Groenland aan de Friese kust in 2012

Ik schrijf alweer 11 jaar wetenschapsrepo’s voor Het Parool, een sympathieke krant, mijn eerste stuk ‘Knallen in Brabant’ging over geofysische proeven aan de Peelrandbreuk: afgelopen maandag mocht ik op verzoek van de hoofdredactie een prikkelend stuk schrijven over het achterblijven van temperatuurstijging bij klimaatmodellen. Het resultaat ‘De Ijsbeer en andere fabeltjes’kun je hier en hier downloaden.

    Update: eindredactionele ‘verbetering’
    Met dank aan Turris, ik las er overheen. Ik schreef in de aangeleverde tekst:
    ‘netto tikken we sinds 1850 af op ongeveer 0,8 graden temperatuurstijging’
    De eindredactie maakte daar 0,8 graden per jaar van, er komt morgen een correctie over in de krant. Het kadertje over ijsberen is door Marc Laan geschreven: maar ik kan me prima vinden in wat hij schreef. De connectie klimaat-ijsbeer is in natuurbeschermingscontext pervers: jaarlijks worden er nog altijd 500- 800 beren geschoten, alleen al in Canada en de populatie is GEGROEID. Met 10.000 jaar klimaatbeleid ‘red’je evenveel ijsberen als met 1 jaar jachtverbod in Canada. Het Planbureau voor een Bureaucratische Leefomgeving (PBL) heeft al een boze ingezonden brief gestuurd (Bart Strengers en Jan Wuite)

Natuurlijk, ik ben meer van de biologische kant dan de echte klimaatzaken- dat is Marcel zijn terrein– maar waar je mee omgaat word je mee besmet. Bij mijn weten is dit één van de eerste uitgebreidere stukken in een landelijke krant die problemen met temperatuurmetingen aankaart.

De lead en kop komen van de redactie, die een leukere indeling maakte van de aangeleverde teksten:

Kunnen klimaatgeleerden wel rekenen? Jaar in jaar uit maken zij dezelfde fouten bij het meten van de temperatuur op aarde. De aarde zou opwarmen, maar waar is die warmte de laatste zeventien jaar gebleven? De vijf grootste blunders van zowel klimaatalarmisten als klimaatsceptici.

Hoewel ik denk geen fouten te hebben gemaakt, zal het artikel misschien niet 100 procent en voor eeuwig onfeilbaar zijn. Maar al stukken beter dan de vele alarmistische meuk die het licht mocht zien in de overschrijfindustrie die zichzelf kwaliteitspers noemt. Volgens mij staan redacties steeds meer open voor gefundeerd tegengas, en dat is een goede zaak.