In de nacht op zaterdag reden Rypke en ik in Rypke’s voor uitbundige plantengroei veel te zuinige autootje naar de alternatieve klimaatconferentie van de Saksische FDP in Dresden. In het holst van de zomernacht, in onze rijrichting al weer licht wordend, passeerden we op zeker moment misschien wel 100km lang het ene windenergieveld na het andere (foto hierboven is van de terugweg zondagmiddag).

Het eerste veld naderend was ik gedesoriënteerd: was dit een Martiaans vliegveld of een SM-bordeel voor vleermuizen. Me vervolgens realiserend dat het “gewoon” windmolens waren was ik aanvankelijk gerustgesteld. Vervolgens juist verontrust. En toen ineens weer blij met deze waanzin die me doet denken aan de atoombunkers in het Albanië van Envir Hoxha of aan de beroemde door een valse religie aangejaagde ecologische zelfmoord op het Paaseiland.

Waarom blij? Blij omdat ik me realiseerde dat de milieubeweging en de klimaatwetenschap (zoek de 7 verschillen) juist door deze windmolens niet weg zullen komen met hun decennialange bedrog. De fosfaathoax, de zure-regen-hoax, de ozonlaaghoax en nu ook de fijnstofhoax en de biodiversiteitshoax, ze zijn ermee weggekomen en ze zullen ermee wegkomen. Maar de klimaathoax?

We leven anno 2025. De zonneactiviteit is uitgedoofd. De PDO is op haar dieptepunt. De AMO is stevig negatief. De winter van 2021, toen je over het Kanaal naar Engeland kon lopen, stelde die van 1963 in de schaduw. De olieprijs staat op 30 dollar per vat. De fossiele voorraden zijn nog nooit zo hoog geweest. Kernenergie beleeft een tweede jeugd, mede omdat de stralingshormesetheorie nu algemeen geaccepteerd is en de röntgenbarretjes tegen kwalen van reuma tot winterdepressie op elke straathoek worden geopend.

Zonne-energie is een droom uit het verleden. In Afrika waar wekelijks 10 kolencentrales worden geopend en waar het GDP per hoofd van de bevolking het sterk gedaalde Europese niveau benadert, schijnen mensen op afgelegen plekken ook nog zonnepanelen te gebruiken. Waarbij afgedankte Toyota Priussen voor hun goede accu’s worden gebruikt. In de Sahara maakt het bos een voorzichtige comeback dankzij de naar 400ppm gestegen CO2 concentratie.

En dan die windmolens. Europa zit ermee in zijn maag. Het continent is failliet en heeft geen financiële reserves voor een grootschalig sloopprogramma. Dat is sowieso moeilijk omdat de hoogste molens een betonnen fundament van 30 meter diep hebben. Dus worden er rondom de oude vastgelopen molens nu hekken geplaatst: “Betreten verboten!”. En daarmee zijn de oude windmolenzones waar vroeger vleermuizen en vogels bij honderden werden gechopped, nu ineens juweeltjes van natuur geworden. Kleine reservaatjes van biodiversiteit binnen de agrarische monocultuur. Alleen de warmteminnende soorten planten en vlinders zijn verdwenen.

Historici – uit de twee florerende wereldmachten USA en China – buigen zich over het hoe en waarom van de manie die vooral Europa, tot aan de zelfmoord van de financieel bankroet geprocedeerde Al Gore, in 2018 in zijn greep had. En juist die windmolens zijn een historische schat. Een monument van waanzin. De grafzerken van de eveneens door herstelbetalingen gefailleerde milieubeweging.

Ach, zo zit je wat te dromen onderweg. En dan zie je op de terugweg …..zie hieronder!

Heus waar op de snelweg gespot….

Is dit de voorbereiding van de de grote afrekening met de milieubeweging?

Deze week zal ik nog een stuk of wat down to earth stukkies over de conferentie tikken. Het was echt een groot succes!