Afgelopen week bezocht ik Friedhof Ohlsdorf in Hamburg: een in de 19de eeuw gegroeide dodenstad met 1.4 miljoen inwoners. De dodenakker is Europa’s grootste begraafplaats met jaarlijks 2 miljoen levende bezoekers en 30.000 bomen.
Er liggen gesneuvelden uit de 1ste Wereldoorlog en 38.000 slachtoffers van Britse brand-bombardementen op Hamburg, maar ook prominente wetenschappers als de fysicus Hertz met zijn familie: de frequentie van geluidsgolven uit Iphone en onze stem, het aantal trillingen per seconde meten we in zijn naam. Hertz werd net zo oud als ik dit jaar zal worden, en terwijl ik dit zeg klop ik af…
Alle doden liggen in een 350 hectare groot natuurpark midden in de stad, waar reuzenuilen broeden die hun eigen naam zeggen. Boven het graf van de familie Hertz laat de mannetjes-oehoe tegen de schemer zijn naam horen. Over de doden niets dan oehoe, in een bandbreedte van 400 tot 1200 Hertz. De uilen broedden óp de grafstenen, enkele jaren terug op een melancholisch neerkijkende doodsengel, nu hebben ze een nestkast gekregen.
De familie oehoe heeft een eigen uilenwachter Horst, een klassieke bebaarde vogelaar die al te opdringerige fotografen al 8 jaar lang vriendelijk verzoekt zijn uilen ook hun rustplaats te gunnen.
De eerste broedplaats van de oehoe's van Ohlsdorf
De oehoe was een halve eeuw geleden bijna uitgestorven maar inspanningen van vogelliefhebbers maakten een stormachtige terugkeer mogelijk. Ook in Nederland is de Oehoe aan een opmars begonnen. Na de steengroeve van de Sint Pietersberg volgde ook de Achterhoek.
In de landelijke stad Nederland kan de oehoe nog veel broedplaatsen vinden, levend van duiven, kraaien, egels en een ongelukkige havik die hij van zijn slaaptak plukt. De oehoe is het grootste wat de natuur aan uilen kan leveren. Toch moest ik een uur zoeken rond de boom waar ‘oehoe’vandaan kwam: het mannetje is een meesterverstopper. Mevrouw is inmiddels zo aan mensen gewend, dat ze ook gevaarlijk kan zijn en met haar klauwen vooruit kan neerstorten op joggers die haar jongen naderen. Auhau hoor je dan.
Meer beeld van de grafsteenoehoe’s kun je vinden op mijn website www.rypkezeilmaker.nl
Wat een goeie climate sceptic internet krant schrijf je toch dagelijks Rypke!! Hulde!
BTW: een ransuil echtpaar heeft het nest gestolen en uitgebreid van de Vlaamse gaaien van vorig jaar. Het zit in de pinus bij de buren.
De natuur is inspiratie voor het leven Turris.
Ik hang achter in mijn conifeer een mand op, dan kunnen er ransuilen broeden die hier al vaak rondvliegen en roepen
Mooie fotos Rypke. Dank je wel.