Na 700 blogs in 3 jaar tijd ben ik de meest 'duurzame' blogger van Climategate.

Duurzaamheid is na ‘respect’ het meest gecorrumpeerde woord van deze tijd. Dat betoogde architect Rein Hofstra in de Leeuwarder Courant op de enige plek in deze krant waar kritiek op duurzame overheidsuitbreiding is toegestaan: de ingezonden brieven.

Eindelijk, weer een man met ballen
Hofstra is activist tegen de door de overheid aangejaagde kapitaal- en landschapsvernietiging die ‘duurzame energie’ heet. Afgaand op zijn betoog lijkt Hofstra één van de laatste mannen in dit land met ballen. Met een gezonde stelligheid, die zeldzamer wordt dan de laatste panda: omdat we moeten geloven dat ‘iedereen zijn waarheid heeft en daar moet je ‘respect’voor hebben’: postmodern poldergelul met een laagje Nivea Nichtcréme.

Hoe gelijk hééft Hofstra en hoe óngelijk zijn opponenten: ja, gelijk HEBBEN dat kan. Gewoon onvervalst, onweerlegbaar gelijk zonder aanhalingstekens of reservering. Duurzaamheid en respect zíjn de meest gecorrumpeerde begrippen in Polderland. Punt uit, geen speld tussen te krijgen. Duurzaamheid is een eufemisme voor omkoping en oplichting met overheidsgeld. Begripvol debat is niet nodig, wel een gevecht om terug te winnen wat verloren ging met alle mogelijke middelen.

Fokking duurzaam!
Dat woord ‘respect’ ook, ik krijg er jeuk van en moet meteen aan slecht Nederlands lispelende bontkraagjes denken, of shirt-uittrekkende tattoo-tokkies. Vaak gebruikt met het adjectief ‘fokking’. Ik eis ‘fokking respect’. Misschien is dat wel de volgende stap, als ‘duurzaam’ definitief op straat terecht komt. Is dit wel ‘fokking duurzaam’?

Respect eisen is enkel agressie
Respect- zoals op straat gebruikt in het stadsdialect dat ik Negerlands noem- is niets anders dan een uiting van agressie: kom niet in mijn buurt. Helemaal jeuk en schaamte krijg je als de overheid er mee aan komt zetten: ‘je moet respect hebben’ in één of andere ‘draagvlak-campagne’. Waarom eigenlijk? En voor wie? Bedoelt de overheid er een algemeen vage moraal mee tegen niet werkelijk bestaande personen?

Respect en duurzaam leiden aan gebrek definitie
In dat geval doelt zij op de zelfde ethiek als bij ‘duurzaamheid’. Een groene fata morgana die oplost in de morgenzon van heldere definities. En waarbij miljardensubsidies en eindeloze papierbergen nodig zijn om dit gebrek aan helderheid te maskeren. Zo van ‘nou, als de overheid er zoveel miljarden aan verspilt, moet het wel belangrijk zijn….anders zou de overheid dat toch niet doen’. Om de gemiddelde mediasukkel bij Dagblad Trouw of Leeuwarder Courant te citeren.

Kop in het zand= positief denken
Je kop in het zand steken is in Postmodernistan het zelfde als ‘positief denken’. Van dat Marc Rutte-optimisme, blijmoedig ‘de moed er in’ terwijl Europa dankzij haar klimaatbeleid, bureaucratisering en lastenverzwaring richting Middeleeuwen terugvaart en bestuurders zonder ballen niet doen wat nodig is: zoals de stekker er uit halen. Het enige dat telt is opiniepeiling en herverkiezing. Angela Merkel heeft er de energievoorziening en economie van Duitsland voor opgeofferd. Ach, als je maar ‘lekker in je velletje zit’.

De regering liegt en u accepteert dat met ‘waarheid’tussen aanhalingstekens
Het grote probleem bij ‘duurzaamheid’ is niet zozeer de profiteurs en valse profeten die daarop inspringen: opportunisme is van alle tijden. Het probleem is dat de overheid de leugen faciliteert. Zij perst u af (de nieuwe SDE-opslag per 1 januari) en licht u stelselmatig op bij het bouwen van een papieren schijnwerkelijkheid die ‘duurzaam’heet, zoals de 20 procent-doelen in 2020 (16 procent voor de PvvdA).

Geen verschil tussen ‘schijn’en ‘zijn’
Die ingeburgerde leugenachtigheid van de overheid- nu met hordes ‘communicatie-afdelingen’verkocht aan burgers- is kadootje van de beeldenstormers generatie’68: waarin het verschil verviel tussen schijn en zijn. De beeldenstormers die alles tussen aanhalingstekens zetten inclusief het begrip ‘waarheid’en ‘integriteit’. Met als enige doel om zichzelf te verrijken, de bureaucratie te vermeerderen en meer controle over belastingvee te krijgen en alles in de uitverkoop te zetten. De meest irritante verwatering van verschil tussen schijn en zijn vinden we in de alomtegenwoordigheid van reclame. We leren iedere uiting van emotie of verlokking al per definitie weg te relativeren: het is niet ‘echt’.

Alles tussen aanhalingstekens
OK, het mag duidelijk zijn, ik heb net Gerrit Komrij gelezen over het verraad van ’68: en hoe gelijk heeft hij. ‘Duurzaam’is het wanproduct van de moraal die daar is geboren. Het is de generatie ’68 die activist-wetenschappers als Pier Vellinga en Michael Mann baarde, de Daniel Pauly’s, mensen die met bedrog wegkomen en daar miljoenen euro’s overheidsgeld mee binnenharken. Het woord ‘leugen’ is tussen aanhalingstekens gekomen, waarheid is wat de partij vraagt. Ook democratie is iets tussen aanhalingstekens.

Ook ‘kwaliteitsmedia’kun je tussen aanhalingstekens zetten.
Media gaan met die stelselmatige oplichting door de overheid als lakeien mee. Zoals door alle LASTENVERZWARING die de overheid doorduwt stelselmatig ‘bezuinigingen’te noemen waartoe ‘de noodzaak’zou zijn. De overheid bezuinigt helemaal niet, maar het mediavee papegaait de propaganda van de ambtenarij van ‘communicatie’: de afdeling beleidsverkoop van de overheid. Het is Henk Kamp die de uitgaven voor de leugen verdubbelt die ‘duurzame energie’ heet naar 3 miljard euro per jaar. De overheid geeft méér uit.

Mijn lokale overheid smijt met subsidies voor woningisolatie; dat is ‘duurzaam’. Maar heeft geen geld voor de school meer of de bibliotheek. Het is Staatssecretaris Sharon Dijksma die milieuclubs papegaait dat ‘import van fout hout’ niet meer kan, terwijl we in Nederland van plan zijn de herplantplicht uit de boswet te schrappen, en overbodige vierbaanswegen dwars door eeuwenoude bossingels aanleggen. Ach ‘als je maar positief denkt’, is Dijksma vanzelf ook ‘duurzaam’, al was het maar haar duurzame neiging tot het pluche terug te keren.

Duurzame Energie, Droog Water, Zwarte Sneeuw
Natuurlijk, ‘duurzame energie’ hoort in de categorie droog water, zwarte sneeuw en jonge grijsaard. Energie is in haar aard een vluchtig fenomeen en iedere windturbine moet je na 15 jaar vervangen. Punt uit. Geen speld tussen te krijgen, daar is ook geen debat meer voor nodig om ‘begrip voor elkaar te krijgen’ (= is de ander iets laten roepen om dan gewoon verder te gaan op oude voet). De aarde is rond, water is nat en duurzame energie is een leugen, de overheid en media als Dagblad Trouw lichten ons stelselmatig op voor miljarden euro’s. De milieubeweging is een leugenachtig bedrijf. Laten we Gerrit Komrij citeren en hopen dat het woord ‘duurzaamheid’ geen lang leven meer is beschoren.

Wat is ‘duurzaamheid’ dan wel? Nivellering en overheidsagressie
Duurzaamheid is nivellering, het uitroeien van diversiteit, extravagantie en onderscheid, eigen initiatief en originaliteit, het uitbreiden van controle-mechanismen, lastenverzwaring en het creëren van windhandel ten gunste van bureaucraten, bankiers en Pier Vellinga-pseudowetenschap: Universiteitspolitici die deze zwendel een zweem van academische legitimiteit geven. Hier is geen debat voor nodig, wel een gevecht om terug te winnen wat zij te grabbel gooien aan beschavingsrestanten die ons Europa nog onderscheidend vermogen gaven.

Artikel 1: Gij zult nivelleren
Duurzaamheid ligt in de geest van artikel 1 van de grondwet, waarmee de generatie ’68 in 1983 nivellering tot staatsnorm verklaarde: Gij zult niet discrimineren als grondwettelijke eis, waarmee je ook het maken van noodzakelijk onderscheid strafbaar stelt. Je mag van onze grondwet en nep-intelligentsia niet meer vertrouwen op je eigen waarnemingsvermogen en gezond verstand. Dan ben je in overtreding, de overheid of een ‘zich beledigd voelende’partij heeft altijd gelijk. Welk ander land heeft nivellering als eerste eis in de grondwet opgenomen? De Polder op zijn platst. Er is maar één grondwetsartikel op zijn plaats in deze tijd: de overheid is er voor de burger en niet andersom.

‘Je mag niet oordelen’/vertrouwen op je eigen waarneming: de overheid heeft altijd gelijk
In die lijn ligt ook het nationaal gebod, de populaire burgermoraal van ‘dit vindt de Nederlander volgens Maurice de Hond’: gij zult niet oordelen, vertrouwen op uw oordeelsvermogen, je mag alleen oordelen over mensen die wel op hun beoordelingsvermogen, tradities en waarden durven vertrouwen.

Dat ‘gij zult niet oordelen’is ook wat Wesley Sneijder-achtige shirtuittrekkers en Voice of Holland-zangeresjes waarschijnlijk bedoelen met ‘respect’; je mag niet over MIJ oordelen. Ik heb mijn norm, jij hebt de jouwe maar zolang ik meer verdien en meur vrienduhh heb, heb ik gelijk: waarheid is wat het meeste geld en voordeel oplevert. Eigenlijk heel darwinistisch.

En dan is de alomtegenwoordigheid van ‘duurzaamheid’ toch weer goed te verklaren. ‘Duurzaam’ is datgene waarmee je de overheid kunt aanwenden tégen medeburgers om jezelf te verrijken en territorium te winnen. Laten we daar vooral ‘respect’ voor hebben.