mainstreammedia oorzaak van 'klimaatprobleem'en bijbehorend duur symboolbeleid

De meeste mensen die zich ‘sceptici’noemen, werden dat door de eenzijdige of feitelijk onjuiste wijze waarop zelfbenoemde kwaliteitsmedia berichten over klimaat en milieu. En de daaruit volgende politieke en economische consequenties: miljarden euro’s verspillend symboolbeleid, waar zelfs het Financieele Dagblad een blinde vlek voor heeft. Zoals de meeste mensen ook klimaatalarmist werden door de – meestal door milieuclubjes opgehitste- mainstreammedia.

BBC: wij wisten al dat wij goed zaten en zien dat wonderlijk genoeg steeds bevestigd
Zo ook weer de BBC vandaag- die wéér Michael Hockeystick Mann van stal haalt. Maar: dit keer- en volgens Watts is dat een doorbraak: geven ze aan het eind van het artikel wél (voor het eerst in 20 jaar klimaatreporting) een link naar de klimaatkritische kant van Watts. Toch blijven ze oneerlijk bij klimaat en milieu.

De misoogst van één week ‘kwaliteitsmedia’bij klimaat
Mainstreammedia- Elsevier uitgezonderd- halen steeds de zelfde alarmistische schreeuwers van stal voor een dramaquote. En doen al 25 jaar geen recht aan de klimaatkritische positie. Meestal zijn berichten gebaseerd op feitelijke onjuistheden, zoals de NOS afgelopen week over Groenland, en de Volkskrant net nog over ‘de wedloop om mineralen bij de Noordpool’, gretig overgenomen door de sufferds van Nu.nl. klimaatsprookjes. NRC Next toont waarom ‘kwaliteitsjournaille'(progressief seculier nepintellect uit Amsterdam) niet in staat is tot informatiekeuring. Dat is de oogst van één halve week….

    Als vuistregel kun je hanteren: schrijft een zelfbenoemd ‘kwaliteitsmedium’ over klimaat, dan klopt het op zijn best maar half en het is altijd vanuit milieuactivistisch oogpunt geschreven.

Jaffe Vink, ex-chef van Trouw bevestigde dit al terecht bij de van partijdige onzin overlopende wollenzweetsokkrant Trouw. Of dieptepunt BNR. Michael Miersch in Duitsland eveneens. NRC Damesblad ijverde al voor ‘een schoon klimaat’, daarmee haar incompetentie ten toon spreidend. Alleen Karel Knip snapt er iets van.
De reden dat journalisten falen is simpel: journalisten keuren informatie op basis van sociale overwegingen (iedereen zegt’t dus is het zo, een belangrijk iemand zegt ’t dus klopt het): en niet op logisch-rationele geldigheid of fatsoenlijk onderzoek: de uitzonderingen daargelaten. Een journalist herkent zo iets pas als nieuws of belangrijk als iedereen het zegt. Of iemand lekkere quotes kan leveren, zoals Roderik van de Wal afgelopen week over Groenland.

Alarmisme loont bij wetenschappers
Voor wetenschappers loont het daarnaast financieel en carrieretechnisch om veel in media te komen, en dat doe je door alarmistisch te zijn en lekkere ronkende voorspellingen te doen. Onze meest door reguliere media van stal gehaalde Pier Vellinga verdiende er tientallen miljoenen euro’s onderzoeksgeld mee, via Klimaat voor Ruimte en opvolgers. Hij voorspelde al begin jaren ’90 allerlei klimaatrampen. Mr Zure Regen in de jaren ’80 Leen Hordijk werd er onderzoeksdirecteur van het IIASA mee, en kreeg zeggenschap over tientallen miljoenen euro’s onderzoeksgeld. Hadden we Hordijk geloofd, dan zou geen boom meer overeind staan. Het bleek totale onzin, en effecten van duur Nederlands zureregen-beleid zijn NIET meetbaar.

Meer aandacht voor de geld en prestigekant van wetenschap zou media sieren. Zie Stapel.