Lees onderstaand artikel NIET! Luister gewoon naar Ron Paul hierboven.

Toen ik onlangs Rick Santorum feliciteerde met zijn gedeelde eerste plaats met Romney in Iowa, kreeg ik het verwijt alsof ik iedereen die een einde wil maken aan de grote CO2-leugen zou omarmen als Amerikaanse president zelfs als deze het homohuwelijk zou beëindigen. En men wekte de suggestie dat het klimaatindustriële complex binnen de totale big governement tendensen maar een kleine factor zou zijn.

Rotte plek
Twee simpele antwoorden: ja met enige tegenzin zou ik het homohuwelijk en nog veel meer graag inruilen tegen een einde aan de klimaatwaanzin. En ja, ik denk dat de klimaathypocrysie misschien wel de kern vormt van alles wat verkeerd is aan het gezonde verstand van de progressieve beweging en dat het de grootste rotte plek is in ons vermolmde systeem (lees artikel The New Authoritairianism). Daarom stem ik ook gewoon op Richard de Mos terwijl ik verder de PVV heus wel een tamelijk bekrompen beweging vind. Ik ben er gewoon echt klaar mee. De klimaatbullshit MOET stoppen.

Maar nu is er HOOP! Echte hoop. Het kan ook  met behoud van homohuwelijk, recht op abortus zonder overgave aan het militair-industriële complex. De weg naar onze vrijheid ligt open! Wat? Heeft de PVV zich op haar grondbeginselen bezonnen? Nee! Is er iets anders in een achterafzaaltje in Nederland gebeurd? Of in Brussel? Nee, zoals ik al zo vaak heb betoogd is de enige – weliswaar vaak bezoedelde – bron van echte vrijheid in de wereld….. de United States of Amerika. Waarom? Simpelweg omdat het genetisch verankerd is.

Kindjes maken
Hoe maak je een vrijheidslievend continent? Je moordt alle indianen uit en je stelt een vrije grondwet op waardoor alle vrijheidslievende mensen uit Europa denken: daar wil ik heen! en dan laat je ze een paar generaties kindjes maken en dan heb je een genetisch afwijkend continent! Nederland heeft iets dergelijks gedaan in de Gouden Eeuw maar daarna zijn we door onvoldoene afzondering van ons genetisch materiaal weer terug gevallen in de Europese ziekte en die is dat we ons graag gedragen als ambtenaren in een “empire”.

Heeft Ron Paul, de enige echte libertariër in het Republikeinse veld een kans? Lees om te beginnen Ron Paul Reaches Out to the Youth of Occupy Wall Street – Why the Texas Republican attracts young voters. Puur qua lichaamstaal herinnert Ron Paul me wel aan Mark Rutte die van het hele Nederlandse lijststrekkersveld de enige was die qua uiterlijk aansluit bij de jeugdige digitale revolutie. Voor mij oogt Paul jeugdig, guitig, wijs-hardwerkend-vermoeid en spontaan-meditatief-fris tegelijk. En het is bekend dat de winnaar van Iowa (Romney) en andere eerste caucussen en primaries vaak toch niet de presidentskandidaat levert. En het is bekend dat een meerderheid van de Republikeinen Romney gewoon te links verdacht vindt.

Sixties
Ik ben rondom Occupy Amsterdam een beetje in Nederlandse libertarische kringen verzeild geraakt en ik voel me er thuis. Behalve dat ik het een illusie acht dat er ooit een libertarisch initiatief op het oude continent zal zegevieren. Wij zijn te slaafs genetisch geprogrammeerd. Wij verruilen de keizer voor Napoleons, Mussolini’s, Franco’s en Hitlers en deze na een korte frisse periode in de sixties vervolgens weer voor duurzaamheid.

Nee Radio Oranje meldt: volg de ontwikkelingen in de USA op de voet en duim voor Ron Paul, die als enige van de Republikeinse klimaatsceptici een door en door integer vrijheidslievend profiel heeft. De rest danst mee in de carroussel van het lobbyïsme.

Onzinnig geloof
Tijdens het KNMI colliquium met Fred Singer probeerde Gerbrand Komen in één powerpoint slide te vatten wat het verschil is tussen sceptici en alarmists en hij maakte er iets van als: alarmisten benadrukken de risico’s en sceptici de onzekerheden. Tijdens het diner achteraf was ik in gesprek met Sybren Drijfhout (KNMI) en Hans Labohm zo boud om een andere tweedeling te poneren: alarmisten zijn communisten of tenminste aanhangers van een grote rol voor de overheid, sceptici zijn vrijheidslievend en tenminste aanhangers van een kleine rol voor de overheid (een Bas van Geel is met zijn onzinnige geloof in oceaanverzuring voor mij ook geen echte scepticus – zie nieuw artikel Rypke).

Jan Smit
Ik had het met  Sybren Drijfhout over de tegenstelling tussen de publieke omroep en de commerciële omroep. En stelde de vraag of het een taak is voor de overheid of we meer hogere cultuur moeten stimuleren of dat het OK is als we allemaal naar Jan Smit luisteren. Met zijn typische felheid en oplichtende oogjes was Sybren Drijfhout heel stellig ik zou bijna zeggen tyranniek stellig: “We moeten méér Mozart hebben en minder Jan Smit”. Quod erat demonstradum.

Als je hem hierboven gemist had – echt lezen: The New Authoritairianism.

Ron Paul for president! Einde uitzending Radio Oranje.