klimaatwetenschap kent geen peer review maar 'pal review'

Climategate toont hoe een klein invloedrijk clubje alarmistische wetenschappers een muur opwerpt tegen publicatie van klimaatkritische studies in toonaangevende wetenschapsbladen, terwijl ze elkaar’s studies kritiekloos laten publiceren. Onder aanvoering van Kevin Trenberth, Phil Jones en andere zeer invloedrijke auteurs van het IPCC-proces . Net uitte Trenberth nog zijn frustratie, dat scepticus Roger Spencer hem door de vingers was geglipt in Remote Sensing..

Klimaatwetenschap kent ‘Pal Review’, geen ‘Peer Review’
 De peer review bij klimaatalarmisme is vaak boterzacht. Bij de verdrinkende ijsberenstudie van Charles Monnett mocht zelfs zijn eigen vrouw gewoon een vriendelijke review geven. Dat blogt Tom Nelson nu op basis van het onderzoek naar Polarpear-gate, het schandaal rond de ‘verdrinkende ijsberen’ studie in Polar Biology in 2006, die het tot de film van Al Gore haalde. Polarbeargate past zo in het rijtje boterzachte studies waarmee de Middeleeuwse Warmteperiode werd weggepoest, of de creatie van warmte op de Zuidpool zonder meetstations (Steig et al op cover Nature in 2009, en zijn invloed op de rebuttal).

Polarbeargate is nieuwe beeldenstorm in klimaatkerk
Laten we nog eens op een rijtje zetten, hoe verbazingwekkend het is dat deze vorm van junk science ooit het licht kon zien in de pierievjoetlitjetjur. De waarneming van รฉรฉn misschien wel/niet verdronken ijsbeer waarvan alleen een gemanipuleerde foto bestond, leidde zo tot het belanden van de ijsbeer op de Amerikaanse ‘endangered species act’, ook al vervijfvoudigde de populatie in aantal sinds de jaren zestig vorige eeuw.

Een betere demonstratie van de verstrekkende politieke invloed van junk science (en het falen van de oude media) kunnen we niet geven.

Crisismanagement bij krant voor wereldvreemde kosmopolieten
Het nieuws van Polar Bear-gate is nu ook door de progressief urbane oude media niet meer te negeren, en dus blazen ze een rookgordijn om de kern van de zaak, door het te framen als een complot van de olie-industrie.
Zoals gewoonlijk kan Paul Luttikhuis van de Grachtengordel-dorpsbode klok en klimaatklepel weer niet onderscheiden. Polarbeargate is de zoveelste beeldenstorm in de klimaatkerk van deze wereldvreemde ‘kosmopolieten’. Ik zou onderhand een ander thema uitvinden, om mijn wereldburgerlijkheid mee te profileren. Biodiversiteit Paul?

Kern van deze zaak: Wat deed deze ijsbeerbioloog Charles Monnett, dat wetenschappelijk niet door de beugel kan?
Hij vloog รฉรฉnmaal na een storm over het arctische water, geloofde dat hij een dode ijsbeer zag drijven, nou nee, zelfs drie. Al kan hij dat niet met zekerheid bevestigen. Terwijl hij de week daarvoor vier levende beren zag in dat zelfde gebied. Hij stelde dat hij die 3 dode beren zag, tijdens een vlucht boven 11 procent van het territorium. Dus dat die 3 dode beren dan eigenlijk 9 x (want 9 maal 11 procent is ongeveer 100 procent) 3= 27 dode beren moesten zijn. En dat die 4 levende beren dan de levende populatie moesten zijn, voor het hele gebied dus 9X4=36 beren.

En dan komt het: na รฉรฉn storm stelde hij dat de ‘survival rate’ van de hele populatie een kwart moest zijn.

    Charles Monnett bedreef lagere school-giswerk en camoufleerde dit als serieuze wetenschap, waarna het als mediahype de film van Al Gore haalde, omdat zijn eigen vrouw als peer-reviewer optrad. Iedereen die van Polarbear-gate iets anders wil maken bedrijft AGW-crisismanagement.

Nu weer Climategate: hoe de klimaatkerk sceptici buiten de deur houdt
Herhaaldelijk tonen de Climategate-emails hoe het Hockeyteam tegelijk klimaatkritisch werk uit de literatuur houdt. Wanneer er toch een klimaatkritische paper doorglipt, zoals in Geophysical Research Letters in 2005 stelt men letterlijk dat men ‘het lek moet pluggen'(= een editor vervangen voor een alarmistisch vriendje, die critici weer buiten de deur houdt)

Klimaatwetenschapper Judith Curry schrijft net nog op Climate etc, dat Roger Spencer expres zijn studie over het falen van klimaatmodellen in Remote Sensing publiceerde, omdat zijn paper bij andere journals door Kevin Trenberth zou worden tegengehouden. En zo werkt de klimaat ‘wetenschap’ dus. Een opgewarmd verhaal verkopen als ‘DE’Wetenschap, omdat je de toegang van critici blokkeert terwijl je boterzachte bocht van smeltende ijsberen en hockeysticks laat doorsijpelen.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: