Ospar: ‘Belgische landsgrens zuivert Noordzeewater’

Nederlandse Noordzeekust en Wad zijn volgens Ospar 'rood' probleemgebied, maar dat is een bureaucratisch artefact

Vanaf mijn eerste VIBEG-blog ‘Machiavelli met Zwarte Zee-eend als wapen’over Natura 2000 stelde ik al vast dat de invulling op Noordzee en Wad volgens VIBEG niets met Natura 2000 te maken heeft, maar met Ospar 1997. Waarvan de wens voor Marine Protected Areas in de Nota Ruimte 2004 werd vastgelegd.

Ospar is nodig, anders zijn wij overbodig
Ospar stoelt op de holistische ideologie van Niet Gekozen Organisaties (NGO’s)/Extended Government, zoals ik beschreef in Visserijnieuws. Rapporten van Ospar, zoals deze evaluatie uit 2010– veronderstellen een mysterieuze ‘balans’in zee die alleen mensen ‘verstoren’. En dus is beleid nodig. Want anders zijn NGO’s en Henri Kool van het Ministerie van ELI overbodig.

‘Eutrofiering elimineren’und ausrotten
De Ospar-benadering van eutrofiering- verrijking van zeewater met fosfaat en stikstof- in Ospar, laat hier weinig aan de verbeelding over, onder de titel ‘Eliminate Eutrophication’. Als stikstof en fosfaat door mensen is toegevoegd dan is het een ‘probleem’, los van de vraag óf het een probleem is.

Belgische grens houdt fosfaat tegen, wij zijn ‘probleemgebied’
Toch klopt hier iets niet. Kijk naar de figuur op bladzijde 10 in het Ospar-evalutatierapport: hier slechts klein in lage resolutie weergegeven. Onze Noordzeekust en Wad heten ‘problem area’voor Eutrophication. Er zou nog teveel fosfaat en stikstof in ons water komen en da’s niet zo mooi. Er is dus meer beleid nodig: meer belasting, regels en subsidiewerkgroepjes met NGO’s. Maar wat schetst onze verbazing?

Exact langs een rechte streep door de Belgische territoriale wateren, over de grens met Frankrijk houdt plots alle eutrofiering op. Frankrijk voldoet wél aan ‘de norm’.Nu kan dat twee oorzaken hebben:

• a. De Belgische landsgrens werkt als fosfaat- en stikstoffilter
• b. Landen rapporteren verschillend aan Ospar, en hoewel de Franse en Britse kust niét staan vermeld als probleemgebied en Nederland wel, is ons water mínder eutroof, dan het groene water van Les Bleus

Laat mij uitleggen, waarom ik geloof dat antwoord b. het juiste is..

Fosfaat weer op niveau jaren ’50
Allereerst is Nederland samen met de Duitsers het ijverigste jongetje in de Europese milieuklas. Miljarden euro’s investeerden onze RZWI’s sinds 1985 in het verwijderen van de onschuldige voedingsstof fosfaat: in 1995 was het gehalte in ons water al 50 procent gedaald. Deze grafiek van metingen in het Marsdiep toont hoe het fosfaatgehalte langs onze kustwateren zo weer kelderde tot waarden uit de jaren ’50.

Terug naar de jaren 50: Noordzeewater is weer voedselarm ten opzichte van jaren '80

Deze grafiek toont per regio hoe zowel fosfaat als stikstof kelderden. Aan de Westerschelde-grafiek zie je dat ook onze Zuiderburen flink hun best deden om fosfaat uit het water te halen.

Nederland verwijdert 8 procent meer fosfaat dan nodig
Rest mij nog de evaluatie aan te halen’Verwijdering van fosfaat en stikstof door rioolwaterzuiveringsinstallaties’ door het CBS in 2010: zit Nederland qua fosfaat en stikstof aan ‘de norm’: dat heilige woord, de hosti van iedere ambtenaar?

Wij zitten ‘boven de Europese norm’, maar dan in ‘positieve’zin. Schrijft de Eu voor dat je 75 procent van de fosfaat en stikstof moet verwijderen, Nederland doet het voor 83 procent fosfaat en 81 procent stikstof. Dat was in 2008.

Voor zover ons land niet ‘de norm’haalt volgens Ospar, dan ligt dat aan geografie en niet aan beleid. Sterker nog, wij halen zelfs ‘teveel’fosfaat uit ons water, wanneer je beslist iedere Brusselse norm als het evangelie wilt naleven.