De Elsevier besteedt deze editie aandacht aan mijn werk over het 50 jaar jubilerende Wereld Natuur Fonds voor De Groene Rekenkamer in het artikel ‘Oh, wat zijn ze zielig’. Ik maakte 2 rapporten. De werktitel voor mijn kritische beschouwing van 50 jaar werk van het Wereld Natuur Fonds is ‘het Wereldbestuurfonds’. Morgen bestaat het WNF officieel 50 jaar.
Het Wereldbestuurfonds
Het eerste deel behandelt het organisatieprofiel, het netwerk, financien en de economische visie. Het WNF is niet politiek neutraal en heeft duidelijk 2 gezichten. Een bedrijfsvriendelijke en een planeconomisch anti-democratisch en anti-economisch gezicht. Ook moet je wel een zeer ruime definitie van ‘natuurbescherming’hanteren om te beweren dat 81 cent van iedere euro naar natuurbescherming gaat. Zelf kom ik na herberekening op ongeveer 54 procent. De inhoud is door een jurist en accountant nagelezen, en ik vroeg alle statuten bij de Kamer van Koophandel op. Daaruit blijkt ook dat het Wereld Natuur Fonds 100 procent eigenaar is van een vastgoedfirma, waar het ongeveer 1,9 miljoen euro vermogen heeft geparkeerd.
Beschermt het Wereld Natuur Fonds wel natuur?
Het tweede deel behandelt de vraag of het Wereld Natuur Fonds wel de 4 vlaggenschipsoorten beschermt, die zij beweert te beschermen. De meeste soorten gingen รกchteruit in de tijd dat het WNF ze ‘beschermde’, en vaak pronkt het WNF met andermans veren, of verkoopt ze gewoon onzin. Ook is er geen verband tussen wetenschappelijk vastgestelde prioriteitsgebieden, en de bestedingen van het WNF. Het WNF werkt sterk donateursgedreven, en van de inkomsten komt slechts 6 procent bij Afrikaanse natuurprojecten, terwijl de club daar op afstand de grootste is.
Weerslag van jaren informatie sparen
Al jaren heb ik her en der artikelen geschreven, van biologenkrant Bionieuws, NRC Handelsblad, HP de Tijd, Het Parool, NWT enz over de (in)effectiviteit van clubs die zich profileren als natuurbeschermer. Er lag nog een berg materiaal dat er om schreeuwde gepubliceerd te worden, en De Groene Rekenkamer had een potje om dat materiaal te bundelen in 2 onderzoeksrapporten. Waarvoor bij deze dank.
Ik zag het als een nieuwe vorm van financiering van onderzoeksjournalistiek, en heb daar dankbaar gebruik van gemaakt. Daarnaast hebben mensen als Simon Rozendaal van Elsevier met hun dwarse maar goed geinformeerde blik mij geinspireerd om de juiste vragen te stellen. Daarmee begint het. Ik heb zeker het laatste antwoord niet.
Ik maak me geen illusies over de impact.
Zodra journalisten een persbericht van een milieuclub krijgen leven ze in Plopsaland, en schrijven ze kritiekloos of jubelend iedere bewering over die Greenpeace of Wereld Natuur Fonds de wereld inslingert. Het lijkt goed dus is het goed. Iemand van het WNF hoeft alleen maar als weerwoord te zeggen: ‘die Rypke Zeilmaker is gek/vies/voos/ontkenner’ enz en daarmee is het dan afgedaan. Volgende bericht. En de zeer efficiente marketingmachine van het WWF die al velen platwalste zal de rest doen, ik sprak mensen die zelfs bang waren voor het WWF.
Gefundeerde kritiek op de rapporten is zรฉรฉr welkom
Mijn enige belang hier is dat journalisten misschien, hรฉรฉl misschien wel ietsjepietsje kritischer mogen zijn naar clubs als het WNF. Dat heeft niets te maken met ‘links’of ‘rechts’: รฉรฉn van de artikelen die ik citeer is nota bene van Rene Zwaap in de (linkse) Groene Amsterdammer, ‘het Wereldnatuurleger’. Zwaap was รฉรฉn van de weinigen die na het werk van onderzoeksjournalist Kevin Dowling besloot Plopsaland te verlaten, en gewoon deugdelijke journalistiek te bedrijven naar de milieubeweging. Het heeft ook geen reet te maken met ‘klimaat’, en of ik een ‘klimaatscepticus’ zou moeten zijn (wat dat in godesnaam ook is): volgens mij komt het woord ‘klimaat’niet รฉรฉn maal in de rapporten voor.
Neutrale journalistiek bestaat niet.
Er zijn wat mij betreft 2 vormen van journalistiek: goed geinformeerde en slecht geinformeerde journalistiek. Volgens mij heb ik de eerste variant toegepast en ik nodig iedereen van harte uit op de inhoud van de rapporten te schieten, die met honderden literatuurverwijzingen zijn onderbouwd. Zeg mij, wat klopt er niet en waarom. Dat ik een dwarse lul ben, vreselijk, een eikel: het zal best zo zijn maar volgens mij heeft die houding mij juist geholpen verder te gaan waar anderen de mist in gingen.
Goed doel of fondsen wervende multinational met politieke agenda?
De titel ‘Wereldbestuurfonds’ vond ik allereerst gewoon lekker klinken. Het heeft een sterk ironische lading: WWF’ers proberen via allerlei wereldconferenties, invloedrijke netwerken van adel en industrielen het wereldgebeuren te sturen. Maar zelf geloof ik sterk in de tweede hoofdwet van sociale dynamica: ‘Iedereen doet maar wat’.
Je kunt de wereld niet in een gewenste richting duwen. Toch heeft het WWF ontegenzeggelijk veel invloed die niet alleen maar gunstig is. Vandaar de legitieme vraag of het Wereld Natuur Fonds wel een goed doel is of gewoon een ordinaire fondsenwervende multinational die (economische) politiek bedrijft onder de vlag van goed doel.
-
Niet alles is slecht aan WNF aub
Aan de andere kant: er moet niet de indruk ontstaan dat het WNF alleen maar slecht is en er geen mensen werken die serieus natuur willen beschermen. Dat is onzin. Wie de rapporten ook daadwerkelijk leest, ziet dat ik dat genoeg laat doorschemeren en ruimte geef aan tegengeluid. Maar de ervaring leert dat mensen eerst een oordeel hebben en dat vrolijk rondbazuinen, en als ze al lezen, dat ook nog gebrekkig doen.
Prima initiatieven.
Onderzoeksjourmalistiek is de enige manier om de loze vaak gepolitiseeerde dogmatische humbug en flutjournalistiek van "kwaliteitskranten" aangaande "duurzaam", wind-"energie", "zeespiegelstijging", "enti-kernenergie" "Eco"-tax, gesubsidieerde "klimaat" propaganda, de "Milieu"-beweging en de flutwetenschappelijke rapport door NGO's/Quango's aan te pakken.
http://www.dagelijksestandaard.nl/2012/08/het-wer…
Er komen al emails binnen van mensen die willen opzeggen:
Inmiddels haal je de Telegraaf. Volgens mij valt er meer uit te zoeken. De Groene Rekenkamer kan op mijn donaties rekenen ;-)
Uit de reacties op het stukje in de Telegraaf deze morgen over het WWF valt op te maken dat WWF bij de meeste mensen er niet zo rooskleurig voorstaat. Nu nog even zorgen dat de hersenspoeling van de kinderen in het onderwijs onmiddellijk wordt stopgezet (en die van Greenpeace meteen erbij).
In Engeland moet bij de film van Al Gore een disclaimer dat het politieke propaganda is of zo. Dat zou bij de lespakketten van Greenpeace en WNF hier in Nederland ook zo moeten.
Inderdaad Ivo, in de UK moet naast the film van Al Gore ook de film The great climate swendle getoond worden.
Die is te vinden op Youtube.
De moeite waard om te zien.
De WNF, ik ben er jarenlang lid van geweest totdat ik een verhaal las dat in India een mens etende tijger was geschoten en op de foto stonden 50 kinderen tussen de leeftijd van 3 tot 13 jaar rond de gedode tijger.
Te veel kinderen is het probleem, niet die tijger.
Wiens leefruimte afneemt plus de prooidieren.
Waarom heeft de WNF niet die tijger gered en verplaatst?
Ze redden geen dieren. Dat doet Animal Defenders International of Born Free of David Sheldrick Wildlife Trust Fund of Zimbabwe Conservation Task Force. De laatste met heel weinig fondsen maar met dedicated mensen.
Green Peace, kijk eerst wie daar bij zitten, dan weet je genoeg.
Als fervent lezer was het wachten op de dag dat eindelijk een van de grote media dit zou oppikken!
Ik verbaas me al jaren dat mijn vriendin voor € 2,- /maand donateur kan worden. Vooral als je weet dat er dan 2 of meer keer per jaar een blad in de bus valt. Volledig in kleur, de mooiste foto's… Leuk om daar thuis discussies over te voeren!
Ik probeer overal iedereen te vertellen dat er belangrijkere dingen zijn dan die belachelijke bezuinigingen in het kontduz accoord. Dit soort publicaties helpen ren klein beetje om dat soort discussies aan te zwengelen.
En met familie in de wind en zonnesubsidie wereld is dat soms heel leuk!
@Alice: interessant dat je vanuit individuele dieren redeneert tegen WNF. Of het individuele dier (en de emoties die een groep daaraan toedicht) de natuurbescherming helpt durf ik te betwijfelen, maar ik sta open voor goede argumenten
Dat opent een heel nieuw veld van discussie met als uiterste consequentie dat je mensen moet verjagen die dieren in de weg zitten/niet het kapitaal om buiten bereik van tijgerklauwen te wonen.
Overigens hebben die evicties van mensen voor dieren ruimschoots plaatsgevonden in onze voormalige kolonien/die van de commonwealth waar het WWF actief is. Lullig gezegd kan het de enige manier zijn om effectief een diersoort te beschermen.
Uiteindelijk kom je – als drijver van bioindustrie én gelijke toegang tot voedsel- toch ook deels bij het 'te veel mensen'-argument'uit, maar dat is niet het hele verhaal: in je redenering zit een duidelijk vertrekpunt.
Volgens mij is je pleidooi gebaseerd op een verregaand elitarisme
Het is socialisme dat iedere burger in NL gelijke toegang geeft tot dagelijks vlees eten/auto rijden/vliegvakanties, dankzij lage prijzen: de basis van de bioindustrie. Bioindustrie is verwezenlijking van socialisme, kapitalisme verwezenlijkt de idealen van het socialisme. Wat vroeger was voorbehouden aan de jetset (vernoemd naar de happy few die vliegen met jet konden betalen) is voor iedereen toegankelijk en slokt ruimte en voorraden
Dat pleidooi tegen egalitarisme is impliciet ook wat jij doet bij de tijger. De slachtoffers van de tijger (arme subsistence farmers) moeten maar weg, omdat ik rijke westerling achter mijn computer meer waarde hecht aan tijgers (die ik vooral van afbeeldingen ken) dan aan mensen. Het concept 'medemens'is dan afgeschaft.
Je kunt ook een pleidooi tegen egalitairisme houden als motivatie voor natuurbescherming waarbij je beslist om complete menspopulaties te aborteren/kort te houden.
Ik ben arrogant en onmenselijk genoeg om – als ik om me heen kijk in een gemiddelde winkelstraat- voor grootschalige sterilisatie te pleiten. Mijn christelijke opvoeding en inspiratie corrigeert dat dan weer, maar het sentiment komt zeker opborrelen:
Dat dít zich allemaal mag voortplanten, de wereld onderschijten, vervuilen, echtscheiden, hervoortplanten: dat is precies het sentiment dat Paul Ehrlich verwoordde en salonhahig maakte in 'the population bomb'.
Zet je humanistische/christelijke bril van mededogen af en een beerput aan zwartgallige mensopvattingen wordt legitiem, waarbij iedere extra mens er één te veel is. (zie ook Houllebeq zijn werk) Die opvattingen zijn ten diepste louter op je dierlijke territoriumdrang gebaseerd, waarbij je mensen buiten je stam slechts als hindernis/concurrent kunt zien. Het past uitstekend bij de 20ste eeuw waarin dit soort atheistische en antihumanistische opvattingen tot staatsleer werden verheven, voor zien van intellectualistisch randje.
Lees over de mink paradox in 'Monster of God' van David Quammen. De kwetsbare mensen aan de rand komen het meest in aanvaring met wilde dieren
Die uitgesproken elitaire antihumanistische opvatting is ook één van de sentimenten onder 'internationale natuurbescherming'
Net Jonathan Safran Foer gelezen als verstokte carnivoor en ik ben er nog niet uit hoe in beschaving om te gaan met mijn vleesbehoefte: wel bouw ik nu een eigen vleeskippenhok, dankzij Foer's pleidooi voor vegetarisme. Ik zal NOOIT vegetarier worden, al was het maar omdat ik alles met tofu, groente en knapperend koeienvoer verafschuw. Terwijl alleen al bij de gedachte aan een biefstuk of een kipsaté het water me in de mond loopt, of een vers gebakken tong of scholletje dat als boter van de graat valt.
@Mike: inderdaad, dat lage tarief voor mooie dierenplaatjes kan makkelijk uit bij het WNF omdat ze zo'n groot budget hebben voor zelfpromotie (wat ze zelf 'natuureducatie'noemen)