Bij de Universiteit Utrecht hebben ze geen sociaal psychologen als Diederik Stapel die vleeshufters bestrijden met vragenlijsten: maar wel klimaatpsychologen zo blijkt uit een studie van de Universiteit Utrecht ‘health risks of climate change’in Environmental Health.

Gewapend met vragenlijsten na interviews met zelf uitgekozen experts verklaren zij dat er harder overheidsingrijpen nodig is tegen klimaathufters bij zelf bepaalde gezondheidsrisico’s die zij koppelen aan opwarming: omdat ze daarvoor onderzoeksgeld kregen.

Aanpakken van klimaathufters via ‘robust decision making’
De kikkerplagen en het lamsbloed aan de deuren ontbreken nog net. Maar verder blijk je in Nederland van een dikke graad opwarming sinds de koude Kleine IJstijd werkelijk álles te kunnen krijgen: je kunt oververhit raken maar ook onderkoeld, wespenplagen krijgen (geen bijen…), voedselvergiftiging (valt de koelkast uit?) legionella (houdt iedereen zijn warm water beneden 60 graden?) en vergiftigd zwemwater, je kunt het zo gek niet bedenken of de Utrechtse klimaatpsychologen- waaronder de man die beweert iets van bijen af te weten– gooien het in hun risicoanalyse.

Degelijke wetenschap waarbij de Utrechters met een met academische termen verwetenschapte vragenlijst de boer opgingen om gewenste antwoorden te vinden:

A formal expert elicitation (= vragenlijstje met wetenschapperige vermomming) was performed to assess the levels of uncertainty associated with conceivable health impacts of climate change in the Netherlands, and their implications for climate change adaptation. Expert elicitation is a structured approach of consulting experts on a subject where there is insufficient knowledge in the published literature. It seeks to make explicit and synthesise the published and unpublished knowledge and insight ofexperts

En na deze robuuste degelijke wetenschap moeten de klimaathufters aangepakt worden door de Staat, onze hoeder (en onderzoeksfinancier van Universiteit Utrecht):

For climate related health effects for which rough risk estimates are available, ‘robust decision-making’ (= meer overheidsingrijpen) is recommended. For health effects with limited societal and policy relevance, we recommend focusing on no-regret measures. For highly relevant health effects, precautionary measures can be considered. This study indicated that analysing and characterising uncertainty by means of a typology can be a very useful approach for selection and prioritization of preferred adaptation policies to reduce future climate related health risks.

Meer academische tijd en meer onderzoek leidt niet beslist tot meer kennis.
Heb ik gisteren bij Incotec voorbeelden van echte natuurwetenschap gezien, waar de mensheid iets aan heeft. Kun je van Arjan Wardekker, Wim ‘redt de aarde’ Turkenburg en Jeroen van der Sluijs de volgende dag geen diep treuriger wanproduct van weg te bezuinigen onzin op een presenteerblaadje krijgen. Bij wijze van contrast, een wijze les.

    Hiermee verbranden de Utrechtse klimaatpsychologen ons belastinggeld. Een vorm van groen geverfde academische existentiële wanhoop: waartoe zijn wij op aard gepromoveerd?

Er is geen relatie tussen milde opwarming en gezondheidsrisico’s, die valt in het niet bij de relatie tussen gezondheidszorg en gezondheidsrisico’s, persoonlijke hygiene en welvaart. Als Nederland het klimaat van Californie zou krijgen, ligt iedereen hier dus niet beslist stervend in bed van oververhitting of onderkoeling, gekweld door wespenplagen, stervend door legionella. Dat gebeurt in Californie- de rijkste staat van de VS- ook niet.

Dus de groep die risico’s moet bestuderen en van context voorzien, doet weinig anders dan modieuze risico’s uitvergroten om de doodeenvoudige reden dat het ze lukt daarvoor overheidsgeld los te peuteren. Dat leek mij volgens eigen ‘expert opinion’ wel de meest logische verklaring.