Rechts keffen, links belasting heffen

Vandaag debatteert het politiek theater- en twittergezelschap ‘De Tweede Kamer’ over ‘doe eens normaal man’, onparlementair taalgebruik door Geert Wilders, die Job Cohen ‘bedrijfspoedel’noemde. Prachtkans om als Kamerlid met je kop op tv te scoren, zonder dat een debat dossierkennis vraagt of mentale inspanning. ‘Amusing ourselves to death’.

Parlement zit bovenop de zaken waar het écht om draait
Wij van Climategate begrijpen dat ‘doe eens normaal man, doe zelf normaal’ veruit de meest urgente kwestie is. Vergeleken met maatschappelijke bijzaken als de zwaarste economische crisis sinds de jaren ’30, Nederland dat de begrotingsregels voor de Euro overschrijdt met een staatsschuld boven 60 procent van het BBP.

Of onbenulligheden als falende parlementaire controle ten aanzien van miljarden innovatiesubsidies, het haperende Prorail en de weggelaten 18 miljard euro klimaatsubsidies waarvan totaal onduidelijk is of dit CO2-reductie teweeg brengt. Nee, ons altijd waakzame parlement zit bovenop de zaken waar het écht om draait, tot men met een zak vol wachtgeld uitnaait. Het is het taalgebruik dat verruwt!

Een nieuw probleem/kans/uitdaging: allemansvrind Mark Rutte
Ach verruwde boze burgertjes, laten we- zoals Simon Rozendaal voor Elsevier al deed- het volgende fragment in herinnering brengen: het verkiezingsdebat in maart 2010 van Mark Rutte (VVD) tegen Alexander Pechtold (D66).

Windmolens draaien niet op wind maar op subsidie. Ook moet je steeds een kolencentrale achter de hand houden voor als het niet waait. Daarin moet je dus nooit investeren.

Rutte’s ‘Green Deal’ is ‘offer you can’t refuse
Rutte’s ‘groene pact met de samenleving’ nu: we verhogen de energiebelasting met 130 tot 200 euro per jaar per huishouden om met dat geld nog 3 keer zoveel windmolens op land te zetten. En verzet voor gedupeerde omwonenden is kansloos, omdat we de wettelijke bezwaarmogelijkheden inperken.

Mark Rutte blijkt dus de bedrijfspoedel van de klimaatmaffia. Hij kefte voor de verkiezingen om de rechterflank van de VVD te paaien, maar voert de onder Jacqueline Cramer in elkaar getimmerde plannen uit die Agentschap.nl nog in de kast had liggen: toegezegde windmolens. Hij heeft niet de macht, om deze ‘linkse hobby’ontstaan door linkse lobby en EU-bureaucraten te weerstaan.

Wet van Rozendaal: ‘windenergie maakt mensen oneerlijk’
 Ze wagen dit een ‘green deal’te noemen, als persiflage op de New Deal, de overheidsinterventie die Amerika de jaren 30-crisis uit moest helpen. Een ‘pact met de samenleving’ zoals provinciale PvdA-cheerleader Leeuwarder Courant schreef. Het verbouwen van Nederland tot Flevoland met nog 1500 extra Euromasten, en het bijstoken van tropisch regenwoud in kolencentrales (palmolie, lees mijn blog maar over Cifor).

Molens waar niemand om vroeg of om zou vragen wanneer de overheid eerlijke informatie zou verstrekken over kosten en baten. We krijgen van de overheid alleen propaganda, zo stelde de Ombudsman de klachten tegenover windenergie.nl van Agentschap.nl al in het gelijk. Consequent te positief voorgespiegelde informatie met als doel zo beleid door te duwen.

De Nationale Ombudsman acht de klacht van Matthijssen over de gedraging van het Agentschap NL gegrond “wegens strijd met het verbod van vooringenomenheid”.

De Groene Toekomst

Klimaatmaffia?
Opnieuw een ruwe term, maar één die opvallend veel raakvlak heeft met de werkelijkheid. Je wordt dus ‘at gunpoint’gedwongen per maand ongeveer 20 euro extra te betalen voor enkele subsidiemiljonairs, die de staat als pinautomaat gebruiken. Die vangen dan tot 3 ton euro per molen per jaar van de staat. Daarvoor zetten zij bij velen de achtertuin vol met nachtrust bedervende ‘war of the worlds’-installaties die je woning in waarde laten dalen, vogels en vleermuizen uit de lucht meppen, en geen CO2 uitsparen dankzij de noodzaak voor backupvermogen bij weinig of juist te veel wind. En alleen hoop garandeert ons dat de meeste molens op industrieterrein en havens komen.

Aanbod creeren en vraag afdwingen, met een geweldsmonopolie
Waar lijkt die praktijk op? Protectiegeld, tegen een probleem dat door de profiteurs zelf in het leven is geroepen. Dat is precies hoe de maffia werkt: bij winkeleigenaren ‘bescherming’aanbieden tegen betaling. En bij weigering van die bescherming en betaling tot geweld overgaan. Maar nee, het ligt allemaal aan ‘de verruwing van het taalgebruik’ en het kapsel van Wilders.

Wie maken deel uit van de klimaatcamorra?
Het gespuis uit de ‘Zuurzame top 100’van de Groene Pravda (Trouw), en gesteund door progressief urbaan alfa-journaille waarvoor basaal lagere schoolrekenwerk al een brug te ver is.
Kornelis Blok van Ecofys, Jan Paul van Soest: de tovenaarsleerling van beroepsleugenaar Wouter van Dieren die hiervoor werd betaald door het Ministerie van VROM onder Cramer, Advies voor Duurzaamheid, ecofascist Maurits Groen, in de wetenschap bijklussende Neo-Malthusianen van de Club van Rome en KNAW als Louise Vet, en de bende utopisten verenigd in Urgenda. En het Bureaucratisch Academisch Complex van ECN en het Planbureau voor de Bureaucratische Leefomgeving, die pseudo-onderzoek via persbericht in media lanceren om stemming te maken voor beleid dat ministeries voorkoken.

Was ‘subsidies voor fossiele brandstof’-bericht voorbereidende PR-actie?
Misschien was de propagandastunt van het PBL op 14 september- toen ze de mythe van miljardensubsidies aan fossiele brandstof media in slingerden– een nieuw hoofdstuk was in gecoordineerde overheidspropaganda: de geesten rijp maken voor de presentatie van dit windmolenplan. Het PBl rekende ook de steun aan Prorail mee als ‘subsidie aan fossiele brandstof’, dat was zelfs hun grootste kostenpost.

De regering liegt
Dat zou dan het subsidie-argument afzwakken bij dit ‘green offer you can’t refuse’. Zo werkt de moderne overheid in lobbycratie Nederland. Het hier beschreven propagandaplan dat VROM maakte voor Kopenhagen-promotie en Jaqueline Cramer is maar een topje van een ijsberg. We worden murw gebeukt met ‘draagvlak creerende’bureaucraten.

    Conclusie:Ook als je rechts stemt, krijg je Jolande Sap
    Jolande Sap is zuurzaam vocht dat al moraliserend zich het ambtelijk bestel invreet, de maatschappelijke cohesie aantastend tot subsidiegelden uit een toch al lege schatkist weglekken in diepe collectezakken. Landelijke politici zijn slechts figuranten in een poppentheater, waarbij lobbies achter de schermen de touwtjes in handen hebben met de vierde macht van ambtenarij. En de EU, want Rutte voert gewoon EU-beleid uit en restbeleid van voorgangsters Cramer en Van der Hoeven, dat Agentschap.nl al had klaarliggen.

Rutte’s Zinkend Schip-strategie
De naam Green Deal is al even leugenachtig als Rutte’s verkiezingsslogans. De ‘green deal’ vloekt met economische principes, die zelfs een economische leek als ik kent. Zoals het toepassen van verregaande prijsvervalsing, door zaken via overheidswege af te dwingen waar niemand om vroeg, zeker niet bij eerlijke voorlichting.

Waarmee we bij de benaming komen voor de wijze waarop onze politici de economische crisis benaderen en ons aanstaande bankroet: de zinkend schip strategie, waarbij men de kajuitraampjes oppoetst voor een kolkende bureaucratische watermassa Europa opslokt. En daarbij vooral positief blijven, ‘want negatieve gedachten zijn ongezond, dan maak je 10 procent minder endorfinen aan’. Als ik zo de diepte van Mark Rutte-filosofie mag inschatten. Toen ik hem ontmoette kwam hij uiterst sympathiek over, maar het is duidelijk geen Bolkestein.

De Ondraaglijke Lichtheid van het Parlementair Bestaan
We blijven dus debatteren over uiterlijkheden als ‘de verruwing van taalgebruik’en niet de basisoorzaken, als een verlies van beroepseer. Een premier hoort niet als goedgemutst vaselinemannetje melig te doen op dance-festivals, of deelnemer te zijn bij spelshows, gesprekspartner van Ali B te zijn, praatprogramma’s plat te lopen om aardig gevonden te worden door de hijgende nobrainers van media. Het hoort niet zo te zijn, dat een minister met zijn privéleven te koop loopt en dat zijn privé-boodschappen op You Tube het meest bekeken zijn.

    Misschien is politiek theater wel de laatste vluchtheuvel van politici, die beseffen dat de werkelijke macht in een lobbycratie niet bij hen ligt, maar bij ambtenaren van de EU en professionele lobbyisten. ze opereren in een krachtenveld waarop ze zelf beperkt greep hebben terwijl ze macht moeten bewaren.

Laatste basisoorzaak blijft natuurlijk het verlies van integriteit: Rutte heeft gewoon botweg gelogen, en komt daarmee weg. Zonder dat iemand zich verbaast, of zich wil verbazen omdat ‘negatief nieuws’ de gemoedsrust bederft. Het is normaal geworden.

Gerelateerd: