oooch...
Offtopic: Het betreurt mij u mee te delen dat ik de haan- Gerben-Jan – heb geslacht: mede om de buurvrouw zijn groene gekraai te besparen in de ochtend. Kukelekuu, Gerben Jan begon steeds vroeger.
Hij zal zijn lawaai voortzetten in kippenhemel. Nu zijn Marianne en Esther, de twee kippen nog over en de andere haan met groene trekjes, Thijs: hij heette eerst Stientje maar zij bleek hij te zijn.
Kip Pesto
De vleeskippen, Brahma’s werden aangeschaft na het lezen van Jonathan Safran Foer’s pleidooi voor vegetarisme, Dieren Eten: als ik zelf niet (weer) een kip kon slachten na een half jaar opvoeden restte een leven als vegetariër. De keus was niet moeilijk…Vanavond kip pesto!
Als warm pleitbezorger voor dierengerechten vind ik dat je zelf je voedsel moet kunnen bereiden: als de groene beweging straks onze economie heeft stuk gebureaucratiseerd zul je ook wel moeten. Op Droevendaal in Wageningen was dat overigens normaal.
De Avro-ambtenaarjournalist bij Radio 1 vrijdagmiddag live, vroeg mij in debat met Esther Ouwehand nog: hou je wel van dieren? daarmee de toon zettend van zijn vooringenomen vragen. Op een debiele vraag krijg je een debiel antwoord: ‘op mijn bord’. De beste bestemming van een dier is ter ondersteuning van de mens.
Bij een konijntje zou ik wel moeite hebben, als kleuter schonk mijn opa op mijn 4de jaar een konijn ‘knabbeltje’. Om van mijn lease-terrier maar te zwijgen, die de buurman uitleent voor een rondje in het bos. Maar overdreven diersentiment zoals de Raad voor Dieraangelegenheden nu zelfs aanbeveelt bij behandeling van wilde dieren: het is iets voor kleine kinderen en Famous Grauss, onze Dion. Onze relatie met dieren is nu eenmaal dubbelzinnig, maar dat geldt ook voor dieren onderling.
Moge Gerben Jan rusten in kippenvrede.
Enerzijds heel goed dat je dit doet. Ik ben zelf ook van plan om hiermee te beginnen, want het is inderdaad het meest consequente wat je als vleeseter kunt doen.
Anderzijds mis ik een beetje het respect voor de dieren zelf, en dat je je te slachten kippen naar bepaalde mensen noemt… Maar daar is het je natuurlijk om te doen. Ach, doe het dan ook maar als je er zo’n stijf piemeltje van krijgt. :-)
Ik ben overigens ook wel eens met Esther Old Shatterhand op de radio geweest!
Ik mis alleen dat kippenbrilletje van Gerben Jan.
Hoe heb je je haan precies geslacht, als ik mag vragen. En had je dat wel eens eerder gedaan?
@ Neven
“hoe heb je de haan geslacht”
Ik neem aan door de nek om te draaien. De vogel kan dan dan zelfs nog even doorlopen maar pijnprikkels bereiken de hersenen niet meer. Het is de gebruikelijke procedure in een restaurant in China. Meerdere levende kippen staan naast je tafeltje. Je mag een keuze maken. Na die veroordeling wordt hij naar de keuken afgevoerd en om zeep geholpen. Als een beetje ‘eng’ heb ik dat altijd wel ervaren. Hoe doen ze het met kikkerbilletjes? Naar men zegt, met minder pijn voorzorg. Ik weet het niet, maar toch is dat altijd mijn favoriete gerecht geweest in de tijd dat ik in de PRC onder de Chinezen heb geleefd. (Maanden lang, in Si Shuan, zonder een westerling te ontmoeten) Mij ook aanpassend (1995) door als oudere docent aan een universiteit mij in Mao kostuum voort te bewegen.
Waar Rypke in zijn stuk op wijst, is dat onze opstelling ten aanzien van verorberen van dieren nogal dualistisch is. Mag ik er van uitgaan dat Rypke, jij en ik nodeloos pijn bezorgen aan dieren afwijzen?
Maar is het onrealistisch te veronderstellen dat diervlees een essentieel onderdeel in onze voedselketen is? Ik kan tenminste ook voordelen in die schakel herkennen. (Licht ik nu even nog niet toe).
Duidelijk is dat allerhande sentimenten een rol bij het consumeren van vlees spelen, die soms erg overtrokken zijn. Bijvoorbeeld het huidige gedoe over paardenvlees. Waarom zou dat niet mogen worden geconsumeerd? (Ik ben een dressuur ruiter met groot respect voor mijn paard).
Een absurd respect voor het paard heb ik in 1959 ervaren als post-doc in Cambridge (Eng). Ik moest een bacterie kweken (H. influenza) die in zijn voedingsbodem paardenbloed nodig heeft. Met bloed van enige andere diersoort lukt het niet, behalve dan van de Mens.
Mij werd aanlevering van paardenbloed geweigerd. Maar aangeboden werd mensenbloed vanuit het universitaire ziekenhuis Adenbrooks. Wat ik dus moest onttrekken aan de andere nuttige medische toepassing, bloedtransfusie onder mensen.
Vreemd sentiment lijkt me. Ik veronderstel dat geen enkel levend paard in Engeland enige schade zou hebben geleden van mijn gebruik van zijn afgetapte bloed.
@ Arthur: Bij mijn elementaire training bij de commando’s leerde ik kip slachten en bereiden in je mess-tin, met “minste” stress voor de kip, als onderdeel van survival.
Het was afwijkend van wat ik eerder in mijn jeugd bij Opa en Oma in de schuur had gezien nml. “bij de kop pakken, zwaaien en draaien”.
De commando’s leerden het als volgt en werkte verbluffend goed: Pak de vleugeleinden en haak ze in elkaar over de rug en houd ‘m zo vast. Met een wijsvinger draai je rondjes om z’n kop, tot dat ie vrijwel meteen in slaap valt.
Leg hem op zijn zij in schoon gras, blijft 100% liggen. Met je mes snij in een stuk de kop eraf. Kip loopt dan ook niet meer weg als “kip zonder kop”.
Biologisch avant la lettre!
Dat ga ik proberen als ik ooit kippen heb. Niet gedacht dat ik ooit iets op Climategate.nl zou leren. ;-)
@Arthur. Mee eens.
Als kind lustte ik geen vis en mijn ouders hadden het er soms knap lastig mee. Tot die keer tijdens een vakantie op Sicilie. We kregen een gerecht, waarvan mijn vader zei dat het vlees was. Het was erg lekker. Na het eten kreeg ik te horen dat het om zwaardvis ging. Zo later (ook als kind) kikkerbilletjes gegeten zonder het vooraf te weten. En dat smaakte ook goed.
Over het verkeerd etiketteren met voorbedachte rade gesproken.
Opvallend blijft hoe in verschillende landen het nieuws over het paardenvlees is gebracht.
In Engeland, werd het door het BBC nieuws keer op keer betiteld als “unsafe” (had men niet een beter woord kunnen vinden, vraag ik me dan af). Een kunstprogramma wat daarop volgde met Andrew Graham Dixon, ging over de kunst van onze voorouders zo’n 10000-30000 jaar geleden, die o.a. op paarden jaagden en dat in hun kunstvoorwerpen verwerkten….en zo werd benadrukt hoeveel ze niet op ons gelijkten.
Bij het ARD/ZDF nieuws werd gesproken over verkeerd “gelabelled” (maar met het vlees zelf is – in principe – niets mis werd er netjes bijgezegd). Maar natuurlijk kwam er ook een mevrouw van een consumentenorganisatie vertellen, dat ze woedend was over het bedriegen van de consument door de voedingsmiddelenindustrie (ze zag er met haar kleding m.i. ook erg “Grünig” uit). Echter de meeste mensen kochten de lasagna bij de Duitse ALDI/LIDL omdat het vooral lekker en gewoon goedkoop was (en men al genoeg kwijt is aan bijv. de torenhoge energie-rekening), zonder op het etiket te kijken. Had men er een extra stikkertje bijgeplakt met erop “bevat (nu) ook paardenvlees”, dan was het ook wel verkocht. Het uit de schappen halen is/was vooral ingegeven door pr.
En ja men ontdekte ook dat het broodje Dönerfleisch naast in een aantal gevallen varkensvlees (was al langer bekend en werd toen niet zo gehyped – men wilde natuurlijk niet xenofobie aanwakkeren en terrecht natuurlijk) ook in een enkel geval paardenvlees bevatte.
Echter met de hype, schijnt de vraag (ik meen een berichtje in de Volkskrant) voor 100% paardenvlees in Nederland (en ook in het verenigd koninkrijk) bij de slager toegenomen te zijn.
Flappie :
http://m.youtube.com/#/watch?v=qCh_l3qC354&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DqCh_l3qC354&gl=NL
En hoe smaakte hij?
Hè Turris, met je commando training over kippen slachten, jaag je me toch weer een beetje de stuipen op het lijf.
Bij mijn primaire militaire training in Amersfoort, (1957) bij de huzaren rood en blauw, Alexander en Sijtsema, werd dagelijks vooral de nadruk gelegd op onze tafelmanieren in de mess. Of je de doperwten wel op de goeie kant van je vork kon houden.De bolle dus. We reden wat rond op centurions, maar met meer plezier genoten we zaterdag ochtend van paardrijles in een manege in Bilthoven. Met een opper (sergeant major) die je correct de sporen leerde geven maar die niet tevreden was voordat iedereen aan het eind van de les in een opgedreven galop van zijn rijdier was gevallen. Zo heb ik leren vallen,zonder mijn nek te breken. Toch een beetje een commando opleiding wellicht. Maar ons legeronderdeel bestaat niet meer.
Verschil was, dat bij het Boreelse paardenvolk met zilveren bestek werd gegeten. :-)
In China heb ik eens op uitnodiging in een slangenrestaurant gegeten. De slang wordt op verzoek bij de tafel levend gevild, mijn hongergevoel was op slag verdwenen moet ik toegeven. Overigens ben ik, destijds was er nog dienstplicht, opgeroepen voor opleiding Mariniers in Hollandsche Rading, gelukkig kon ik er onderuit komen…
Nu we het in dit kippendraadje toch over dieren hebben.
Ik herinner me uit mijn jeugd een paardenslager in Delft waar mijn ouders rookvlees en biefstuk kochten.
Heerlijk was dat vlees als je het vergelijkt met het vlees van plofrunderen dat je tegenwoordig in de schappen ziet liggen.
Kunstmatig rood gekleurd!
@ Niek: zoals nu de paardenvlees fraude zich ontwikkeld, hebben we schijnbaar altijd al (ongewis) paardenvlees gegeten. Paardenrookvlees is overigens niet te versmaden!
We willen bedrogen worden en worden bedrogen. Vanavond bij De Keuringsdienst Van Wwaarde de zalmforel, is geen forel maar gewoon zalm die oranje gekleurd visvoedsel krijgt te eten in zijn kweekbak.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Regenboogforel#Visteelt
Philips Lighting uit Eindhoven verkoopt aan supermarkten LED-verlichting met IP-adres, die naar keuze-instellingen vlees roder kleurt en groente groener en de koffiehoek met sfeerlicht.
http://www.lighting.philips.nl/nl_nl/projects/greggs.wpd
De kip pesto smaakte geweldig. Het volgende project is een plofbig