Oernatuurparadijs mogelijk gemaakt door Stichting Ark bij Slot Loevestein

Niet alleen tienermeisjes houden van paarden, ook natuurbeheerders van Zeeuws Landschap tot Fryske Gea zijn er gek op. Oerpaarden galloperen van Rypstjerkster Polder tot Veerse Meer om ‘oernatuur’ te verwezenlijken. Maar hoe lang nog?

In het maartnummer van ecologenvakblad De Levende Natuur schrijft ecoloog Leendert Louwe Kooimans het artikel ‘Holland op zijn Wildst’? dat wel eens het definitieve einde kan versnellen van de oerkoeien- en paardenmaneges in Nederland. ‘De Vera-hypothese getoetst aan de prehistorie’.

’s lands grootste grazer Vera = architect Ecologische Hoofdstructuur
De zeer populaire Vera-hypothese van de ‘grote grazer als architect van het landschap’is de stelling van ecoloog Frans Vera: paarden en oerrunderen rond 5000 jaar geleden hadden met hun gegraas zoveel invloed, dat zij het ‘natuurlijke’landschap vormgaven. Voor de komst van de mens in Noordwest Europa zouden zij het dichte bos opengrazen tot parklandschap.

Data weerleggen verloren paradijsverhaal zonder bewijs
Kooimans beschrijft alle data en vondsten die zijn gedaan aan dierfossielen in het West- en Centraal Europees laagland. Zoals bij slachtplaatsen van jagers uit de steentijd, volgens de aanname dat deze het meest voorradige wild bejagen dat makkelijkst beschikbaar is. Wat blijkt uit de vondsten in de doelperiode, het Atlanticum tussen 3500 en 5000 jaar geleden?

Op de 5 belangrijkste vindplaatsen domineren de vondsten van het ree (een ‘browser’), wild zwijn (alleseter) en edelhert (kruising grazer en browser). Oerpaard en oerkoe komen nauwelijks voor, en zijn soorten in jagersvindplaatsen van het laat Glaciaal. Afgaand op de beschikbare DATA, waren de oerkoeien en paarden in Vera’s referentieperiode dus al verdwenen.

Klimaatscepticus Bas van Geel was Vera’s grootste opponent
Dat de Vera-hypothese onhoudbaar was, werd door alle paleo-ecologisch onderzoek én de natuurpraktijk al jaren verkondigd. Zoals ik al in Falende Grazers in NRC beschreef in 2007. Vooral onderzoek aan fossiel stuifmeel in de paleo-ecologie liet niets heel van ecoloog Frans Vera’s populaire verhalen- geleend van Harm van de Veen en Stichting Kritisch Bosbeheer- over de oerkoe als landschapsarchitect.

Klimaatscepticus en paleo-ecoloog Bas van Geel was één van Vera’s felste opponenten. Later kwamen daar data over vertrapte broedvogels bij van ecoloog Rob Bijlsma. Ik ging naar alle referentiegebieden als Bialowieza, New Forest, Isle of Rum en het Borkener Paradies.

Voor zover dat parklandschap bestond, kwam dat door ménselijk landgebruik en veehouderij.
Ook de bisons in Bialowieza zitten liever op voedselrijke landbouwgrond. De grote grazers op de Veluwe begrazen ook alleen rijk bemeste oude landbouwgrond. Die kiezen kwaliteitsvoedsel, en aan ‘de natuurlijkheid’hebben ze letterlijk schijt. Dat bos blijft gewoon dicht. Niet gehinderd door enige wetenschap willen oernatuurliefhebbers van Stichting Taurus nog steeds hun eigen designrund invoeren. Ook het Wereldnatuurfonds heeft het oerrund gecanoniseerd met een andere Postcodeloterijclub, Stichting Ark. Dankzij bewezen fondsenwervende kwaliteiten. In Rewilding Europe moet de rest van Europa er nu ook met subsidie geloven aan het grote graasgeloof.

Vera is een soort Han Lindeboom op land
Beide mensen hebben een passie voor een beeld van de natuur. Ze kunnen een mooi verhaal vertellen en mensen inpakken met retorica. Om zo succesvol hun droom te verkopen onder het mom van dé enige echte wetenschap. Heel knap, ze zijn best sympathiek en ik snap hun verlangen naar het verloren (duik)paradijs. Maar een gepromoveerd ecoloog mag je ook om bewijs vragen, en ze aanvallen wanneer ze dat niet hebben/geven, maar wel macht uitoefenen op het natuurbeleid.

Uiteindelijk vallen ze van hun voetstuk. Toch jammer voor ze.