Geen onpersoonlijke oerkracht of 'de natuur' maar transcendent en persoonlijk

Zo voor de Pasen mag dit uitstapje best even, want wij weten: de meeste diehards uit de Duurzame 100 zijn ex-protestanten als Klaas van Egmond, of gevallen katholieken die te veel drugs gebruikten als Herman ‘hogere evolutie’ Wijffels: mensen die hun concepten van zondeval, straf en boete op de buitenwereld gingen projecteren. Kerken die groenig doen, tonen hoe zeer ze zijn geseculariseerd, want groenigheid is een mix van pseudo-protestantisme en pantheïsme, of gewoon opportunisme. Rein Willems (CDA) is nog wel kerkganger, maar wat had ons land zich veel groene ellende bespaard zonder zijn invloed, van Eerste Kamer tot de boardroom bij energiebedrijven.

Wie niet in God gelooft, gaat zelfs in het ‘redden van Het Klimaat’ geloven
Gelukkig hebben de groengelovigen weer een alternatief- nadat zij ageerden tegen Lodewijk Dros in Trouw. Hun duurzaamheidsreligie mocht door Dros geen religie genoemd worden: binnen het progressief urbaan establishment is het namelijk bon ton om godsgeloof te associëren met ‘intellectueel onverantwoord’. Vervolgens geloven de klimatisten in de meest uitzinnige groenigheden, als het redden van de gemiddelde wereldtemperatuur voor 1850, het bevriezen van de aarde in ideaaltoestand van achter een bureau.

Mijn Langweerder collega en enige mede-dorpeling met IQ boven de 100 Bas Jongerius interviewde wiskundige en filosoof Emanuel Rutten. Rutten ontwierp een redekundig bewijs voor het bestaan van de ouderwetse God met hoofdletter. Niet zo’n vage oerkracht, wat van hun geloof gevallen linkse dominees dan ‘de eeuwige’noemen, om het te ontpersoonlijken. Maar volgens Rutten zijn proefschrift kunnen we gewoon weer die Oud Testamentische klootzak aannemen die zich bij mensen betrokken voelt, eerste beweger en persoonlijk.

    Wel komt Rutten’s argumentatie nogal ‘negatief’over, het niet kunnen bewijzen van het niet-bestaan, waarbij hij de contrapositie afketst door zijn concept van ‘mogelijke werelden’:

    Eerst zet hij het boompje op van mogelijke werelden, waarin wij het bestaan van een God kunnen voorstellen, gedefinieerd als eerste oorzaak, bewust en persoonlijk. Dan is er in die mogelijke wereld waar God bestaat, een God die wel zou weten dat de Roze Theepot van Dawkins niet zou bestaan.

Het is moeilijker wél dan niet te geloven
Ik moet er nog eens naar kijken, om te zien dat Rutten’s redenering verrassender is dan ik op het eerste gezicht zag. Ach, sinds Thomas van Aquino zijn er al vele spitsvondigheden bedacht, zoals de Theodicee van Leibniz (beste van mogelijke werelden) en bij Anthony Flew, de van zijn geloof gevallen atheïst, die het vooral in de eerste beweger zoekt en het begin van de keten oorzaak-gevolg. Het gaat mij er vooral om dat intelligente mensen in God kúnnen geloven, Rutten is cum laude gepromoveerd in wiskunde én filosofie. Ze moeten meer moeite doen om zich intellectueel met die – meestal op intuitie en beleving gefundeerde- positie te verzoenen, terwijl een atheïst of anti-theïst kan volstaan met: ‘ik zie god niet, hij bestaat niet’, en de vele varianten daarop.

Maar het is een poging waard
Beste Pier Vellinga, Klaas van Egmond en vele andere afvalligen: vlucht niet langer. De ouderwetse God met hoofdletter: Hij is er nog, ga er weer in geloven, het is weer academisch verantwoord! En doe vervolgens boete en keer al dat verloren BSIK-aardgasgeld uit, terug aan de belastingbetaler die er slechts onzin voor terugkreeg als Klimaat voor Ruimte (30 miljoen euro+), Warme Truiendag, het PCCCC-klimaatpropagandaorgaan en Kennis voor Klimaat (29 miljoen euro gemeenschapsgeld). De aarde hoeft niet door jullie gered, de mensheid niet door jullie verlost.

Zie verder mijn bezoek aan de Benedictijner Monniken: zonde als dat zou verdwijnen.
Zij keren de richtingloosheid en vormloosheid van het kale leven met hun strakke dagindeling en rituelen, gevoed door geloof en discipline. Met de muren van de abdij als bescherming tegen de entropie en chaoskrachten van de omringende wereld, de wildernis.

Ze creëren in hun 1600 jaar oude traditie een continuïteit die één mensenleven overstijgt, zodat het sterven van één monnik of een hele generatie niet het einde van de vesting betekent: tot nu toe slechts onderbroken door de atheïstische Franse Revolutie eind achttiende eeuw tot aan Waterloo 1815. Toen moesten op Frans gezag alle abdijen en kloosters sluiten in door het Franse revolutionaire leger veroverd gebied – inclusief Rochefort.

Nu is vooral geld nodig, continue toevoer van economische energie om de chaos op afstand te houden. Met het brouwen van trappistenbier en de verkoop van 30.000 flessen per week onderhouden de monniken hun leven en de dure gebouwen, gevoed door een eigen mineraalwaterbron uit de heuvels. Tot zij, als laatste generatie het licht uit doen, omdat – 200 jaar na Franse terugtrekking- het secularisme overwon in Europa. Met de laatste monnik verlaat de ziel het gebouw van de abdij en verkruimelt het lichaam van de muren en gebouwen: de natuur neemt het roer over en chaos/wildernis is wat rest.

Hun levensstijl herinnerde Europeanen aan een opdracht: Creëer in de eindeloze stroom van dingen en chaos een plekje, een haven waar jouw voetafdruk en stempel op staat. Niet als een wanhopige vlucht, maar als urgente opdracht om de coninue aanvallen op de orde in onszelf te keren, de dwang tot richtingloosheid en verstrooiing. Iedere dag opnieuw heeft een Vigilus, Laudum, Eucharistie, Primus, Sextus, Nones, Vespers en Completen, momenten waarop je ‘het idee’had kunnen krijgen, of een besef van de heiligheid van het leven: in plaats van het maandagmorgengevoel.