Hoe is het als je je moet schamen voor je land en voor je werelddeel? Komt er een tijd dat we weer trots kunnen zijn op Europa. Dat we de mooiste skigebieden van de wereld hebben en wat fraaie oude steden is spoedig wat ons rest als we doorgaan met de absurde Don Quichoterie tegen klimaatverandering en als we het de Chinezen blijven gunnen een duurzame opiumoorlog tegen ons te voeren.

Hierboven de kop vanochtend van een FD artikel. Het verhaal is simpel: China dumpt zonne-panelen, Europese zonnefabrikanten gaan failliet (de Chinese ook al maar dat is een detail) en dus wil de Europese Unie een importheffing (beslissing in juni). De sector zegt: “De Europese productie is toch al hopeloos, laat nu niet ook de installatiebranche de dupe worden”. Lees het artikel hier. Idee trouwens voor de Europese bureaucraten: als die zonnebanen inderdaad “op de tocht staan”, dan kunnen we misschien die tocht benutten als we enkele windmolens planten bij de poorten van de faillerende zonne-industrie?

Anyway: tegelijkertijd zien we in Nederland een ware promotiecampagne voor schaliegas op de journaals langskomen met heel tactisch af en toe wat kritiek maar verder toch overwegend een hosannah-verhaal. Tja, de PvdA is aan de macht met Rutte als stroman, en die partij laat zich de miljarden schaliegas Sinterklaasgeld echt niet ontgaan. Dus krijgen wij binnenkort een positief advies van Witteveen & Bos en gaan we in Nederland ook een nieuwe gasboom zien. Anders dan in Amerika, waar nu een hele nieuwe klasse vermogende schaliegasboeren ontstaat – die, zo zien we in dit RTL4 item van gisteren hun geld verkwanselen in peperdure sieraden met diamant belegde boortorentjes – gaat in Nederland de hele buit naar de staat die er dan weer hun clientele-systeem mee kunnen voeden van een windpark voor bedrijf X en een duurzame subsidie voor bedrijf Y. Behalve dat de vissers altijd de klos zijn. Vreemd eigenlijk: wij zijn kritisch op het Amerikaanse systeem van miljarden die in de verkiezingsstrijd wordt gepompt van de burgers naar de politiek dus, terwijl bij ons het omgekeerde gebeurt: miljarden van de politiek naar vriendjes. Wat is te prefereren?

China is de lachende derde. Zij voeren hun omgekeerde duurzame opiumoorlog tegen ons, terwijl wij verslaafd aan duurzaamheid het niet eens door hebben. Wij wanen ons in het duurzame walhalla terwijl we uitgekleed worden. Zoals de Chinese opiumroker zich destijds in hoger sferen waande zijn land destijds de vernieling in helpen. Marx zij al”religie is opium voor het volk. En wat is climate change? Precies. Bemoedigend is weer wel dat er altijd een nieuwe kans komt! Hoe zal de oorlog van 2680 van Europa tegen China eruit zien? Of zijn de niet door de nieuwe ijstijd geteisterde landen India en Brazilië dan de nieuwe superpowers?