Het was de Telegraaf die vanochtend opende met een voorpagina-artikel over mijn rapporten over het Wereld Natuur Fonds, dat 50 jaar bestaat. Ik vond dat ze wel een verjaardagscadeautje verdienden, en gaf ze een staaltje onderzoeksjournalistiek, met dank aan een onderzoekspotje de Groene Rekenkamer. Van harte!

Wat een artikel op de Telegraaf kan doen in komkommertijd
Meteen kwam vanochtend Radio 3 FM waarbij ik met Frans Bauer en Giel Beelen in discussie mocht. Dat was al om 10 over 8. En de koffie was nagenoeg op, dus als ik wat kortaf was Giel: niets persoonlijks, het was te weinig Douwe Egberts. Zoals Friezen zeggen: foar de kofje net eamelje. Dat doen Friezen na de koffie wel.

Zojuist kwam RTL Nieuws langs in het Langweerse, en daarna is Eén Vandaag aan de beurt die zo meteen een interviewtje afnemen, en Knevel en Van de Brink zaten te dubben, maar morgen zal ‘Dit is de Dag’op Radio 1 er ook nog mee uitpakken.

Wat me opvalt bij het opgevraagde wederhoor van het Wereld Natuur Fonds is dat ze de discussie steeds willen verleggen: weg van de bovengehaalde feiten, richting een smaakkwestie, zodat je kunt stellen: wat heeft die vervelende Zeilmaker nu weer te zeuren. Prachtige communicatietactiek. Ze kunnen van alles beweren, ik heb geprobeerd juist bij de feiten te blijven: het Wereld Natuur Fonds is toetsbaar oneerlijk.

Over de vraag hoe je natuur moet beschermen, kun je een balletje opgooien. Dat was niet mijn taak en daar ga ik ook niet over in discussie. Een goede training dit. Samengevat geloof ik niet dat ik ooit nog een snoepreisje krijg aangeboden van het WNF.

    Update: om even een misverstand uit de weg te ruimen. Ik ben niet ván de Groene Rekenkamer zoals 1 Vandaag en RTL Nieuws meldden. Ik ben en blijf zelfstandig natuur en wetenschapsjournalist. Sterker nog: iedereen die voor mij een potje geld heeft voor onderzoeksjournalistiek mag me mailen, zelfs het Wereld Natuur Fonds. Dit project was voor mij gewoon een nieuwe vorm van journalistieke financiering. Niet meer, niet minder.