Pauly de Viskabouter, knuffelwetenschapper van milieu-alarmisten ontvangt Nobelprijs voor de onvrede die Westerlingen met zichzelf hebben

De ecologistische actiegroep Partij voor de Dieren heeft de gewoonte om haar spandoeken als Kamervraag in te dienen. Nu had ik gisteren al- zonder hun Kamervragen te lezen- geblogd welke misvattingen zij zouden recyclen. Niet omdat ik Nostradamus ben, maar gewoon een Friese boer. Want:

Deze partij is zo milieuvriendelijk dat ze zelfs onzin blijven hergebruiken.

In mijn blog van gisteren ‘Daniel Pauly en 5 andere visvattingen over de zee’, had ik 4 keer raak geschoten, dus verdien ik een aai over de bol. Pauly’s Fishing Down the Food Chain, de 88 procent overbevist-claim en de kwallen. En het is sinds de jaren zeventig alweer 5 voor twaalf, wat betekent dat de tijd dus stil staat.

Pauly de Viskabouter
…glipte in 1998 door de mazen van de Peer Review van Science met zijn weerlegde ‘Fishing down the Foodweb’-hysterie, en wordt sindsdien door alle alarmisten op een schild gedragen, zoals door eigengeiler Dos Winkel in ‘Sea the Truth’ (Winkel is nu in de weer met orca’s, dolfijntjes en andere girodieren).
En natuurlijk door de dependance van Friends of the Earth aan de Rijn, de Wageningen Universiteit. Die beloont iedere dieractivist met een hoogleraarstoel of eredoctoraat, want anders schieten ze uit teleurstelling politici dood.

Ter controle hier nog even hun inbreng van 29 juni, en dan hebben we hier op Climategate wel weer genoeg gevist, want het onderwerp komt me de neus uit. Voor de mensen met leesallergie, dus de twitter/BNN/Studiehuisgeneratie: dit was al mijn tekst alweer. Ik streef uiteindelijk naar een lege pagina, dus dan moet ik wel succesvol blogger worden.

Hervorming Gemeenschappelijk Visserijbeleid
De Partij voor de Dieren wijst de Nederlandse regering onophoudelijk op het falen van het Europees Gemeenschappelijk Visserijbeleid (Dat klopt deels wel, ieder land gaat voor zijn eigen quotum, met name in Spanje gaat dat mis, maar dat ligt aan bureaucraten die te weinig naar visserijbiologen luisteren en te veel naar schreeuwerige activisten om dan niets te doen), dat ondanks de doelstelling dat visbestanden duurzaam moeten worden beheerd, heeft geleid tot overbevissing van maar liefst 88% (Bingo, dat is één) van de bestanden. De Partij voor de Dieren staat niet alleen in haar pleidooi om het visserijbeleid drastisch te herzien. Ook de Europese Commissie zelf moest na haar evaluatie concluderen dat het roer om moet. Vermaard visserijbioloog Daniel Pauly, die een eredoctoraat heeft aan de Universiteit Wageningen (bingo, dat is 2) zegt dat we aan de rand van de afgrond staan. Zijn toekomstbeeld is dat er binnenkort vooral kwallen (bingo dat is 3) en plankton in zee te vinden zijn, en de oorzaak daarvan is het zogenaamde ‘fishing down the foodweb’ (bingo dat is 4): Vissers hebben eerst de grote roofvissen als kabeljauw en tonijn overbevist en zagen zich gedwongen om te gaan vissen op steeds kleinere soorten, lager in het voedselweb. Dit leidt aanvankelijk tot hogere vangsten, maar al snel zal de opbrengst stagneren of afnemen. Het systeem raakt uitgeput omdat de brede basis van biomassa steeds verder afkalft. De exploitatie is, met andere woorden, niet duurzaam. De Partij voor de Dieren neemt de waarschuwingen van Pauly en andere experts zeer serieus. Doet de staatssecretaris dat ook?

De visserij heeft de laatste grens bereikt (het is sinds de jaren zeventig alweer 5 voor twaalf, de tijd staat stil!). Het is alarmerend dat er ondanks een toegenomen visserijinspanning een mondiale trend bestaat van afnemende vangsten. Dat betekent dat visbestanden overal ter wereld zijn overbevist. Alleen écht vergaande maatregelen kunnen nog soelaas bieden (laten we een culturele revolutie beginnen tegen de Kapitalistische hoge hoeden), zegt Pauly:
– de visserijsubsidies moeten onmiddellijk worden afgeschaft . Want alleen daardoor blijven vissers op bestanden vissen die eigenlijk niet langer rendabel zijn;
– het visserijbeleid moet overschakelen van een soortgerichte op een ecologische benadering (wie bepaalt wat ‘ecologisch is?, toch niet de ecologisten hoop ik?’);
– en ook ten minste 20 procent van de wereldzeeën moeten tot beschermde mariene zone verklaard worden waarbinnen niet mag worden gevist (in gesloten gebied de Scholbox aan de Nederlandse kust KELDERDE de scholstand na sluiting). ‘Alleen dan kunnen vispopulaties zich herstellen.’

‘De partij wijst  onophoudelijk’. Dat is dan weer wél waar. Ik krijg steeds meer het idee dat Marianne Thieme haar moedergevoelens had moeten investeren in kinderen, in plaats van in Kamervragen.