Wie iets in het Westen wil verkopen roept 'het is wetenschappelijk bewezen', zoals ook de transcendenten van de Mahareshi Yogi doen. Academisch doen geeft je beweringen een zweem van autoriteit, milieuclubs zijn er ook meester in. Maar hoe wetenschappelijk is moderne wetenschap nog?
Naar aanleiding van de levendige discussie op het vorige blog over de European Climate Foundation, zou ik een reactie plaatsen. Maar dat werd al snel een blog. Van Neven tot Woedende Kok discusseerde iedereen eigenlijk over vervreemding, of het nu over voedsel gaat, of klimaat, en kennis die losstaat van de meetbare werkelijkheid.
‘Hoedt u voor namaak’.
Dat laatste is waar Climategate vaak over gaat-de ontaarding van kennisverzameling, die steeds verder van de (experimenteel bewezen) werkelijkheid afstaat, dichter bij een politieke wenselijkheid. Een dergelijke boodschap vind je ook bij intellectuelen als Thomas Sowell terug – waarover James Delingpole op 25 mei blogde -en je leest het in boeken als ‘Scared to Death’door Richard North en Christopher Booker, maar ook in ‘Panicology’, what’s there to be afraid of van Simon Briscoe en Hugh Alderley-Williams. (gooi die tv de deur uit en lees gvd)
Het Bureaucratisch Academisch Complex (BAC) is te groot geworden
Mijn stelling
-
De angstindustrie, of het nu foodscares zijn, of klimaatscares wordt gevoed door het overschot aan middelmatige academici op de arbeidsmarkt, deskundologen die gezamenlijk het bureaucratisch-academisch complex vormen. Vele ‘problemen’ bestaan slechts omdat er personeel is dat er belang bij heeft ze in de lucht te houden, niet omdat ze een bedreiging vormen. Het voorzorgprincipe is hun smeerolie.
Het BAC-establishment bestaat grotendeels uit academici die alleen uit tweede of derde hand kennis hebben vergaard, die zelden buiten hun enge campuscirkeltje zijn geweest en die vervolgens op basis van die derdehandskennis de wereld willen verbeteren.
Meestal komen ze terecht bij de overheid of aan overheid gelieerde wetenschapsinstituten, maar ook de vele commerciele adviesbureaus herbergen tegenwoordig van die deskundologen. Veel ellende op de wereld ontstaat vervolgens dankzij die wereldverbeterprogramma’s die geen enkele voeling hebben met de praktijk, zo’n European Climate Foundation is ook een schoolvoorbeeld
Afschaffen zonder enige maatschappelijke hinder
Vele instituten, zoals Planbureau voor de Bureaucratische Leefomgeving (PBL), Alterra, Imares, NIOZ zou je per direct kunnen opheffen zonder dat de mensheid er op enige wijze hinder van zou ondervinden, ware het niet dat deze rapportfabrieken de macht voeden van het zittende ambtenarenapparaat (bij voormalig LNV Andrรฉ van de Zande, maar ook Cees Veerman, ik heb bij die voltallige Wageningse kliek aan tafel gezeten), ze leveren in papieren vorm de kasteelmuren waarmee deze bureaucraten hun macht verdedigen.
Milieuclubs als Stichting de Noordzee, Greenpeace enzovoort, allen van het zelfde laken een pak. Ze hebben wel hersens, maar gebruiken ze verkeerd en zijn vooral goed in deskundig LIJKEN ter continuering van hun angstbedrijf. Dit in plaats van deskundig zijn, omdat ze zelden of nooit eigen experimenteel onderzoek peer reviewed publiceerden, danwel academische kennis testen op de weerbarstige praktijk. Ze dienen louter ter fundering van zittende macht en modieuze ideologie, los van de vraag of die macht de behoeften van burgers en werkende mensen dient.
Goed stuk, Rypke. Kan me er grotendeels in vinden.In een verziekte samenleving (verziekt omdat de kern ervan om oneindige economische groei draait) zullen ook de oplossingen voor symptomen verziekt zijn en zullen ook de zelfbenoemde oplossers vooral met hun eigen hachje bezig zijn en dus de boel verder verzieken. Het jammere is natuurlijk dat de mensen die wel authentiek goede bedoelingen hebben overstemd worden. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er uitsluitend machtsgeile, subsidiehengelende en hypocriete figuren in de 'BAC' rondlopen. Daar zitten ook mensen die echt hart voor de zaak hebben.
Maar zolang ze niet de hoofdoorzaak (het concept van oneindige economische groei) aanpakken en een discussie hierover proberen los te maken in de samenleving, zijn ze geen deel van de oplossing, maar deel van het probleem.
Als genoeg mensen (semi)onafhankelijk worden op het gebied van (primair) voedsel en energie, dan kan het interessant worden. Nu is vrijwel iedereen te veel verslaafd (vrijwillig) of afhankelijk (gedwongen) van het in de kern verziekte en parasitaire systeem.MAARRRRRRR….Doen alsof er geen probleem is en actief alles afkraken zonder tegelijkertijd na te denken over oplossingen, is het ergste wat je kunt doen. Onafhankelijk of niet. En dat is – als ik zo vrij mag zijn – de laatste stap die jij in mijn ogen nog moet zetten, Rypke.
De Nederlandse samenleving is op vele plekken verziekt door de incompetente overheid zelf en door haar opgekweekte parasieten, die geheel op de belastingbetaler teren, zonder uitzicht op toegevoegde waarde voor wetenschap en maatschappij. (=vreemd)
In Nederland heeft iedereen recht om gesubsidieerd door te studeren en er zijn feitelijk geen bezwaren anders dan een numerus die slechts geldt voor enkele bepaalde richtingen.
Er zijn studies die uitsluitend tot een bijstandsuitkering leiden en niet tot een baan/werk. (=vreemd)
Perfide prikkels bij de hogescholen zorgen ervoor dat iedereen mag worden aangenomen en ook moet slagen, hetgeen tot bizarre inflatie van titels leidt. (=vreemd)
Hogescholen en Universiteiten houden geen toelatingsexamens en stellen geen kwaliteitsdrempels bij de instroom. (=vreemd)
Bollebozen en supertalenten worden als cattle behandeld op hogescholen en universiteiten, slechts voor de omzet en statistiek nuttig. (=vreemd)
Er wordt in middelmatigen en ongemotiveerden geïnvesteerd in de hoop dat het laatbloeiers zijn.(=vreemd)
Er zijn vele gesubsidieerde studies/studierichtingen die niet bijdragen aan een beroep in de wetenschap, in de industrie/handel/diensten. (=vreemd)
Er is een teveel aan talentloze academici die in de zichzelf-uitbreidende bureaucratie van de overheid een zitplaats mogen innemen, wederom op kosten van de belasting betaler. (=vreemd)
Er is een teveel gesubsidieerde bureaucratie en loze bestuursbaantjes op de hogescholen en universiteiten. (=vreemd)
Niet vreemd dus, dat we in Nederland met ongemotiveerden en talentlozen "academici" de "dijken kunnen ophogen en de grachten kunnen dempen" (citaat: Maarten van Rossem!)
@Neven, ik vind inderdaad dat er evenwicht moet zijn tussen kritiek en oplossingen.
Je moet daarbij doen wat voor jezelf werkt, en als dat voorbeeld aanstekelijk werkt is het al meer dan genoeg. Maar aub geen grote programma's voor maatschappelijke engineering, dat zijn geen oplossigen maar nieuwe problemen. De meeste problemen van nu zijn de oplossingen van vroeger
RypkeWat zullen we nu krijgen, is het al kerst of zo? Is het de bedoeling dat we samen aan tafel gaan om vredig een door mij verknalde maar integere boerderijkip uit het hok van Neven te verorberen? Ik dacht het niet.
Uit een vorig leven weet ik inderdaad dat de vraag: “wat gebeurt er niet of wat gaat er fout als we die functie, die afdeling (dat instituut) opheffen” Als je deze vraag niet goed kunt beantwoorden zit er maar een ding op: wegsaneren. Van PBL-papier is Nederland geen spatje groener geworden, de lucht niet schoner, laat staan dat de gemiddelde wereldtemperatuur er ook maar één punt graad door is gedaald. Het zou mij zelfs niet verbazen als het omgekeerde het geval is. Het ingrediënt dat ontbreekt is bestuur met ballen. En wees niet bang, die briljante hersens raken echt wel weer op stoom als de stroom luimakend, vanzelfsprekend geld opdroogt. Of niet, maar is dat onze zorg?
Tot zo ver dus gedeeltelijk eens.
Toch denk ik dat het syndroom van Daun je nog behoorlijk in de greep heeft.
Want wat is er mis met (hyper) gespecialiseerde wetenschappers? Dat zijn toch werkelijk de mensen die ons deel voor deel de raadselen waarvoor wij staan zullen ontrafelen.
Verder licht het helemaal in het karakter van de ideologie die zichzelf van een hogere morele orde acht om zonder morren jouw complimentje te incasseren als zouden wij uit het goede hout gesneden zijn.
Ik zal je een geheim verklappen: Ik heb helemaal geen “hoger doel” of het moest zijn dat ik er een broertje dood aan heb om voor het lapje te worden gehouden en uiteindelijk erg gesteld ben op het concept van vrije keuze. Want ja de woorden zeggen het eigenlijk zelf al ZELFbeperking en ZELFbeheersing.
Maar vrijheid? ach Neven noemt het allemaal maar gelul. Mijns inziens is het zo’n beetje het enige wat we hebben.
Onze wereldbeelden staan werkelijk haaks op elkaar.
Over Nederland, het Westen over een aantal jaar en de gevolgen van een (te groot) BAC laat ik even een oude vriend van mij aan het woord die mij gisteren het volgende schreef:
“Over het klimaat heb ik ondertussen het volgende bedacht. Het is hier zowel polair
als subtropisch geweest zonder dat de mens daar iets mee van doen had. Ik vind het
grootheidswaanzin om te denken dat wij het klimaat kunnen managen. Im grossen
ganzen stellen de huidige fluctuaties heel weinig voor. Het zijn oppervlakterimpelingen
vergeleken bij de klimatologische stormen die in het verre verleden hebben gewoed.
Ik voorspel dat de mens ooit weer grotschilderingen zal maken, terwijl buiten polaire rukwinden de jacht onmogelijk maken. Dan zullen sjamanen betogen dat al die koude is veroorzaakt door de goddelijke voorouders, die hebben verzuimd om genoeg rond te rijden in hun vuurwagens en te lui waren om de grote wouden te kappen. Ja, ja, zo gaat dat.”
En dat voor iemand zonder rijbewijs.
Vroem, vroem!
Reageren op 'middelmatige academici' vind ik moeilijk omdat het zo droevig stemt. En leidt tot verder uitputtende negatieve signalen zoals van Turris. Toch, doen we het in Nederland in vergelijking tot andere landen werkelijk zo slecht? Ik erger me al 30 jaar groen aan het BAC. Niettemin, zowel onze economie als onze leefomgeving staan er in vergelijking tot andere landen helemaal niet zo slecht voor. Daarom, ik vraag mij af of de uitsluitend afkeurende, kritische benadering van Rypke en Turris enig succes kan opleveren. Meer en meer ben ik geneigd om niet serieus te blijven maar met het het één en ander de spot te gaan drijven. Zo hebben bv Annie MG., Wim Kan, Marten Toonder een opmerkelijke invloed op onze samenleving weten uit te oefenen. Ik heb aan Hajo een vervolg blog in deze geest voorgesteld. (Ik wacht zijn reactie nog af. In dit blog, of door plaatsing van mijn voorstel van een spottend blog over duurzame ontwikkeling en de ontwikkeling van nieuwe hypes na die over CO2).
Ik overschrijd hiermee een grens tussen de twee werelden waarin ik mij heb bewogen. Die van de uiterst serieuze wetenschappelijke wereld waarin ik op enige reputatie kan bogen. En die van de podium kunsten, in het bijzonder het cabaret. Waarin ik niet bepaald een BNer ben geworden. Maar in eigen sociale kring sta ik wel bekend als de spotvogel die met alles de gek durft te steken. Ter gelegenheid van het Verdrag van Maastricht produceerde ik in de Pieterskerk te Leiden de opera (met 1000 medewerkers) getiteld Europera, waarin de verwachte ondergang van de EU werd beschreven. De leden van het kabinet zaten met gekromde tenen op de eerste rij. Met naast mij een grinnikende Annie MG.
Voor alle duidelijkheid, ik geloof nog steeds in een toekomst voor de EU, maar durf er wel de spot mee te drijven. Ik 'geloof' in een EU ondanks debacles in Griekenland, Spanje, Portugal, Ierland. Al kosten ze ons handen vol geld. Maar wij hebben het. En kunnen het blijven genereren. Waarom niet delen?
Samenvattend, advies aan Rypke, en bijvoorbeeld ook Turris, druk je niet altijd zo extreem negatief uit over bepaalde groeperingen, die je daarmee de boom in jaagt. Zolang ze (PBL, KNMI) de macht in handen hebben bereik je weinig. Denk eens meer aan de de mogelijkheid om met hen de spot te drijven. Lees Toonder (Bommel, Tom Poes) nog eens na, in het bijzonder over het verschijnsel van de minkukel. Rypke's identificatie van 'middelmatige academici' zal waarschijnlijk behoorlijk met die van minkukels overeen komen.
@ Arthur, dank voor uw positivo bijdrage! Ik citeerde van Rossem die scepticus van puren bloede is, en die volgens mij een redelijk bruikbare kijk heeft op de universitaire/academische productie in het Nederland van de laatste jaren.
Ik ben met u eens dat er veel goed is in Nederland en ik voeg dan daarbij, dat ook heel veel goed fout is. Wil er iets veranderen dan moet je chargeren, alarmeren, ridiculiseren, soms balancerend op de rand van het onbetamelijke, Neveneffecten producerend! Journalistiek in columns gebeurt dat dagelijks/wekelijks in alle media. Waarom dus niet op climategate.nl?
Op dit blog zijn daar aan weerszijden van de opinie-boog goede voorbeelden van. Stukjes door de vaste climategate-auteurs inspireren mij vaak tot de "achterkant van het gelijk", en soms iets te gechargeerd, te uitdagend en te stellig! Ik merk, dat ook dat de discussie niet ongunstig beïnvloed. We herinneren ons Marcel van Dam die weliswaar van de verkeerde partij is, maar een voorbeeld was 'dialectische' of socratische gesprekken, hij was even briljant als gehaat!
Ik vergat de (podium)kunsten te noemen als academische richting. Ook daar geldt, dat als je als klassiek fagottist wil afstuderen, dat je moet realiseren dat je met grote kans in de bijstand kan komen. Met talenten als Annie en Wim was niets mis. Die hielden financieel hun eigen broek op.
Dan het vermeende aspect van verharding in eigen denklijnen als gevolg van fundamentele kritiek op bijv. PBL / KNMI etc. Ik geloof daar niet in, eerder het omgekeerde. Het heeft zeker positieve invloed en draagt bij een externe kijk op de interne navel! Men zal niet meer zonder een degelijke verantwoording een hilarische klimaatstelling poneren, om maar eens een punt te noemen. Die tijd is gelukkig over. Dat is inmiddels wel bereikt, mede door climategate.nl
Prima standpunt Arthur, mag ik je mijn bankgegevens toesturen? Serieus, de huidige problemen hebben hoofdzakelijk betrekking op banken. En als ik ergens een hekel aan heb is nóg meer geld betalen aan instituten die onverantwoorde risico's hebben genomen en blijven nemen omdat wij het toch wel aanvullen (het kop: ik win, staart: jij verliest motto van de banksters). Nog geen jaar geleden struikelden financiele experts van de EU over elkaar heen om ons te overtuigen Griekse staatsobligaties te kopen. Uit solidariteit!! Niks mis met de EU, maar dan zonder recidivisten. Als ík mijn hypotheek niet betaal wordt mijn huis verkocht, ik bedoel maar.
Voor het overige stelt Rypke vaak misstanden aan de kaak, die anders toch onder de mat worden geveegd. Vele van deze misstanden heb ik nog nooit gehoord of gelezen en vind ik uiterst belangrijk hier wél te kunnen lezen. En ja, de pen is machtiger dan het zwaard.
Arthur Rörsch,
Handelaren in angst bespotten, aan de schandpaal nagelen, het schavot op jagen en ten overstaan van een vol plein de broek van hun kont trekken; ik mag het graag doen. Bedenk echter dat er Keizers zijn in deze wereld die het zover geschopt hebben dat zij nog piemelnakend zowel voor als achter de schermen denken en handelen van door ons gekozen tovenaarsleerlingen bepalen. Met de Weltklimakanzlerin kan men wel de spot drijven, maar de soort waar wij het nu over hebben deert dat niet.
Ik geloof al jaren niet meer in een vacuüm tussen de boven ons gestelden en God. Het is daar een kolkende vrijplaats voor zieners met alomvattende concepten. Leiders die geen leugen onbenut laten en geen middel schuwen om hun schuimende handel aan de man te brengen.
Mag ik u als voorbeeld de volgende tekst uit de FAZ online voorhouden.
“Der von Schellnhuber geführte „Wissenschaftliche Beirat der Bundesregierung für Globale Umweltveränderung“ drückte dem Kabinett jetzt ein 32-Seiten-Papier in die Hand, das den Titel trägt „Gesellschaftsvertrag für eine Große Transformation“. Es ist die Kurzversion eines Empfehlungskatalogs, der im Juni veröffentlicht werden soll. Er ist voller Moral und Revolution. Die Autoren halten das deutsche Wirtschaftsmodell („fossiler industrieller Metabolismus“) für ethisch untragbar. „Die Transformation zur Klimaverträglichkeit ist moralisch ebenso geboten wie die Abschaffung der Sklaverei und die Ächtung der Kinderarbeit“. Die Dekarbonisierung der Weltwirtschaft muss schnell gehen, auf Kernenergie und Kohle ist gleichzeitig zu verzichten.
Und weil Not regiert, und es schnell gehen muss, braucht es einen starken Staat, der für die notwendige Änderung der heutigen Lebensstile und die „gesellschaftliche Problematisierung“ nicht nachhaltiger Lebensstile sorgt. Er überwindet „Interessengruppen“ und „Vetospieler“, die „den Übergang zur nachhaltigen Gesellschaft erschweren.“ Das ist nicht weniger als ein gesellschaftliches Umerziehungsprogramm. Die Legitimation dafür wird auch geliefert. „Es ist unmoralisch, die Lebenschancen künftiger Generationen durch einen nicht nachhaltigen Lebensstil zu begrenzen“, argumentiert der Gesellschaftswissenschaftler Claus Leggewie, einer der Mitautoren des Berichts. „Der Genuss der Freiheitsrechte Einzelner darf nicht zur Blockade Dritter führen“, sagt er. Bescheidenheit ist jetzt angesagt, wenn auch nicht Askese: „Freiheit kann auch in der Selbstbeschränkung liegen. Man muss ja nicht im Winter Spargel aus Chile kaufen, wenn damit exzessive Treibhausgasemissionen verbunden sind.“
Geen zorgen Neven. Ik serveer in de winter gewoon witlof en rode kool, hoe beroerd dat ook voor die Chileense aspergeboeren moge zijn.
Voor wie nog denkt ‚ach dat is Duitland, daar gaan die dingen zo’ Uit hetzelfde artikel en zoals wij allen al een tijdje weten:
„Der weltberühmte Klimaforscher James Hansen, der das renommierte NASA Goddard Institute for Space Studies in New York leitet, äußert regelmäßig laute Zweifel, dass Demokratien die Klimaerwärmung stoppen können.“
Ook in Nederland hebben politici als Cramer en Samsom (bij GeenStijl heet hij tegenwoordig Samsung wat nergens op slaat en toch leuk is) zich ook in deze richting uitgelaten.
Het lijkt me duidelijk dat profeten van dit kaliber inmiddels zo hoog met de uitgestraalde warmte zijn meegestegen dat ze onbereikbaar werden voor onze spot.
Gelukkig hebben we dan altijd nog de onvolprezen Luboš Motl en die pakt dat zo aan: http://motls.blogspot.com/2011/03/herr-schellnhub…
Scheelt Hajo weer een boel gedoe.
Democratie, vrijheid, dat zijn allemaal begrippen die verschillend gedefinieerd kunnen worden. Zo is voor veel mensen 'vrijheid' niet veel anders dan gewoon lekker kunnen doen waar jij zin in hebt, lekker alles kunnen kopen wat jij wilt, etc. Dat is niet mijn definitie van vrijheid.
Wat mij altijd heeft aangesproken, is het idee (sorry, ik weiger nog altijd 'de' idee te zeggen) dat je vrijheid in principe oneindig is, maar dat hij ophoudt bij de vrijheid van een ander. Dit impliceert al dat IK niet zomaar kan doen wat IK allemaal leuk vind, maar dat ik er misschien over moet nadenken. Niet zoveel nadenken dat je je leven vergalt, maar wel genoeg om met enige zekerheid te kunnen zeggen dat je er alles aan hebt gedaan om de vrijheid van een ander niet door je handelen te beperken.
Dit is vloeken in de kerk van oneindige economische groei, waarin het heel belangrijk is dat iedereen vooral doet waar hij zin in heeft (oftewel wat de reclames en peer pressure opdragen).
Wat democratie betreft, en er zijn een hoop intellectuelen die dit vinden (niet alleen Jim Hansen), haal ik nogmaals het Wikipedia-artikel van Michael Parenti aan:
Als je democratie gekidnapt wordt door allerlei groeperingen met belangen, en de overheid deze belangen dient in plaats van de belangen van de burgers, dan is er hooguit sprake van een pseudo-democratie. Ik denk persoonlijk dat dat punt al een tijdje geleden bereikt is.
En onder die groeperingen met belangen schaar ik ook de duurzaamheidsgroeperingen. Ik vind het dan ook compleet zinloos om een verhitte discussie te voeren over welke groepering onze democratie en vrijheid mag hijacken, alsof het wat uitmaakt of de nucleaire industrie, de fossiele brandstoffenindustrie of de windmolenindustrie ons belazert en een poot uitdraait. Dan ga ik wel ergens over voetbal discussiëren.
In mijn ogen kun je dit systeem van groeperingen met belangen die in staat zijn om de hele samenleving en planeet op te blazen voor eigen gewin alleen veranderen als je de context waarin ze ontstaan en gedijen verandert. Om te beginnen zul je dan de dominante (neoklassieke) economische theorie compleet moeten uitkleden en ontdoen van alle bullshit die natuurwetten tart. Alleen zo kun je de democratie nog redden, want de onzichtbare hand gaat het zeker niet voor je doen.
Neven,
jouw idee staat en valt bij de gedachte dat de wereld ons niet kan hebben.
Vervolgens ga je helemaal mee in alle bangmakerij zoals panklaar dagelijks geserveerd door de gelukkig inmiddels niet meer zo onzichtbare hand omdat jij gelooft dat een gelijkgeschakelde mensensoort happy kan worden met een karig hapje en drankje en een boek per week. Dan ben je eeuwig op de begrafenis van je opoe: slappe koffie en een laf plakkie cake en drie velletjes met slechte gedichten. Als je mensen op dat ambitieniveau wilt houden moet je ze 24 uur per dag drugs toedienen. Ik ben alleen bang dat dat duurzame alternatief voor kolen en kern er zo nooit komt.
Ik vind het bovendien nogal obsceen om mensen tot matigen op te roepen vanuit een je groentetuin op een Oostenrijkse alm.
De wereld kan ons prima hebben, maar niet als we maar wat doen en ons alleen maar op intelligentie verlaten. Het is tijd voor de volgende stap in de evolutie van homo sapiens.
De ironie is dat mensen op dit moment op dat ambitieniveau zitten, allemaal braaf aangesloten op de Matrix van oneindige economische groei. Braaf consumeren, braaf ziek worden, braaf bang gemaakt worden, braaf op het systeem vertrouwen, braaf je vrijheid (de echte) voor nepzekerheid inruilen.
Maar nogmaals, en ik blijf het zeggen: ontkennen dat er problemen zijn (waarvan de oplossingen ingrijpend zijn) ten faveure van business-as-usual en 'niets doen' terwijl niets doen ook iets doen is, is jezelf en anderen voor de gek houden. En jezelf voor de gek houden is een oplossing voor de korte termijn.
Sorry, maar wat is dit voor bullshit?
@Rypke
Je blog raakte me onverwacht ;-).
Ik heb al geruime tijd vergelijkbare gedachten, niet in de laatste plaats door de als maar aanhoudende reeks onthullingen van jouw hand, waar telkens toch niemand iets tegen in blijkt te kunnen brengen. Maar ook door eigen verbijsterende ervaringen vóór en vooral achter de schermen. Er gaan honderden miljoenen om in een wereldje waar je geld vangt zolang je maar een panische of politiek overcorrecte boodschap uitdraagt.
En wij maar proberen op eigen kosten de ogen van de mensen te openen…
Het lijkt erop dat iedereen zo ingekapseld is dat hij eenmaal op een bepaalde plaats in de maatschappij niet anders kan dan met oogkleppen op mee waaien met het kliekje om hem heen. Vaak onbewust en meestal met de beste bedoelingen. Eenmaal in gesprek met een biertje erbij blijken mijn opponenten meestal heel oprecht achter hun ideeën te staan.
Het heel simpele verschijnsel dat iedereen, als je het vanuit zijn standpunt bekijkt, best logisch reageert, terwijl het vanuit een hoger abstractieniveau helemaal verkeerd uitpakt. De hele politiek is hiervan – per democratisch principe – het treurige summum.
Ik kan me overigens levendig voorstellen dat Neven zich (terecht) precies zo voelt. Hij zit in dezelfde situatie als wij.
@Arthur
Als je inderdaad een spotvogel pur sang zou zijn, had de verrukkelijke cynische humor en de zelfspot in veel van Rypke's stukjes je echt op moeten vallen!
Verder steun ik de oproep tot meer humor, deze site kan het best hebben, en ik blijf wel gortdroge stukken schrijven om het te compenseren ;-)!
Neven,Ik ben het dit keer helemaal met je eens: Democratie echt zo’n begrip dat je op verschillende manieren kunt uitleggen. In de jaren tachtig smokkelde ik gedichten van Elke Erb uit het democratische arbeidersparadijs naar Nederland. Dat waren nog eens tijden! Voor een vrije jongeling hartstikke “spannond” en het echte leven was goddank dat van anderen: http://www.youtube.com/watch?v=n3_iLOp6IhM
Nog kan ik meeslepend vertellen over die keer dat ik op de Friedrichstraße een hok werd ingetrokken en een half uur lang vanachter een op mijn smoelwerk gerichte bouwlamp vragen moest beantwoorden van het genre: WAT MOET U MET EEN DDR-UITGAVE OVER JEROEN BOSCH!!! HET IS TOCH JULLIE SCHILDER!!! HEEFT U NIET GENOEG AAN UW EIGEN BOEKEN!!!
Wat een geweldig land was dat. Een enkel keertje al doet de atmosfeer hier denken aan die boeiende gedachtewisselingen in het Haus des Lehrers http://de.wikipedia.org/wiki/Haus_des_Lehrers
Dan hadden we net op de Schiffbauerdamm een stuk van Brecht gezien waarin wat bedrijven leken te missen. Volgens kameraad Müller was dat pure verbeelding. Dus vlug naar de boekhandel waar we voor “drei Groschen” een exemplaar uit het schap rukten. En doe eens raden! Kameraad Müller had “gelijk”.Ja, ja Neven: een groentetuin en boeken. Maar welke boeken?Het wordt weer “spannond”!
@ DWK: Als je Schellnhuber wil geloven is er "ein 4te Reich" noodzakelijk en ook in de maak, met uitsluitend gebrainwashte klimaatnazi's, waar hij dan de Führer van wordt, omdat hij huidige democratieën niet in staat acht de wereld te redden van de klimaatondergang. We hadden al de links dictatoriale theorieën over consuminderen, die gelukkig slechts nog in onweldenkende links extreme kringen steun vinden.
Als je Duitsland zo bekijkt, door de ogen van een Schellnhuber, met de angstige Merkel, die domme "Groene" beslissingen neemt omtrent kernenergie, dan is de vergelijking met de Weimar Republiek in Duitsland steeds meer voor de hand liggend.
We lachen wat af, op climategate.nl! Ik kan Rypke's galgenhumor goed vatten!
Turris,
Mensen als Schellnhuber kijken niet naar Duitsland alleen. Die zien de dingen toch een beetje breder.
@Theo, helemaal gelijk, het zijn allen niets dan aardige mensen, met de foto van vrouw en kinderen op het bureau
maar daarom kan het nog wel waar zijn wat ik schrijf, ik deel de opinie van Arthur dan ook niet, kwalificaties van positief/negatief zijn niet op mij van toepassing tenzij je van het kaliber 'shoot the messenger'wilt zijn,
Ik schrijf hoe ik denk dat het zit op basis van waarneming en basiskennis menselijk gedrag met biologische bril. Die is af en toe weinig flatteus maar daarom kan het nog wel waar zijn
Zoals Friezen zeggen, de waarheid heeft een schel geluid,
In onze verwijfde tijd koppelt men het scherp en kritisch schrijven wel eens aan een negatieve gemoedstoestand, waarna je dan zo'n Freudiaanse duiveluitdrijfster moet aanhoren, die je komt vertellen wat er volgens hun papieren vriendin de Esta of Cosmofilosoof mis met jou is.
Ik deel die opinies niet. Ik sta iedere dag fluitend en zingend op en kan 's avonds niet wachten de volgende dag weer op te staan. Ook als ik zwartgallig loop te zeuren, doe ik dat voor de lol en niemand heeft dit onkruid kunnen verdelgen
Dus kortom, dat gezeik over 'negatief'is way off the mark, en komt vooral van mensen die mijn ironie niet begrijpen, meestal zijn dat vrouwen, kinderen ('BNN-jongeren') en groenlinkse metromannetjes met baby in de buidel als lifestyleobject die praten over de nieuwste mode van Ogerrrrrjjj(dat zijn eigenlijk hermafrodietjes).
En idd ook af en toe mensen van een andere generatie,
Wat me bij het volgende brengt: ik heb Lenie 't Hart ontmoet, ja, die van de zeehonden, er mee gepraat en standpunten uitgewisseld en schrik niet: zij blijkt volkomen normaal, niet zo'n ecoloon zoals Rik Leemans, Wim Turkenburg en andere obersturmfuhrers van het ecofascisme
Ik heb me dan ook voorgenomen nooit meer over mensen te schrijven die ik niet in vlees en bloed heb ontmoet. Ook via de telefoon is niet genoeg
@ DWK: Ik ken de tijd van koude oorlog, maar al te goed.
De onvrijheid van het internationale socialisme-communisme moet achter het ijzeren gordijn verstikkend zijn geweest. Angstaanjagend dat klimaatnazi's de democratie denken te moeten afschaffen om de wereld "te redden"
In 1978 was ik betrokken bij de legerkorps-oefeningen van de NL-strijdkrachten in Duitsland. Ik werd door MID voorgelicht over de Oost-Duitse maatschappij en hun armee, en had inzage in de toenmalige oorlogsscenario's en plannen. Door de kernwapens hebben de Stalin-/Leninisten nooit aangedurfd de Elbe over te trekken om het Westen te "bevrijden" en hun "vrede" te stichten op aarde!
Als ik je linkjes bekijk heb ik weer slechte herinneringen aan, maar ook aan de angst, die we in de krijgsmacht hadden voor het ideologische Rode Monster achter de Elbe, dat dacht de wereld "te redden" door hun "Mir" op te leggen aan de democratieën op aarde.
Met meer vreugde heb ik gekeken naar de film "Goodbye Lenin":
http://www.youtube.com/watch?v=mIjSaHUKD5I
In het weekend heb ik genoten van de DVD van Paul McCartney "Concert on the Red Square". Putin zit op de eerste rij bij het openluchtconcert!
http://www.youtube.com/watch?v=0IUY58cjXeI
Frappant was dat volgens Russische historici op de DVD, dat The Beatles meer hebben bereikt voor de Glasnost en Perestrojka en afwerping van het juk van Communistische onvrijheid, dan alle opgestelde kernwapens van het westen.
Rypke,
ik meen wel gelezen te hebben dat de activiteiten van Leny helemaal niet bevorderlijk waren / zijn voor de gezondheidstoestand van onze Waddensnorro’s. Hoe zit dat nu?
Leny heeft gek haar.
Even terug naar de stelling dat de angstindustrie gevoed wordt door een overschot aan middelmatige academici die gezamenlijk een bureaucratisch academisch complex (BAC) vormen.
Laten we even teruggaan naar de tijd van de zure regen en de sterke protesten tegen kernenergie. Dat was rond 1980. Was er toen ook al sprake van een 'overschot aan middelmatige academici'? Volgens mij niet, net zoals er toen aanzienlijk minder instituten waren (particulier of (semi-)overheid) die gezamenlijk een BAC vormden. De angst was er niet minder om. Voorzichtige conclusie: er is meer aan de hand dan Rypke hier verondersteld. Rypke verontachtzaamd bijvoorbeeld de rol van de massamedia en hoe de massamedia zijn veranderd sinds 1980.
Wel interessant is de volgende zin van Rypke: "Vele ‘problemen’ bestaan slechts omdat er personeel is dat er belang bij heeft ze in de lucht te houden, niet omdat ze een bedreiging vormen." Dat sluit aan bij de theorieën van de interbellum-socioloog Michels die stelt dat elke organisatie (particulier of publiek) uiteindelijk haar oorspronkelijke doel uit het oog verliest en voornamelijk het eigen voortbestaan gaat nastreven.
Dan ten derde: het beoordelen van wetenschappelijke claims. Tja, de jaren die ik zelf doorbracht aan de universiteit als student (zeg maar jaren '80) hebben mij één ding geleerd: erg onder de indruk van academici als beroepsgroep hoef je niet te zijn. Middelmatigheid heerst. Maar daarmee vormt deze beroepsgroep geen uitzondering. Ook onder loodgieters, stratenmakers en slagers is het merendeel 'middelmatig' te noemen. En ook 'middelmatigen' (waar ik mijzelf ook toereken) leveren vaak nog werk af van zeer redelijke kwaliteit.
Het probleem ligt meer bij de 'uitleggers'. De media bijvoorbeeld. Journalisten hebben zelden kaas gegeten van hoe wetenschap werkt en hoe ze onderzoeksresultaten, onderzoeksopzet en methodologie moeten beoordelen. Ook zij lezen alleen het persbericht.
Dat geldt al bij de experimentele wetenschap en helemaal bij de 'statistische' wetenschappen, zoals epidemiologie en voor een groot deel ook de klimatologie.
Hoe kun je dan van het grote publiek verwachten dat die wel in staat is onderscheid te maken tussen wat waar en onwaar is? Wat begrippen als 'waarschijnlijkheid' en 'onzekerheid' betekenen buiten het alledaagse woordgebruik?
Om een voorbeeld te geven: op Trouw reageerde iemand op de aankondiging van minister Schippers de Postbus 51 campagnes te stoppen bijvoorbeeld ter voorkoming van obesitas. Deze reageerder stelde dat het 'best wel eens zou kunnen zijn dat obesitas een nog veel groter probleem zou zijn geweest als er geen campagnes zouden zijn geweest'.
Toen ik hierop reageerde met de opmerking dat het zowiezo verdomd lastig is effecten te meten van massamediale campagnes die ook nog eens op de langere termijn zijn gericht en vooral dat het ondoenlijk is iets te meten dat er niet is ('meer obesitas') a.g.v. iets dat je dan moet wegdenken (de gevoerde campagnes) reageerde hij met: 'dat is een kwestie van wetenschappelijke methodologie toepassen'. Op mijn vraag eens een onderzoeksopzet te formuleren heb ik geen reactie gekregen.
Het toont aan dat velen geen idee hebben hoe zij wetenschappelijke claims moeten beoordelen, omdat ze niet weten hoe wetenschap werkt. Misschien dat internet met zijn vele blogs daar enige verandering in kan brengen. Kortom blogs als climategate moeten gewoon stug volhouden.
En om weer terug te komen op de stelling: ook die lijkt mij verdomd lastig om te zetten in een wetenschappelijke stelling die onderzoekbaar is. Hoe bepaal je middelmatigheid? Hoe beschrijf je het 'buraucratisch academisch complex'? En zoals ik al aangeef spelen nog veel meer factoren een rol dan alleen een overvloed aan academici en (vage) instituten, middelmatig of niet.
Het lijkt de klimatologie zelf wel!
Nog een aanvulling op de 3e alinea: "Dat sluit aan bij de theorieën van de interbellum-socioloog Michels die stelt dat elke organisatie (particulier of publiek) uiteindelijk haar oorspronkelijke doel uit het oog verliest en voornamelijk het eigen voortbestaan gaat nastreven."
Als een bedrijf dit overkomt en de geleverde produkten daardoor van mindere kwaliteit worden, men de service verwaarloost en marketing laat versloffen, legt een bedrijf uiteindelijk het loodje. Overheidsinstituten of zwaar gesubsidieerde instellingen houden het vaak wat langer vol. Kortom, met dat onderdeel van Rypkes stelling kan ik het eens zijn.
Middelmatige academici
OK, dan toch maar een serieuze opinie mijnerzijds. Voor wat zij waard is. (Ik ben al 15 jaar ‘buiten dienst’ en heb nergens meer een invloed).
Het probleem is volgens mij inderdaad het BAC. En dan in het bijzonder op het terrein van het maatschappelijk bewogen, voor wetenschappelijk doorgaand, onderzoek. Dit terrein lijkt ook een bijzondere aantrekkingskracht op ‘middelmatige academici’ te hebben. (Uitspraak R.Lindzen, leerstoel klimatologie MIT, voor VS senaat commissie).
‘Middelmatige academici’ zijn er altijd geweest. Ze floreerden in ons land al in de eerste decennia na de oorlog. Het kostte daardoor wat tijd voor Nederland in de wereld weer wat te betekenen kreeg. NWO (destijds ZWO) was daarna de instantie die kans zag om wat orde op zaken te stellen. Via selectie van werkgroepen in een aantal ‘stichtingen’. Waarin een paar wetenschappers die werkelijk wat in hun mars hadden, de leiding kregen. Bijvoorbeeld Piet Borst in de biochemie.
Hoe is de toestand nu? Ik denk dat we kunnen vaststellen dat Nederland in vele takken van de natuurwetenschappen nog steeds een goed figuur slaat. (b.v. astronomie, levenswetenschappen, scheikunde). Het BAC heeft dit niet kapot kunnen maken. Ik denk omdat in die vakken de werkelijk goede wetenschappers nog steeds de leiding in handen hebben weten te houden.
Hoe kunnen we nu het BAC klein krijgen? Wat wij aan de zijlijn roepen, zal niet veel effect hebben. Er dienen mensen met enige autoriteit in te grijpen. Tot dusver zag ik die in de gerespecteerde wetenschappers op de terreinen waar nog steeds op niveau wordt gepresteerd. Dat betekent een ingrijpen over discipline grenzen heen. De wenselijkheid daartoe, roep ik al jaren. Zonder veel effect, vanaf mijn zijlijn. Mijn vraag is, hoe krijgen we de nog steeds te respecteren wetenschappers zover, dat ze enige actie gaan nemen? Dit is dan ook de doelgroep waarop ik mij richt met mijn spot: laten zien hoe absurd bepaalde opvattingen zijn in de kringen van de middelmatige academici die in de zwakke disciplines overheersen.
Waarom heeft een Plasterk als minister geen initiatief genomen? Ik denk omdat het BAC vooral actief is in departementen waar de minister wetenschapsbeleid geen invloed kan uitoefenen, departementen met grote eigen researchbudgetten.
Waarom neemt de KNAW niet meer initiatief om kwaliteit van onderzoek in zwakke disciplines te handhaven? Ik denk omdat ook daar een kwaliteitscontrole over disciplinegrenzen heen ontbreekt. En voorts, omdat de KNAW organisatie zelf een grote bureaucratie is geworden met ambtenaren van het kaliber dat Rypke beschrijft.
Dit is mijns inziens de huidige problematische situatie.
PS Morgen zet Hajo mijn spotverhaal over ‘duurzame ontwikkeling’ en ‘hypes’ op het blog, als proef hoe lezers in de kring van climategate.nl er op reageren.
Middelmatige academici (2)
Wat is de definitie daarvan? Rypke zegt: “academici die alleen uit tweede of derde hand kennis hebben vergaard, die zelden buiten hun enge campuscirkeltje zijn geweest en die vervolgens op basis van die derdehandskennis de wereld willen verbeteren”. Er kan meer over worden gezegd.
Eerst, wat zijn goede en slechte wetenschappers, waar de middelmatige tussenin liggen. Slechte zijn snel gedefinieerd: Zij die zich niet houden aan de inmiddels algemeen geaccepteerde regels voor Good Scientific Practice (GSP). Zulk soort regeltjes is echter geen waarborg dat met het onderzoek dat daar aan voldoet, het wetenschappelijke inzicht ook vooruit gaat. Goede onderzoekers zijn zij die aan dat inzicht wel bijdragen, en nieuwe inzichten ook weten te formuleren. ‘Middelmatig’ zijn zij die niet verder komen dan tot het onderbouwen van bestaande inzichten. Niettemin kan dit waarde hebben. Maar hoe kom je boven het middelmatige niveau uit? Twee lessen uit mijn vroege opleiding. (a) van een natuurkunde leraar: meten is weten; weten is vergelijkingen en vergelijken is je hersens gebruiken. Stap 2 en 3 ontbreekt nogal eens bij de middelmatige. (b) Uitspraak van Barnett, immunoloog, Nobelprijswinnaar in zijn boek ‘How to become a good scientist? “Zij die bij het opstaan niet bereid zijn hun eigen hypothese van de vorige dag te ondergraven, zullen aan de wetenschap weinig bijdragen.”
Rypke heeft het over ander soort academici dan onderzoekers: zij die bij evaluatie van resultaten van onderzoek zijn betrokken, die tot publieke verkondigingen en prioriteitstellingen leidt. Tot die groep behoren (1) mensen die na het halen van een academische graad niet de carrière van onderzoeker hebben gevolgd. (2) onderzoekers die zich ook met dat proces van evaluatie gaan bezighouden, en zich dan extra autoriteit aanmeten, omdat ze zich het wetenschappelijk aureool aanmeten.
Eerst ad (2). Mijn ervaring, (met vele evaluatiestudies): zelfs de beste wetenschappers zijn per definitie niet de beste beoordelaars van creatief wetenschappelijk werk van anderen. Heel vaak blijven ze bij de beoordeling vast zitten in hun eigen doctrines. (Dit is een wezenlijk probleem in het huidige peer-review systeem). Het ontbreekt hen aan vermogen tot lateraal denken.
Ad(1) Deze groep hoeft bij voorbaat niet te worden gediskwalificeerd omdat ze zelf wetenschappelijk geen grote prestaties heeft geleverd. Daarom ben ik het in algemene zin niet eens met het eerste deel van Rypke; stelling “academici die alleen tweede of derde hands kennis hebben vergaard”. Ik heb vele van dit soort lieden ontmoet, die wel degelijk tweede hands kennis goed kon beoordelen, door zich er wezenlijk in te verdiepen. En op grond daarvan een reputatie hebben opgebouwd. Maar daar zit een knelpunt: kunnen de thans werkzame beoordelaars op zo’n reputatie bogen, dat hun voorgaande evaluaties zoden aan de dijk hebben gezet? Daar ligt mijn twijfel over de kwaliteit van het hedendaagse evaluatie onderzoek en die betreft niet alleen categorie (1) maar wellicht meer nog categorie (2) die zich hult in het (extra) aureool van de wetenschappelijke expert.
Aldus, het ontbreekt mijns inziens aan certificering van de kwaliteit van evaluatiestudies. Toetsing aan regels voor Good Assessment Practice (GAP) ontbreekt. Regels zoals we die kennen voor Good Laboratory Pratice, Good Manufactering Pratice, Rules for evaluation of scientific fraud.
De narigheden die Rypke (en Turris) beschrijven zijn denk ik symptomen van het feit dat men van de kwaliteitsbewaking van evaluatiestudies in het BAC een rommeltje heeft gemaakt.
@ Arthur: Ben benieuwd naar uw volgende bijdrage. Het is allemaal waar wat u schrijft. Of het symptomen zijn en of men aan symptoombestrijding ter verbetering moet doen, dat is de vraag……
Mogelijk is het overheidssubsidie- en invloedsysteem geheel fout, is er geen drijfveer meer tot excelleren daardoor, zijn we aan het staatskas potverteren geslagen door "cattle" te laten studeren, eenvoudig omdat dat "eerlijk" is en omdat "het kan", met een teveel aan contraproductieve staatsbemoeizucht en eenzijdige politieke invloed op de universiteiten door politieke bestuursbenoemingen en politiek geënte leerstoelen, die weer uit voormalige staats bestuursfuncties voortkomen.
Is in Nederland de invloed van de staat niet veel te groot? Is de invloed van gepolitiseerde ambtenaren niet te groot geworden in hun politiek selectieve budgettoewijzingen aan universiteiten en academies? Wat doet/moet een Doekle Terpstra als roeptoeter? Waar is de gezonde marktwerking en concurrentie gebleven? Zitten we daardoor niet al 30 jaar opgescheept met alarmisten en gepolitiseerde eenzijdige wegkijkers als Vellinga en Rijders? Is dat nu onze wetenschappelijke top?
Vergelijk met de USA (Bijvoorbeeld MIT, Harvard etc.) waarbij gezonde concurrentie zorg draagt dat de beste aanstaande wetenschappers/studenten op de Universiteiten al worden gevolgd door de industrie en overheid. Ook daar is subsidie, door diverse Croesus' en beneficia. Toppers worden vroegtijdig betrokken in onderzoeken van overheid en bedrijfsleven die challenging zijn en niet alleen door de overheid als sociaal-maatschappelijk relevant worden benoemd/voorgeselecteerd.
Er is toelatingsexamen en uitsluitend hoge cijfers behaald geeft toegang. MIT, Harvard en andere gerenommeerde USA Universiteiten zullen nooit in een titel/imago inflatie geraken, de studie records zijn heilig bewijs, de universiteit het stempel voor kwaliteit.
Het populaire BA en MBA is vooral als een commerciële business leidraad opgezet, als massa-trapje-op, voor internationale gelijkschakeling en "erkenning", voornamelijk gericht op een diensten- en overheidseconomie. En je kan de grachten er mee dempen stelt Van Rossem.
Die "erkenning" is dus in mijn ogen zeer twijfelachtig gebleven. Drs., RA en Ir. zelfs Ing zijn voor mij nog harde begrippen. Voor exacte studies (bijv. uit Twente en Eindhoven) is het dus gelukkig anders. Ik lees en ontmoet in mijn werk bollebozen die op kunstmatige intelligentie, telecom, kernenergie en warmtewisselaars inzetten, zeer gemotiveerd, en van hoge klasse. Het is onze technologie toekomst, ik heb er vertrouwen in. Dus inderdaad er is zeer veel verschil in kwaliteit, en je moet dus heel goed opletten wat voor pretpakket men heeft gestudeerd en testen op karakter.
@Turris. Oppassen voor generaliseren en daarom toch nog een paar kanttekeningen. Maar met deze vraag, eigenlijk constatering, van je: “Is de invloed van gepolitiseerde ambtenaren niet te groot geworden in hun politiek selectieve budgettoewijzingen aan universiteiten en academies?” ben ik het gloeiend eens. En dan spreek ik uit ervaring als TNO bestuurder in de jaren ’80 toen ik met 7 verschillende departementen moest onderhandelen over doelsubsidies. Van de zeg 30 ambtenaren waar ik mee te maken had, waren er hoogstens twee die enig inzicht in wetenschappelijk onderzoek hadden.
Een paar andere van je uitspraken wil ik graag wat nuanceren. Selectie aan de poort in VS hoger onderwijs instellingen, vindt niet alleen plaats op grond van cijfers. Vooraf aan toelating bij MIT, Yale, op universitair niveau, gaat een college education. Toelating tot een college vindt bij de gerenommeerde plaats op basis van een interview. Vaak met een alumnus. Het draait niet alleen allemaal om cijfers. In Nederland dreigt die ontwikkeling wel. Met Noor van Andel heb ik over die ontwikkeling begin dit jaar nog gediscussieerd, ook in relatie tot de beperking van de studieduur. Wij waren (Delftse) studenten van een generatie (1950-1960) die helemaal niet zulke hoge cijfers in het VHO haalden, en ook niet in de daarop volgende hoger onderwijs opleiding. Wellicht wel kenmerkend, we zijn nooit voor een tentamen gezakt. Omdat we de vrijheid hadden zelf te bepalen wanneer we voor een tentamen opgingen, niet in een tijdkeurslijf zaten. (Afschuwelijk dat studiepunten halen in een jaar). Voor vakken die ons niet interesseerden, waren we tevreden met zesjes. Voor die ons wel boeiden kregen we negens. Zo ontstond van zelf een profiel wat je na je Ir. (doctoraal) succesvol zou kunnen gaan doen. Na je academische opleiding, profileerde je je pas echt. Zo promoveerde ik cum laude met een medisch promotor in Leiden (sic! Als ir). Ontwikkelde Noor zich tot uitvinder bij AKZO en kreeg later een eredoctoraat van de UvA.
In onze latere carrière, als werkgever aan onderzoekers, bij het aanstellen van jonge lieden, was het kwaliteit criterium steeds: wat heeft U voor nieuws te brengen? Bij zulke sollicitatie gesprekken heb ik ook maar zelden gevraagd, bent U van opleiding een bioloog, chemicus, medicus, ingenieur en heb zeker niet naar een cijferlijst gevraagd.
De depersonificering in het hoger onderwijs lijkt mij een groot probleem. Massa tentamens met multiple choice onderzoek, zonder wezenlijk examen contact met de docent. Juist van dat (mondeling) contact heb ik het meeste van mijn leermeesters opgestoken. Niet van hun belerende colleges. En zo was het ook denk ik in de periode dat ik een actief docent was en men van mij leerde. Men hoorde niet te leren van de gladde colleges, maar van de daaropvolgende mondelinge examens met vragen mijnerzijds, gelooft U werkelijk alles van wat ik op college heb gepresenteerd?
Begrijp je een beetje wat ik bedoel? Er is iets wezenlijks mis in ons huidige wetenschappelijke onderwijs wat betreft de waarde van de relatie student – leermeester.
Als historicus met een beta-achtergrond – Atheneum B en nog een jaartje Scheikunde in Delft en daarna nog een jaar Unilever op de IT-afdeling, die trouwens toen nog gewoon automatisering heette, moet ik toch af en toe kanttekeningen plaatsen bij reageerders als Turris.
Ook Ir. zegt niet zoveel. Ook de 'softe' wetenschappen hebben veel te vertellen. Zelfs dichters en muzikanten. Ik ben vooral skepticus wat betreft het klimaat omdat dit zo'n complex geheel is en zo'n jonge wetenschap is, dat elke claim mij als te voorbarig voorkomt. Of het nu CO2 is of de zon: het lijkt mij voooral gebaseerd op ontbrekende kennis. Om terug te keren naar mijn vakgebied, het lijkt op de discussie over de ondergang van het Romeinse Rijk: waren het de Germanen? De decadentie? De loden rioleringen? Het Christendom? Niemand weet het, omdat het een enorm geheel van factoren was. En arme simpele zielen die wij zijn, wij denken vooral dat alles herleidbaar is en moet zijn tot één simpele factor. Misschien twee. Verder kunnen wij niet denken.
De reden dat ik de CO2-theorie toch serieus wil nemen is dat ik in mijn ene jaartje scheikunde geleerd heb dat er veel omslagpunten zijn. En zelfs als de zon belangrijker is, dan nog kan die kleine bijdrage van CO2 een hele onaangename draai aan het klimaat geven. Ik bezoek sites als deze vooral omdat ik hoop dat er wetenschappers bijdragen leveren waar ik iets van kan leren. Soms lukt dat, soms niet. Vooralsnog weet ik het niet. En dat hoort iedereens houding te zijn.
@Turris: De VS zijn een gruwelijk slecht voorbeeld. MIT zit vol met Zuid-Amerikanen, Aziaten en Europeanen. Ja, goed gefinancierd, dat zeker, maar de VS moeten zich ernstig zorgen maken over het feit dat ze nog zelden eigen groot wetenschappelijk talent opleiden. En dat begint al op de kleuterschool. De VS zijn momenteel vooral leveranciers van soldaten. En eigenlijk zijn ze, zonder dat ze het weten, de huurlingen van de EU. Zie Bosnië, zie Libië, zie…..
@ Fred: Mogelijk is mijn USA-kennis gedateerd en heb je gelijk. Maar gezien naar het aantal patenten op de wereld, waar komen die vandaan? Een ondergang van een "Rijk" is nooit slechts aan een factor te wijten, het is vaak een opstapeling van en..en..en..en..en.. factoren. Als je daarop let is de falende NL-overheid daar aardig mee bezig die voorwaarden/factoren te scheppen door haar contraproductieve ingrijpen op alle terreinen.
Fred Versteeg schreef:
"..
Vooralsnog weet ik het niet. En dat hoort iedereens houding te zijn."
Dat is een redelijk standpunt.
Toch moet onderkend worden dat een belangrijk deel van de politiek en alle graaiers al gekozen hebben voor een catastrofale menselijke invloed op het klimaat.
Dat is, lijkt mij, een reden tot verzet.
Het onderwerp is te mooi om nu toch niet te reageren.
Zelf ben ik boven de 60 en mijn loopbaan gestart met lts in de haven van Rotterdam vervolgens met studie mts wergtuigbouw, voa arbeidsanalist,Hbo personeelswerk en post hbo arbeidskunde en daarnaast een opleiding tot piloot.
Geen academische studie dus wie ben ik dat ik daar wat van kan zeggen.
Toch een opmerking:
Ooit had ik een "stagiaire" vanuit een universiteit in het oosten van het land bij ons bedrijf bezig was met de laatste fase van haar opleiding.
De scriptie die zij maakte verbaasde mij.
Er zat werkelijk niets wetenschappelijks in als ik deze zou inleveren bij mijn hbo opleiding ( 1981) zou ik geheid zakken.
Ik ging er dan ook van uit dat zij dit over zou moeten doen.
Tot mijn verbazing kreeg ik een uitnodiging om bij haar afstuderen aanwezig te zijn.
Devaluatie?
Ik had daar contact over met de universiteit en kreeg te horen dat iemand met propedeuse en een goede inspanning een diploma niet kon worden onthouden.
Met andere woorden de financiering en de regels daarbij maken academici die nog niet voldoen aan een vroeger HBO niveau