling van de broodprijs dramatisch.

De conclusie moet zijn dat de dwaasheid van de westerse alarmisten en de gretigheid van de regeringen om daar hun beleid op af te stemmen al enige jaren de armsten hard treft in hun basis voedselbehoefte, en nu mede aanleiding is voor de ernstige onrusten in Noord Afrika