Doom-metal CD School of Climate Wisdom met lead singer Kevin Trenberth

Wij berichten al over de publicatie van scepticus Roy Spencer in Remote Sensing, die tot ongenoegen van de milieubeweging wereldwijd media-aandacht kreeg. Hij toonde resultaten op basis van satellietmetingen, waaruit zou blijken dat klimaatmodellen opwarming overschatten. Opponent van Spencer, IPCC-lead auteur Kevin Trenberth klaagde al over het feit dat  de paper werd gepubliceerd en heeft nu een oplossing gevonden:

Zet de editor in chief van Remote Sensing via media zo onder druk dat hij opstapt, en creeer een sfeer van amateurisme rond Spencer. En dat is gebeurd in opnieuw een zwarte dag voor de wetenschap.

Het lek pluggen
De Climategate-emails tonen vaker hoe een invloedrijk clubje auteurs, The Team aangevoerd door mensen als Kevin Trenberth, met sleutelposities bij het IPCC iedere publicatie proberen tegen te houden met resultaten waar ze het niet mee eens zijn (die hun catastrofe-theorie nuanceren). Dan zetten ze druk op de ‘Editor-in-chief’ om op te stappen.

Wanneer sceptische wetenschappers publiceren in Geophysical Research Letters klagen ze ook dat ‘we het niet kunnen permitteren om GRL ’te verliezen. En dat er een ‘lek’zit dat gedicht moet worden.  Ook een manier om een wetenschappelijk debat te winnen/voorkomen natuurlijk…. Climategate heeft deze praktijken- die iedereen al vermoedde- aan het daglicht gebracht. In De Staat van het Klimaat van Marcel Crok lees je alle details.


Meten met twee klimaten
Uiteraard stapt de editor in zijn publieke verklaring nu op met argumenten als ‘de kwaliteit van de paper was te slecht’, en ‘de studie had in moeten gaan op Trenberth 2010’alsof men daar niet op een normale wetenschappelijke manier mee kan omgaan.Door een studie te publiceren die de zwaktes blootlegt.

Zie ook hoe de CERN-paper over CLOUD – die de invloed van straling op wolkenvorming bevestigt zoals Svensmark al 15 jaar stelt- in Nature systematisch weigert Svensmark’s recente werk te citeren. Horen we hierover klachten? Nigel Calder bericht hierover. En wat de media-aandacht betreft: waarom verdedigen wetenschappers wel Al Gore met zijn Science Fiction-film, geven ze hem eredoctoraten, maar mag een sceptische paper géén media-aandacht krijgen?

    Kijk naar de totaal dronken biologische quatsch die mensen als Chris Thomas in Science mogen publiceren, over diersoorten die zouden uitsterven of wegvluchten omdat ze het niet meer koud genoeg hebben, waarbij media wereldwijd deze in biologisch opzicht totale onzin overnemen: die bespreek ik in ‘De Staat van het KLimaat’. En hoe media daarmee aan de haal gaan, ZONDER dat iemand bezwaar  DURFT te tonen.

    Afgezien van enkele integere datagedreven (paleo) biologen als Kathy Willis, die ik als kleine bio-auteur ook citeer in ‘De Staat van het Klimaat’. In Nederland heeft alleen paleo-ecoloog Bas van Geel de ballen om uit de kast te komen als scepticus. De rest is te laf en bang voor hun positie of vindt het wel best. Het gaat hier overigens niet over ‘links’ of rechts maar waarheidsvinding. Van Geel is Rood tot over zijn oren, hardcore PvdA, evenals scepticus Henk Tennekes.

Het AGW-bolwerk stutten met desinformatie en chantage
Ik liet het gisteren al zien bij Bart Strengers met zijn klimaatportaal, maar je ziet het ook met de oliesmeercampagne van Naomi Oreskes en haar Nederlandse discipelen als Jan Paul van Soest hier in dit essay; claimen dat sceptici met oliegeld de wereld om zeep helpen, terwijl Climategate toonde hoe alarmistische ‘wetenschappers’ een duizendvoud aan oliegeld kregen.

Kortom, wéér een prachtig voorbeeld in een rij van hoe ‘klimaatwetenschap’ functioneert en de genen die van één versie daarvan profiteren.