Heckrunderen: Nederlandse ecologen zijn in hun hart gewoon veeboer gebleven

Als je bij Staatsbosbeheer werkt, beheer je geen natuur maar creëer je ‘draagvlak’. De PR-machine draait nu op volle toeren om overtreding van onze natuurwetgeving door Staatsbosbeheer te verkopen als Visionair Natuurbeleid.

Staatsbosbeheer overtreedt de wet en komt daarmee weg
Ik doel bij die overtreding op de door overbegrazing en vertrapping door vee uitgeroeide vogel- en zoogdierenpopulatie van Natura 2000-gebied de Buitenkaadse Oostvaardersplassen. De Serengeti Hollandaise, natuur voor bijziende Postcodeloterij-gokkers.

Ditmaal is zelfs de New Yorker voor de oerfantatie van ecoloog Frans Vera gevallen: een aardig geschreven uitgebreid artikel maar toch… Het toont weer dat natuurorganisaties en ecopolitici als Wouter Helmer van Stichting Ark lak hebben aan wetenschap, als de PR maar aansluit op Postcodeloterijpubliek: tussen beton woonachtige progressievo’s die naar het verloren paradijs verlangen. Het gaat niet eens om de verdwijnende vogels. Vóór inpoldering leefden vissen in Flevoland. Het is verbazing over de volmaakte afwezigheid van intellectuele integriteit bij Staatsbosbeheer, Helmer en Vera: dat je toch nog waardering voor jezelf kunt hebben.

Oertijdpark van oerboer Frans en zijn kadaverdiscipline: de laatste nagel
Recent wees archeoloog Leendert Louwe Kooijmans in ‘De Levende Natuur‘ Vera’s oertijdfantasie nog naar het rijk der fabelen op basis van archeologisch bewijs: het open parkland vol met paarden en koeien heeft op onze breedtegraad nooit bestaan. In NRC besprak ik in Falende Grazers nog Vera’s theorie, die meer populair is dan wetenschappelijk geldig.

Integriteit is voor losers
Wanneer je de visie huldigt dat integriteit voor losers is, dan zeg je in weerwoord ‘er is veel controverse’, als een soort aanbeveling die ‘grensverleggende visionairen’ nu eenmaal altijd parten speelt. De Vera-hypothese is feitelijk onjuist en bevestigt hoe natuurorganisaties vaak lak hebben aan wetenschap: zolang ze maar Postcodeloterijgeld en subsidie vangen. De Vera-Hypothese is nu dankzij de publieke omroep ook een Vara-Hypothese. Zij helpen SBB met haar oertijdcampagne onder zeeniveau.

We zien dat ook in het Visserijdossier:
De Waddenvereniging besteedt slechts 70.000 euro van haar 2 miljoen euro jaarinkomsten aan wetenschappelijk onderzoek: de rest gaat naar marketing en het belasteren van andere natuurgebruikers via een eenzijdig gebruik van studies die van pas komen. Zie ook de negatie van wetenschap door Wilfred Alblas van Natuurmonumenten in het Waddendossier.

Volg het geld
Ik verklaar de afwezigheid van zelfkritiek in Nederland uit de onderlinge financiele afhankelijkheid van onderzoeksclubs als SOVON, RAVON, Natuurmonumenten, Alterra, Imares Van Hall (doen die onderzoek?) en het onbenul van de vaderlandse natuurjournalistiek. Alleen zo kun je het volgende citaat begrijpen in ‘Denkwerk’van Vincent Pompe in Waddennummer van het ‘Vakblad Natuur Bos en Landschap’:

Natuurorganisaties streven doorgaans naar behoud van de natuur en vaak op een technocratische wijze. Hierin speelt ecologische kennis (……………) de hoofdrol (…………) en wordt dat wat ‘goed’en ‘slecht’is bepald door biologische en geologische parameters (…………).

en dan komt het

Aan de andere kant zijn er ook geluiden….

De arrogante wereldvreemdheid….