'Ik' volgens mijn buurmeisje (6jr) Hoe andere mensen je zien, en je werk lezen blijft altijd verrassend

De Duitse zware industrie klaagt dat hun bedrijven concurrentienadeel oplopen dankzij groene symboolpolitiek. Maar er is nu nog een uitweg in de Duitse wet. Dankzij wetgeving- tot stand gekomen tijdens SPD/CDU-bewind, maakte afgelopen jaar een dubbel aantal bedrijven aanspraak op de uitzonderingsregel voor extra energiebelasting. Dat meldt de Sud Deutsche Zeitung: meer dan 1 gigawatthour energie, ongeveer 250 huishoudens geeft recht op uitzondering van de extra opslag.

Stroomprijzen de pan uit door ‘groen beleid’
De Energiewende in Duitsland – het platleggen van functionerende kerncentrales en ombouwen net naar wisselvallige windstroom- wordt gefinancierd via opslagen op de energierekening. Dat is vergelijkbaar met wat bij ons gebeurd. De SDE-regeling wordt betaald via een opslag, die bij ons oploopt tot 120 euro extra per gezin per jaar. Bij de Duitsers loopt dat al op tot 250 euro extra per jaar.

Groen Beleid Duitsers doet 4,9 procent meer steenkool verbranden
Tegelijk veroorzaakt het Groene Symboolbeleid van de Duitsers de sterkste groei van import van steenkool sinds 1969. Dat meldt Bloomberg. Liefst 4,9 procent meer steenkool werd er in Duitsland verbrand sinds aankondiging van de Energiewende.

Natuurwet: Groen Links werkt altijd averechts
Het is heel simpel, en staat ook al beschreven in ‘Green serves the dirtiest‘: de combi van goedkope emissierechten en door de staat afgedwongen windmolenbouw geeft een boom in vrijkomende rechten, die kolencentrale-uitbaters tegen dumpprijs kunnen opkopen.

Andermaal blijkt steeds weer: Groen Links werkt averechts. De milieubeweging – die zich steeds van iedere verantwoording ontslaat voor uitspraken, lobby en bedrijfshinder- is een vijand van de rede, de natuur, het milieu én de economie. Dat klinkt wat extreem, omdat je zulke standpunten niet dagelijks leest in onze polonaisepers. Sterker, je leest het nooit omdat er stille censuur is: media conformeren zich altijd aan de meerderheidsagenda.

Maar wie
a. hun voorgestelde beleid analyseert
b. de wijze bekijkt waarop ze wetenschap gebruiken
c. de ideologie analyseert waarop de groene beweging zich baseert

Wie kortom bewijzen verzamelt, in plaats van polonaise loopt kan moeilijk tot een andere conclusie komen. Tenzij je iets alleen waar vindt of vertrouwt als ‘iedereen’het zegt. Dan kan ik je niet helpen, want het romantisch holistische geblabla is in media (NRC Damesblad wil zelfs een ‘schoon klimaat’) en politiek wél gemeengoed geworden. Op onderdeel c wordt al langer aan mij getrokken om wetenschappelijk te publiceren, en er ligt materiaal genoeg. Dat moet nu maar eens.

    Blog Nummer 600: Ik hoop dat het niet al te beroerd was
    Het was mij een waar genoegen die centrale boodschap de afgelopen 2 en een half jaar via 600 blogs te mogen doceren. Climategate.nl bracht me in 2010 financieel bijna aan de afgrond, maar leverde uiteindelijk weer nieuwe ingangen op, nieuwe mensen en activiteiten: goede gok dus. Het blijft meestal liefdewerk, dat je vooral doet als je geen zin hebt om je echte werk te doen. Het is lekker ‘procrastinaten’ zoals vandaag ook weer. Maak contact met internet, en daar gaat je productieve tijd, open je mailbox en floep: het is nu al weer 1 uur geweest. En dan heb ik nog niet eens twitter.

    Freudianiseren
    Van een notoire neiging tot uitstellen, luieren, uitvluchten zoeken hebt u de afgelopen jaren 600 maal het resultaat mogen zien. Ik hoop dat het niet al te teleurstellend was. Sommige lezers projecteren er allerlei diepbeleefde emoties in. Ik geloof daar zelf niet zo in, ronkend en met rafelranden schrijven vind ik gewoon leuk. Hooguit werk en denk ik sneller dan de gemiddelde medemens, met een beetje peper schrijf ik sneller. Die 600 blogjes waren de kunst niet.

    Onzin
    Nou vooruit dan: er is volgens mij geen tijdperk geweest waarin je via zoveel kanalen zoveel onzin en wansmaak tegemoet komt, ‘Amusing ourselves to Death’. Dus gepassioneerde ergernis, ja vooruit dan.

    Verder komt volgens mij veel emotieprojectie vooral voort uit de notoire neiging in het Westen om alles te freudianiseren. Ook is de door velen gedeelde Oibibiofilosofie van ‘positief denken’ een oorzaak: van ‘kijk mij eens optimistisch zijn’, waarbij realisme als ‘negatief’ wordt ervaren. Getver. De ware optimist gaat bij alles en iedereen van het slechtste uit, en kent daarna alleen maar meevallers in zijn leven.

    Volgens mij is er – sinds iedereen zich als uniek wil profileren (lees mijn essay na de geboorte van mijn neefje)- nog nooit zo’n dwang geweest om je te conformeren: en kun je je beter anders voordoen dan anders zijn.
    Ik conformeer mij niet aan onzin, en luister alleen naar mensen die wat te zeggen hebben. Die zijn er minder dan je zou denken.

    Wij zijn de Volkskrant gelukkig niet
    Meestal probeer je er zonder gemakzucht vanaf te komen, duiding te geven, dus niet zomaar een link kopieren et voila: anders kun je een blog wel opdoeken. Wij zijn het ANP niet of de Volkskrant… Dit was één van de makkelijke blogs: het combineren van 2 internetberichten en wat ervaringskennis, schrijf en werktijd een half uurtje.

    Succesvol waren de Natura 2000-blogs die lekker aankwamen in het visserijwereldje en vissers een stem gaven tegen overheid/milieuclubs die op stoel overheid zitten.

    Het leukst om te maken vond ik de ‘verklarende woordenlijst voor de Milieubeweging‘, en wat ook mede tot Kamervragen leidde, en onze deelname aan een Tweede Kamercommissie: het spitten in het IPCC-rapport Werkgroep 2, waar Wereld Natuur Fonds-activist Jeff Price zich aan onzin te buiten ging.

Mijn dank aan alle reageerders die uiteindelijk dit blog een levend organisme maken. Het was niet helemaal zinloos dacht ik zo, die laatste paar jaar. En dan nu andermaal weer proberen me tot het betaalde werk te zetten…