Het persbericht viel gisteren op mijn digitale deurmat: het rapport ‘Confronting Scarcity’is (al een maand) uit over ‘sustainable growth’in ontwikkelingslanden.

Het had meer persaandacht nodig: maar ik had’m al doorgelezen in Brussel 2 weken geleden. Alle tijd, omdat ik dankzij eerder kritisch en vasthoudend doorvragen van milieucommissaris Janez Potocnik niet meer mocht deelnemen aan het programma van de EJC, en redder van Moeder Aarde Gerben Jan Gerbrandy een klacht had ingediend.

Informeren of ons gedrag sturen?
Het rapport bevat nuttige cijfers, maar ook fouten. Twee claims die nogal subjectief zijn in het rapport, kon ik er zo uitvissen

  • -a: 80 procent van de landbouwgrond wordt gebruikt voor veevoer voor vleesproductie (bron FAO 2006)
  • -b: de enige concrete ‘grens van de aarde’die we zouden overschrijden die alle ‘sustainable’beleid rechtvaardigt volgens de EU, betreft een hypothetisch veilige CO2-concentratie van 350 ppm. Die halen ze uit de hier reeds behandelde Rockstrompaper in 2009. Eén suggestieve publicatie dus, die de agenda voor miljarden euro’s ontwikkelingsgelden dicteert

Zoals eerder geblogd: die 80-procent mythe- eerder herkauwd door het Planbureau voor de Leefomgeving- is feitelijk onjuist en manipulatief: dit betreft geen voedselbouw voor VLEESproductie, in dit FAO-rapport, Livestock’s Long Shadow maar rekent ook pastorale weidegronden mee.

Inderdaad neemt – meestal zeer extensieve- weidegrond wereldwijd 26 procent van het ijsvrije landoppervlak in volgens FAO-schattingen: maar dat is iets anders als gewasteelt voor veevoer die geschikte akkergrond in beslag neemt.


Dus: de vaak herkauwde ’80 procent van alle landbouwoppervlak-‘claim betreft grotendeels geen intensieve landbouwproductie van veevoer, maar extensief pastoralisme op marginale gronden van alpenweide tot Serengeti. Het FAO stelt:
Armoede dwingt mensen tot primitieve veeteelt op marinale grond en daardoor tot verdere ontginning. Ze hebben geen keus.
pp 268

‘As lifestock rearing does not require formal education, or large amounts of capital, it is often the only economic activity accessable to poor people in developing countries. IN many marginal areas of developing countries, livestock production is an expression of the poverty of people’

Dus in deze context, claimt het European Report on Development, volgens klassieke urban socialist doctrine, dat welvarende vleeseters landbouwgrond in beslag nemen. Terwijl het juist door armoede gedreven pastoralisten zijn, die het ’80 procent’-percentage tot stand brengen via extensieve veeteelt.

    Juist door landbouwintensivering zijn CO2-emissies in Europa van 1990 tot 2007 geDAALD in totaalaandeel van 11 procent naar 9,2, BIJ GROEIENDE VLEESCONSUMPTIE.

Het zegt iets over de betrouwbaarheid van de Europese Commissie en door haar ingehuurde academische cheerleaders, dat ze met zulke bewijsvoering genoegen nemen.

‘Kantoren in Brussel zijn te duur voor Wereldnatuurfonds om te betalen’
Overigens vroeg ik Klaus Rudischhauser, directeur ‘quality and impact, development & cooperation van Europe Aid nog: ‘waarom betalen jullie het WWF jaarlijks 6,5 ton euro om je te laten belobbyen, waarna dat zelfde WWF jaarlijks met miljoenen euro’s profiteert van gelden van Europe Aid.

Dit waren zijn antwoorden:

‘het is zo duur in Brussel'(waarop ik vroeg: kan een club met een jaarinkomen van een half miljard euro geen pand huren?)

en daarna

‘Het is traditie dat wij vertegenwoordigers van civil society sponsoren'(waarna ik vroeg, ja maar ik stel die traditie nu ter discussie, want 6,5 ton lobbygeld is een fors bedrag dat vele andere civil society vertegenwoordigers kunnen gebruiken en WWF vertegenwoordigt míjn belangen niet, dus wat is hier ‘civil’)

en daarna

‘Maar het WWF moet alle euro’s die ze van ons krijgen verantwoorden'(waarna ik antwoorde: dan nog blijft het gek dat een rijke club als het WWF geld krijgt jullie te belobbyen om daarna met miljoenen euro’s van die door de Europese Comissie gefinancierde lobby te profiteren)

Hij weet dus ook niet waarom, en als je dan blijft doorvragen bij uitblijven van een antwoord ben je in Brussel/Bruxelles, symboolhoofdstad van de hechte Europese Unie niet meer welkom.