Angst: Nature gaat uit van hoge klimaatgevoeligheid CO2 met voorzorgprincipe als 'bewijs'
In aanloop naar grote conferenties is opvallend hoe angstig academici in het welvarende Westen worden, zodra zij een persbericht moeten opstellen. Zo citeren wij de Volkskrant, ‘De Aarde nadert een Kantelpunt‘.
‘De situatie jaagt me echt schrik aan’, zegt medeauteur James H. Brown (‘Uh, i feel not good’), hoogleraar macro-ecologie aan de Universiteit van New Mexico. ‘We hebben deze enorme zeepbel van bevolking en economie gecreëerd. Als je goede data verzamelt (…..) en de berekening doet, dan is het gewoon onhoudbaar. De bel zal ofwel langzaam leeglopen, ofwel uiteenspatten.’
ZZZZ
De krant neemt letterlijk een pressiebericht over van Nature van afgelopen donderdag. Daarin wordt de geest van 18-de eeuws doempredikant Thomas Malthus zijn ‘Essay on the Principle of Population’weer tot leven gewekt, om druk te zetten op politici/ de mensheid bang te houden. Het aloude verhaal van exponentiele groei in een gelimiteerd systeem, dat naar laatste academische mode ieder decennium haar uiterlijk aanpast: nu zijn ‘ecosystem services’in gevaar, dankzij een door computermodellering geprojecteerd verlies van het ongrijpbare ‘biodiversiteit’.
Speciale Rio politieke pressie-editie Nature
De wetenschappelijke standaarden bij Nature bereiken een kantelpunt in een speciale politieke pressie-editie voor de Earth Summit deze maand in Rio, kind van Maurice Strong: Return to Rio, a second chance for the planet.
In de pressie-editie voor Rio galloperen de usual suspects weer voorbij als misantroop Paul Erhlich- die voorspelde dat Groot Brittanie vorige eeuw van de honger zou bezwijken- en bankier Pavan Sukhdev, die met TEEB via biodiversiteit bonussen wil cashen/ de planeet redden.
Waarop is de bewering gebaseerd? Op geloof in hoge klimaatgevoeligheid CO2
De Volkskrant citeert het pressiebericht van van Barnosky et al. In deze studie herhalen Barnosky et al hun beurt weer de kantelpuntbeweringen en beweringen over ‘veilige aarde-grenzen’, van de hier besproken Rockstrom et al in 2009: maar dan in iets ander jasje en met meer gejammer.
Mysterieuze planetaire grenzen zouden door meer dan 350 ppm CO2 in de atmosfeer in gevaar komen, en een via computermodellen (wo IMAGE en BIOME-modellen) voor landschapsverandering berekend theoretisch ‘biodiversiteitsverlies’ zou ons de das om doen. Waarop was dat gebaseerd? Het énige harde feit dat ze hebben, is dat de CO2-concentratie stijgt, de rest is geloof en beroep op het voorzorgprincipe, en corrigeer me als ik ongelijk heb.
Academische activisten willen 350 ppm
Het artikel ‘A safe operating space for humanity’van Rockstrom et al werd in Nature gepubliceerd in 2009 voor de mislukte Kopenhagen-klimaatconferentie. Ook toen gaf Nature een speciale politieke pressie-editie uit ‘The Road to Copenhagen’met de zelfde Malthusiaans-Marxistische revolutieprediking: sinds de Club van Rome in 1971 is dat de officiele academische leer achter de globalisering van de milieuagenda.
Mensen als Marten Scheffer geven Malthus een nieuw jas, door het woordje ‘gevaar’te spiegelen naar ‘wat is veilig’. Dat klinkt liever. Meer niet.
-
Die Rockstrom-paper beroept zich nu op het voorzorgprincipe om te beweren dat we niet meer dan 350 ppm CO2 in de atmosfeer mogen hebben. Meer hebben ze niet.
Aanname hoge klimaatgevoeligheid CO2 zonder biologische voordelen mee te rekenen
De auteurs – een clubje op vroegere prestaties rentenierende urban socialists– hanteren daar 2 wegen naar het zelfde Rome van hoge klimaatgevoeligheid voor CO2: hun aanname is dat CO2 en temperatuur op aarde lineair met elkaar verlopen. Het klimaat is hypergevoelig voor extra CO2.
Er is – ook bij de nieuwe huisalarmist van Nature- een zeker albedo bij afnemende ijsbedekking, waarna de wereld exponentieel zou opwarmen, én 350 ppm is de veilige grens omdat die concentratie in het Pleistoceen en Holoceen ook niet werd overschreden. Marten Scheffer vertelt dat verhaal ook in ‘Critical Transitions in Nature and Society’: reuze spannend.
Scheffer vindt voorzorprincipe en eigen status voldoende bewijs
Ik blogde al over Rockstrom et al en mijn mail aan één van de co-auteurs, de Wageningse mysticus Marten Scheffer: hoe weet hij dat, terwijl het biologische bewijs voor de vóórdelen van extra CO2 voor plantengroei, landbouw en bosgroei experimenteel vele malen sterker staan, dan het bewijs voor een hoge klimaatgevoeligheid van CO2 waar zij blindelings van uitgaan. Dit was zijn hoogstaande antwoord:
Marten Scheffer:‘Nou eeh, ik zou zeggen, kijk in het laatste IPCC-rapport’.
Je moet wel topwetenschapper zijn om zulke bewijsvoering bevredigend te vinden.
Vraag je door dan redt Scheffer zich er uit met een beroep op eigen status, tijdgebrek en oh wat ben ik toch belangrijk. Hij weet het kortom ook niet, beroept zich slechts op kwalitatieve redeneringen die aan zeggingskracht moeten winnen met beroep op het voorzorgprincipe: we weten het niet, en dus moeten we maar voorzichtig zijn. Zijn enige toevoeging: zeggen wat wel kan, in plaats voor waarschuwen hoe het echt niet langer kan. Zoek de verschillen.
Ik lieg, hij loog, wij ecologen/klimatologen
Neem ook dat albedo, waarbij nu dankzij minder ijsbedekking een kantelpunt zou bestaanWanneer ik Deens paleoklimatoloog Svend Funder mail, stuurt hij mij eigen studies in the Journal Of Quaternary Science over het Holocene optimum, en in Science. In tegenstelling tot esotericus Scheffer is Funder paleoklimatoloog, en heeft hij daar wél verstand van. Het was zo rond 6000 jaar geleden warmer dan nu, bij 280 ppm, terwijl de ijskappen op Groenland tot 80 kilometer verder landinwaarts lagen. Waar is
a. dat lineaire verband tussen CO2 en hoge klimaatygevoeligheid, behalve dat je daar met beroep op voorzorgprincipe van uit WILT gaan (een menselijke keuze is echter geen natuurwet)
b. dat kantelpunt dan, dat alleen veroorzaakt zou worden door meer dan 350 ppm CO2?
Met 'klimaatgevoelige'noordelijke soorten als de adder gaat het uitstekend in ons land, alleen in computermodellen gebaseerd op 'equilibrium met temperatuur'aannames en nichetheorie vluchten zij noordwaarts op zoek naar voldoende koude
Milieubeheer met sprongen vooruit in welvarende landen
Waar is dat kantelpunt, terwijl het met de natuur in Nederland op vele fronten steeds beter gaat sinds de jaren ’70, er dankzij succesvol visserijbeheer in Amerikaanse wateren steeds minder bestanden worden overbevist, in 20 jaar tijd nog weer een half miljard extra mensen uit armoede zijn getild, de Groene Revolutie in Afrika eindelijk post vat, Brazilie haar ontbossing wist te keren en de laatste jaren niet 20 procent maar 15 tot 17 procent van de CO2 uitstoot door ontbossing komt, juist in de Verenigde Staten en Europa het areaal bos GROEIT, in Europa met 8 miljoen hectare in 50 jaar … enzovoort, enzovoort…
Waar is die planetaire dreiging kortom, en al dat proza alsof we jaren stilzaten en een revolutie nodig hebben?
Met de jacht van academici op geld en status is veel rampspoed in media rond milieuconferenties te verklaren.Hoe uitzinniger je beweringen en motieven, hoe hoger je academische status, en zoals onze Pier Vellinga toont: hoe meer onderzoekscash je ontvangt.
Wie nuchtere onweerlegbare feiten rond biodiversiteit wil kennen, lees de SWNM-Biodiversiteitswijzer. Voor religieuze getuigenissen, fondsenwerving en oproep tot salonsocialistische revolutie kun je bij reguliere media terecht.
"urban socialists"?
Je kan het niet laten hè? ;-)
Men debatteert tegen een tunnelvisie wanneer telkens als antwoord naar de uitkomsten van het IPCC-rapport wordt verwezen.
Doet me denken aan Gergis:
Een honderdduizenden dollars kostend onderzoek dat 3 jaar geduurd heeft en een rigoureus peer-review heeft ondergaan (door alarmisten als kwaliteits-certifikaat beschouwd) is binnen 3 weken door de blogosphere de grond in geboord. Ms Gergis was duidelijk vergeten een statisticus in te huren…
Tja, en natuurlijk niet te vergeten kunnen we ook terecht bij de meeste politici, duurzaamheidsbeleiders, zogenaamde "groene" organisaties en alle anderen die op een dergelijke manier brood zien in wat de gestigmatiseerde "toekomst" hen allemaal gaat bieden onder volledige dekking van toch haast de meest nobele intentie om de planeet "leefbaar" te houden!
Opmerkelijk als je bedenkt dat al dat doemdenken gebaseerd is op bevindingen vanuit een "volwassen wetenschap", de klimaatwetenschap.
De daarvan afgeleide, de meteorologie, is niet in staat een betrouwbare prognose voor een maand te doen.
Toch blijft de meerderheid van klimatologen onvertogen stellige uitspraken doen over het klimaat in de verre toekomst.
Het doet denken aan doorrekeningen van het CPB (Centraal PlanBureau); die kloppen niet, zelfs niet achteraf.
Waarbij gezegd moet worden dat het CPB eerlijk herhaaldelijk bijstellingen publiceert.
Je zou dat ook van de klimatologie mogen verwachten gezien de gebruikte statistische technieken die gemeen zijn met die van het CPB.
Tinstaafl schreef:
Het wil er bij mij niet in dat deze, in linkse milieukringen zeer actieve mevrouw Gergis, van te voren niet wist dat ze fraudeerde met behulp van haar peer vriendjes en vriendinnetjes.
Wij hoeven er in ieder geval nauwelijks nog moeite voor te doen, rustig fluitend met de iPad op schoot in de tuin, maar de klimaatwetenschap helpt zichzelf op deze manier om zeep en maakt zich volstrekt belachelijk bij het grote publiek.
Dat is jammer want de goeden onder hen worden op deze wijze door hun frauderende collega's mede door het slijk gehaald.
@Niek Rodenburg schreef:
" maar de klimaatwetenschap helpt zichzelf op deze manier om zeep en maakt zich volstrekt belachelijk bij het grote publiek."
Als verantwoordelijke burgers moeten we ze wel een handje blijven helpen :-)
Zoiets als molenaars leren vechten tegen windmolens.
Taaie taak, wel bevredigend.
Te vele politiek ideologische keuzes worden als wetenschappelijk feit/waarheid gebracht door politici en door de gepolitiseerde journaille met vele herhalingen als alarmistische krantenvulling gepubliceerd. Het is slechts politieke handel in angst.
De vele herhalingen moeten dan vooral het waarheidsgehalte onderstrepen, steevast verwijzend naar de toch wel bestaande wetenschappelijke tegenargumenten, echter die dan geheel door de perfide olie-industrie zouden worden gefourneerd. Echter de vaste grond onder het klimaatalarmisme verdwijnt gestadig, terwijl het klimaatalarmisme een nieuwe finale fase ingaat.
Het dan ook is frappant te constateren hoe de internationale Kyoto-klimaatconferenties eerst over de "desastreuze" opwarming ging die maar niet komt (en politiek geheel niet meer scoort), vervolgens over de noodzaak tot extra klimaat-ontwikkelingshulp uit CO2-belastingheffingen (de ware aard van het klimaatalarmisme doorgeprikt, en niet echt meer bruikbaar)!
En tenslotte, nu beide genoemde politieke ideologische manoeuvres geen wetenschappelijke vaste grond meer blijken te hebben, tuimelen nu de onwetenschappelijke vreselijk "desastreuze" kantelpunten (tipping points vanuit computermodellen) over ons heen in het internationale congrescircuit.
Het alarmisme is daarmee de laatste fase van het ongeloofwaardig "BRAND" roepen aangeland. De (klimaat-)computermodellen zijn alle onjuist gebleken.
Het wachten is op de levensreddende injectie van het AR5-IPCC-rapport, dat nieuw politiek elan moet bieden aan de duurzame-ideologie, ter voorkoming van de volledige ineenstorting van het klimaatalarmisme.
Marten Scheffer en Gert van Maanen maken het ook weer bont in Bionieuws van 9 juni:
Wie niet overtuigt raakt van zijn zwakke bewijsvoering en het nakende kantelpunt/einde van de wereld die lijdt aan een door psychologen vastgesteld syndroom dat je je afsluit voor slecht nieuws
'doemscenario's overtuigen burgers niet, vreest Marten Scheffer'
Het aller aller eerste kleine ietsiepietsie beetje begin van zelfinzicht, relativering van de eigen theoretische vaak slecht gedefinieerde constructies en zelfkritiek is bij ecologen met hun boterzachte wetenschap nog in de verste verte niet te vinden, enkele goeien uitgezonderd.
Wij zijn DE wetenschap, en DE wetenschap is goed en wie een andere visie hanteert op basis van bijvoorbeeld nuchtere waarneming en common sense moet dus wel dom zijn, aan een ziekte lijden. Terwijl het zou moeten gaan om
a. bewijs op experimentele basis
b. de wetenschappelijke methode
Waar is het experimentele bewijs? Komen we weer met die meren die bij een bepaalde nutrientenload en lichttoevoer in een ander regime vallenzzzzzzzz. Vindt 20 jaar na je doorbraakpublicatie eens wat nieuws zou ik zeggen
Het in ecologische context herkauwen van het theoretische werk van chemicus Ilja Prigogine overtuigt vooral journalisten, die zelden een wetenschappelijk boek lezen, geen filosofisch theoretische basis hebben en je bij het woord 'postmodern'glazig aankijken
In ecologische context is het kantelpunt vooral een manier om met beroep op het voorzorgprincipe jezelf te ontslaan van deugdelijke definities en bewijsvoering
Wat is kantelpunt anders dan 'niet lineaire'verandering uitpositieve/negatieve feedbacks: wie heeft dan ooit beweerd dat veranderingen in de natuur lineair moeten verlopen. Zelfs simpele Lotka Volterra vergelijkingen met terugkoppeling tussen roofdier en prooi hebben niet lineaire karakteristieken en po, het verspreiden van plaagdieren verloopt niet lineair, populatiegroei enz enz
EN die kantelpunttheorieen gaan bij mijn weten alleen op bij gesloten systemen, en 'de wereldnatuur'waar we het bij deze grote 'kantelpunten'over hebben is geen gesloten systeem
We weten alleen dat klimaten zoals in pleistoceen/holoceen plots relatief grote veranderingen kunnen doorgaan, maar daarmee zitten ze niet per definitie in 'een andere staat': dat is niet meer dan een gedachtensprongetje
Kortom: the love of theory is the root of all evil