Bodemberoering excuus overheid en ecofanatici voor vissertje pesten

Voor de SWNM maakte ik de nieuwe Bodemwijzer 2012, die dit weekend verscheen. Daarbij zet ik de invloed van visserij op de zandige Noordzeebodem in perspectief: hoe groot is die impact nu IN VERHOUDING TOT de vele andere invloeden, zoals stormen, getijdenstromingen, zandwinning, Tweede Maasvlakte, gaswinning enzovoort.

Bodemberoering door visserij als ‘probleem’ is kunstmatig opgeblazen.
De overheid en milieuclubs verzuimen duiding. Zij trekken studies over INVLOED van visserij op de bodem uit verband: natuurlijk heeft iedere visserij die bodemvis wil bemachtigen INVLOED. Maar zonder verschil in ‘schade’en invloed verzanden overheid/milieubeweging in simplistisch vissertje pesten, vanuit een voorgekookt doel: wildernisreservaten onder water en meer windmolens.

Verveelvoudiging suppleties Rijkswaterstaat, en wandelende onderwaterduinen
Ben ik de enige die dit lachwekkend vind? Voor het VIBEG-akkoord verliest de bodemvisserij op Wad en Noordzee 25 procent van hun visgebied om ‘de bodem te beschermen’. Tegelijk wil Rijkswaterstaat gewoon grootschalig suppletiezand winnen in exact dié Natura 2000-gebieden die op de rol voor gebiedssluiting staan.

Zoals zandzakkenmaker Ten Cate zich al beklaagde, die veel goed werk verricht in New Orleans: de zandspuitindustrie in Nederland heeft zoveel macht, dat alternatieven voor suppleren zoals zij bieden geen kans maken in Nederland. Hoe kun je een visser die zijn bedrijf op de fles ziet gaan dankzij ecofanatici, uitleggen dat dit ecologisch niet belastend is, en zij hier oorverdovend stilzwijgen?

De natuur is de baas op de Noordzee
En dan de natuur zelf. Als op het Duitse Wad in de Jadebusen de zandbodem in 3 weken al 12 meter opschuift door getijdenstroming: dan moet je in Natura 2000-gebied eigenlijk een mobiel zeereservaat inrichten als je ‘de bodem’wilt beschermen, zoals onze overheid en milieuclubjes willen. Je laat dan de grenzen van verboden visgebied meebewegen met de wandelende zandbodem, zodat ze deze zandkorrels eens goed met rust laten.

Dan zou je die zandkorrels via GPS moeten traceren, zodat je per satelliet exact doorgeeft welke zandkorrel op de ander moet blijven liggen, ge’monitord’door een ecoloog van Alterra. Welkom in Nederland….Je kunt ook een beschermende laag op de zandbodem aanbrengen, zodat deze niet in beroering raakt bij storm en alle zandkorrels netjes blijven liggen op de zelfde locatie. Tenzij Rijkswaterstaat die zandkorrels nodig heeft natuurlijk.

Er is één simpele vuistregel, die de zaak samenvat. Wie het moeilijker maakt, die heeft daar andere belangen bij. De aard van het sediment bepaalt de ecologische impact, en de INTENSITEIT waarmee een methode wordt gebruikt. Niet de methode an sich: dus ook die door Greenpeace en Christien Absil zo verfoeide boomkor is zo slecht niet. Bovendien ontbreken vaak renderende alternatieven. Op een dynamische zandige zeebodem als de Noordzeekustzone -waar visserij in 20 jaar 40 procent kromp is de schade waarschijnlijk minimaal. Er bestaan geen ideale vismethodes zonder invloed.

Aandacht voor bodemberoering is beleidsgedreven
De aandacht voor ‘bodemberoering’ door visserij is bij afwezigheid van wetenschappelijk degelijke duiding vooral beleidsgedreven. Zowel in officiële Europese notities ‘Blue Growth’ als in het Integraal Beheerplan Noordzee 2015 stond het al vast: de visserij moet weg, andere activiteiten krijgen voorrang als windmolens op zee. Het is al lang een voornemen uit de Convention on Biological Diversity: 20 procent van alle visgebied dicht voor ‘wildernis’onder water.

Van al die door lobby van milieuclubs doorgeduwde, niet-democratisch tot stand gebrachte regulering heeft onze economie nu last. En de vissers zijn als zwakkere sector de eersten die de klappen vangen. Met de Bodemwijzer heb ik met wat uurtjes research gedaan, wat visserijbestuurders de afgelopen 10 jaar verzuimden.

Wie steeds denkt/hoopt dat het wel zal overwaaien als je maar wegkijkt, moet nog eens goed kijken wat voor bureaucratische storm er nog over de Noordzee zal waaien: van Kaderrichtlijn Marien, CFP, CBD, OSPAR en vele andere bureaubedenksels die via VN en Europa over ons komen zónder dat wij hier enige invloed op kunnen uitoefenen. De grote bedrijven en overheidsinstanties overleven dat wel: even een paar duizend mensen er uit om de CEO-bonus te verzekeren. Het is de middenstand en het kleinbedrijf die sneuvelen, mede mogelijk gemaakt door de milieubeweging.