Het klimaatdebat wordt in belangrijke mate gewonnen of verloren aan de borreltafel. Als je daar met het ozongat kunt schermen dan heb je echt wat. Een alarmist kan daar roepen:

Maar modellen en op modellen gebaseerde politiek kan wél succesvol zijn. Zie het Montreal protocol met de succesvolle ban op CFK’s en het nu langzaam herstellende ozongat.

Kijk als je dan als scepticus kunt pareren met:

Bullshit! Het ozongat is “toevallig” net ontdekt toen er satellieten kwamen die het konden waarnemen. Het zou goed kunnen dat de tijdelijke ozongaten boven de polen er altijd zijn geweest. Miljoenen jaren! Modellen “bewezen” een link met door de mens uitgestoten CFK’s. Diezelfde modellen voorspelden ook dat het ozongat na de ban snel zou herstellen. Dat wordt niet waargenomen – er is geen trend – en dus zijn de modellen natuurlijk weer getuned om de Nobelprijswinnende theorie van Crutzen staande te houden. Er is maar 1 zekerheid: dat je mét CFK’s goedkoper koelkasten kunt bouwen dat zonder en dat de ban een snelle verbetering van de voedselveiligheid in de derde wereld heeft geschaad. De rest weten we niet. Misschien weten we het over 50 jaar!

Meer weten? Lees de blogpost van Joe d’Aleo.