Op de 40e verjaardag van zijn veroordeling wegens massamoord heeft de voormalig sekteleider Charles Manson zijn 20 jarige stilzwijgen doorbroken. Hij ontpopt zich nu zowaar als klimaatorakel:

Everyone’s God and if we don’t wake up to that there’s going to be no weather because our polar caps are melting because we’re doing bad things to the atmosphere. If we don’t change that as rapidly as I’m speaking to you now, if we don’t put the green back on the planet and put the trees back that we’ve butchered, if we don’t go to war against the problem…’ (bron WSJ)

Met zulke vrienden (lees ook de rest van zijn mededeling in WSJ) hebben de klimaatalarmisten geen vijanden nodig! Het deed mij onwillekeurig denken aan het hoofdstukje “Over de medelijdenden” uit Also sprach Zarathustra van de grote denker Friedrich Nietzsche. Hij plaatst in die tekst de “grote boze daad” van de misdadiger tegenover “de kleine gedachten” van de moralisten:

Wie ein Geschwür ist die böse Tat: sie juckt und kratzt und bricht heraus – sie redet ehrlich. »Siehe, ich bin Krankheit« – so redet die böse Tat; das ist ihre Ehrlichkeit. Aber dem Pilze gleich ist der kleine Gedanke: er kriecht und duckt sich und will nirgendswo sein – bis der ganze Leib morsch und welk ist vor kleinen Pilzen.

Met Nietzsche kunnen we ons afvragen wie of wat we liever hebben: Charles Manson of James Hansen? Of dichter bij huis Tristan van der Vlis of Pier Vellinga? Mohammed B. of Rik Leemans? Volkert van der G. of Han Lindemans? Voor ik een smaadproces aan de broek krijg: ik insinueer heus niet dat “de goeden in dit rijtje” directe moordenaars zijn. Indirect zijn ze wel mede-schuldig aan onnoemelijk The road to hell is paved with good intentions leed in de derde wereld dat zonder de AGW-waan met een mondiaal Marshallplan voor 1 kolencentrale per 100km2 allang verholpen had kunnen worden.

Gerelateerd: