Een schitterend felle aanval van het politieke dier Pat Cadell op de Amerikaanse main stream media. Aanleiding: de moord op de Amerikaanse ambassadeur in Libië op 9/11 die absoluut een terroristische aanslag was, maar waarbij de media het verkozen naar de pijpen van het Witte Huis te dansen. Over het feit dat geen enkel groot medium het nieuws oppikte dat David Plouffe, campagnestrateeg van Obama, voor twee lezingen 2 x 50.000 dollar kreeg van Iran. Over het feit dat de media een oogje toeknepen toen Obama na de aanslag in Libië gezellig naar een fundraiser feestje ging.

Wat mij betreft geldt zijn kritiek minstens evenzeer de wijze waarop de media over milieu en klimaat berichten. Dat ze soms weigeren echte scoops (zoals nu bijvoorbeeld het absolute zeeijsrecord rond Antarctica) überhaupt te melden en voor het feit dat ze basic “follow the money” onderzoeksjournalistiek nalaten. Cadell geeft ook het recept tegen de misstanden: de politiek moet volgens hem moord en brand schreeuwen over het gedrag van de media – die dankzij het first amendment pure vrijheid genieten maar zich deze vrijheid niet waardig tonen.

Vertaald naar het klimaatdebat in Nederland zou dit kunnen betekenen dat de PvdA de eigen Volkskrant keihard zou moeten aanvallen op haar bewust gekozen eenzijdige klimaatberichtgeving, het CDA dagblad Trouw op haar Groene godslasterlijke gedweep en de VVD De Telegraaf om haar heulen met de vijand met haar adverteerdershengel de Groene Telegraaf.

Nu ja we wachten maar eens of we ergens lezen dat er op dit moment meer zeeijs rond antarctica ligt dan ooit eerder sinds de metingen in 1979 en dat voor beide polen. Daaraan gekoppeld misschien een verwijzing naar het recente inzicht dat zeeijs aan de beide polen omgekeerd gecorreleerd lijkt.

Gerelateerd: