Het zomerweer afgelopen week op de top van de Groenlandse ijskap: Tussen 10 en 20 graden onder nul

Het oprukken en weer wegtrekken van ijskappen op Groenland is een jojo-fenomeen. De laatste 25 á 30 jaar sinds satellieten meten heeft de ijskap- dus de gletsjer- aan de WESTPUNT met grotere smelt te maken. Er is wel een groot verschil tussen het kleiner worden van gletsjers door temperatuurstijging, en waargenomen zomersmelt van ijstoplaagjes. Je hebt ijs en ijs. Rond die verwarring draait het volgende bericht, waar zelfbenoemde ‘kwaliteitsmedia’ hun gebruikelijke paniekzaaierige draai aan geven:

De Nasa meldt vandaag dat de zomersmelt nu net zo’n groot oppervlak bereikt als in 1889. Die smelt bereikt iedere 150 jaar een hoogtepunt zo blijkt uit ijsboringen. Dat is het nieuws. Meer niet.

Ook op het summitcamp, bovenop 3200 meter dik ijs is een smeltend laagje gevonden. Dat ijs smelt overigens niet door een trend in een hogere luchttemperatuur- het is op dit moment 19 graden onder nul op het Summit Station– maar door instraling van de zon. Die valt in de zomer minder schuin binnen op deze hoge breedtegraad dan de winter. En natuurlijk is het ’s winters totaal donker.

Politiek verantwoorde kwaliteitspaniek in zelfbenoemde kwaliteitsmedia
Hoewel de Volkskrant weer paniek wil zaaien over ‘Global Warming’, is er dus gewoon sprake van een natuurlijk seizoensfenomeen, dat iedere 150 jaar de zelfde intensiteit heeft. Met het verschil dat dit seizoensfenomeen ditmaal door een satelliet is waargenomen. Waarvan de financiers (overheid) het gevoel moeten hebben dat die satelliet een maatschappelijk relevant doel heeft, en er dus van tijd tot tijd een bericht de media in moet.

Het Nasa-bericht heeft dus niets te maken met smeltende gletsjers
Waar paniek over Global Warming zich op toespitst zijn twee zaken: het terugtrekkende ZEEIJS, en de krimpende Gletsjers aan de Westkust van Groenland. Daar heeft dit bericht dus NIETS mee van doen.

Het zeeijs – waarvan je de conditie kunt zien op Cryosphere– zal nog 800 kilometer verder noordwaarts moeten terugtrekken vóór het op het niveau komt van de prehistorische Global Warming van het Holocene Optimum: als de bevindingen van Svend Funder in Science afgelopen jaar kloppen.

Het zeeijs in Antarctica blijft – in tegenstelling tot het arctische zeeijs- steeds verder aangroeien. Ook hier speelt luchttemperatuur een ondergeschikte rol: de temperatuur van het zeewater is hier vooral van belang. Die invloed van zeewater kun je overigens ook waarnemen in het arctische gebied rond de Canadese Hudsonbaai. Terwijl de Westelijke Hudsonbaai opwarmt, daalt de temperatuur aan de Oostkant even snel de laatste 25 jaar.

Dan het terugtrekkend landijs, een fenomeen dat ALLEEN langs de randen van de westkust plaatsvindt. Ook met terugtrekkend landijs moet de Groenlandse ijskap nog 80 kilometer verder landinwaarts komen, wil zij op het niveau komen van het Holocene Optimum rond 8000 jaar geleden.

Ijsjojo op alle tijdschalen
Kortom, op korte (seizoen, of cycli van decennia/eeuwen) én lange tijdschalen (millennia) toont het ijs jojo-effecten die worden gedreven door de natuur, waarbij veranderingen in de stand van de aardas bij het Holocene Optimum een rol speelden en natuurlijk de zon. Het is niet uitgesloten dat ook CO2-gedreven opwarming de laatste kwart eeuw bijdroeg aan het kleiner worden van de Gletsjers aan de Groenlandse kust. Een verdubbeling van CO2 kan tot 1 graad opwarming leiden (zonder waterdamptrampoline-effect) Maar, het hier gerapporteerde fenomeen toeschrijven aan CO2 is niets minder dan onzin.

Iedereen die op de Groenlandse ijsbaanperikelen zijn anti-CO2-activisme (niet te verwarren met milieuzorg en natuurbeheer) wil baseren is geen kind van de Verlichting maar een zoon van de Oplichting.