Via het blog van Matt Ridley kwam ik op het nieuwe boek van de ecologe Emma Marris: Rambunctious Garden. Hierboven de “trailer” van het boek. Wat betekent rambunctious?

Definition: loud, energetic
Synonyms: boisterous, noisy, raucous, rough, rowdy, rude, termagant, tumultous/tumultuous, turbulent, unruly
Antonyms: introverted, meek, quiet, shy

Ik heb gedacht aan “recalcitrant” of “brutaal” maar koos uiteindelijk voor “wild” als vertaling. Marris theorie sluit naadloos aan op Josef Reichholfs’ baanbrekende Stabile Ungleichgewichte en natuurlijk ook op zijn Stadtnatur: Eine neue Heimat für Tiere und Pflanzen. Grappig is dat ze de Oostvaardersplassen exemplarisch vindt terwijl Rypke en andere ecologen van het beheer van dat gebied nog wel eens gehakt maken. Leuker is de miniatuurnatuur – het plekkie waar de video is opgenomen – waar de bloggers Theo en Rypke alles van weten aangezien zij hun eigen mini-tuintjes tot ecoreservaten hebben ingericht (heren plaats graag zelf ff link naar de artikelen die jullie erover hebben gemaakt – Zie: Rypke’s tuin & Theo’s tuin).

Emma Marris nodigt ons en onze gemeenten uit om vooral maximaal in de buidel te tasten om leuke dingen te doen in tuinen en plantsoenen. De natuur is natuurlijk overal. En zo’n kinderzieltjes verpestende film als Lorax en het verdwenen bos (zie trailer) kon er niet verder naast zitten: een aarde met alleen maar plastic en geen enkel grassprietje of boompje meer. Dat is net zo’n contradictio in terminis als “milieubeweging zonder subsidie”.

Matt Ridley schrijft op zijn blog onder meer het volgende over Marris boek:

Yet even as academic ecologists have abandoned balance-of-nature thinking, it still dominates practical conservation management. Ms. Marris quotes the ecologist Daniel Botkin: “If you ask an ecologist if nature never changes, he will almost always say no. But if you ask that same ecologist to design a policy, it is almost always a balance-of-nature policy”: preserve this rare species, maintain this habitat structure, freeze in time this ecological moment, return this degraded land to a particular state, whatever the weather and whatever the novel arrivals of exotic species. Just as in our management of the economy, we think of states, not processes.

So what’s a good conservationist to do? Ms. Marris sets you free: “In a nutshell: Give up romantic notions of a stable Eden, be honest about goals and costs, keep land from mindless development and try just about everything.”

Zou deze aanbeveling aan de huidige angstindustrie zijn besteed?

Vrees van niet nu we weer lezen dat het WNF ons weer gek maakt dat wij Nederlanders veel te veel consumeren.– Dat hadden we net nodig in de economische crisis dat we echt niets meer doen en niets meer uitgeven. Wilde ik net wild in mijn auto springen om wild geld uit te geven in het tuincentrum om eens lekker wild een wilde tuin te gaan aanleggen. Mag dat ineens niet meer. Ik ga maar weer op bed liggen. WNF bedankt!