Demetris Koutsoyiannis, Rasmus Benestad en Armin Bunde debatteren over long term persistence

Long term persistence
Na een veel te lange pauze is onze nationale klimaattrots climatedialogue.org weer van start gegaan met een discussie.  Deze keer een veel wetenschappelijker thema, maar daarom niet minder interessant: hoe staat het nu eigenlijk met de long term persistence?

Wat zegt u, weet u niet precies wat dat betekent? Dan bent u niet alleen. Ik snap het ook maar half, en ook experts worden het hier moeilijk over eens. Het gaat in feite over de vraag of de opwarmende trend die we de afgelopen eeuw hebben gezien wel zo enorm uitzonderlijk is.

Daar kun je op verschillende manieren naar kijken:
–          puur statistisch
–          vanuit de chaostheorie
–          vanuit de natuurkunde

Ik heb het idee dat de term long time persistence (LTP) vooral op de statistiek slaat. Dan kun je er mijns inziens niet omheen om ook chaostheoretische aspecten te beschouwen. En als je gaat discussiëren kom je er al gauw niet onderuit om ook natuurkundige inzichten te gebruiken, maar dat valt strikt genomen niet onder dit begrip LTP.

Het laatste woord is hier zeker nog niet over gezegd, en het wordt interessant om te zien hoe de discussie zich gaat ontwikkelen.

Conclusie
De discussie zou een beter inzicht moeten opleveren over de vraag in hoeverre de opwarming in de twintigste eeuw abnormaal is gegeven het ‘normale’ gedrag van tijdreeksen in klimaat. Het is ook relevant voor wat in IPCC-kringen ‘detectie’ wordt genoemd. Detectie is een feit als er sprake is van statistisch significante opwarming.                            

We hebben geleerd van de eerste discussie en gaan deze keer meer toewerken naar een heldere eindconclusie. Dat wordt zoals u weet niet het antwoord op de vraag wie gelijk heeft, zo werkt ons forum niet, maar op de vraag waar de deelnemers het wel en niet over eens zijn, en waarom dan wel niet. Daarbij gaan we de vrijblijvendheid van de opstelling van de deelnemers zo nodig proberen te beperken.

Lange pauze
Climatedialogue.org heeft ogenschijnlijk bijna 4 maanden stilgelegen. Maar achter de schermen is er heel hard gewerkt. Natuurlijk moest de eerste discussie geëvalueerd en gecorrigeerd worden, maar dat is niet de reden van de vertraging. Die lag bij de problemen die er waren om deelnemers te vinden aan de discussies.

In de eerste plaats stellen we hoge eisen: het moet gaan om praktiserende wetenschappers die over het betreffende onderwerp peer reviewed gepubliceerd hebben, en we willen een vooraanstaande inbreng uit de verschillende denkrichtingen. Dat beperkt de mogelijkheden al aanzienlijk.
Vele tientallen wetenschappers zijn meerdere malen benaderd, maar het bleek haast onmogelijk om teams te vinden voor de onderwerpen die we hadden uitgewerkt. Uiteindelijk hebben we voor 3 discussies goede teams kunnen vinden, met klinkende namen onder de deelnemers.

Na deze eerste over long time persistence volgt er een over regionale klimaatmodellering, en we besluiten met een superinteressante discussie: hoe zit dat nu met de tropical hot spot?
Deze drie gaan de komende drie maanden lopen, dus het wordt druk!
In de zomervakantie wordt het project geëvalueerd, maar een voorlopige conclusie is al wel te trekken:

ClimateDialogue is zeer succesvol!
Niet dat we al spectaculaire bijdragen geleverd hebben aan de wetenschap. Inhoudelijk was de eerste discussie interessant maar weinig spectaculair. Maar dat is ook niet het criterium waarop het forum beoordeeld dient te worden. De staatssecretaris heeft het project opgepakt om uitvoering te geven aan de motie Nepperus, waarin kamerbreed gevraagd werd om meer aandacht voor een eerlijke inbreng van de sceptici in het klimaatdebat.

En ook voor ons was de nadrukkelijke reden om het project te starten de wens om de impasse te doorbreken in het debat: er werd nergens meer gewoon netjes gediscussieerd tussen mainstream wetenschappers en sceptici. Aarzelende pogingen om de dialoog op te starten leden tot nu toe schipbreuk.
Ons idee was dat dit met een goed format wel degelijk mogelijk moest zijn. Daarbij zou zo nodig zeer sterk gemodereed worden.
En wat bleek?

In de discussie tussen de wetenschappers was door de opzet ervan in de eerste discussie al helemaal geen moderering nodig. Maar ook in de publieksdiscussie bleek dat amper nodig. Dat laatste heeft ons positief verrast. Het format blijkt wonderbaarlijk goed te werken. En een deelnemer aan een komende discussie heeft al verklaard deel te nemen omdat onze eerste discussie zo netjes is verlopen.

Lente in het debat
Uiteindelijk zou de invloed van climatedialogue.org op het klimaatdebat dus behoorlijk groot kunnen worden.  Maar het belangrijkste resultaat wat nú al geboekt is, is de voortreffelijke samenwerking van Nederlandse sceptici en mainstream wetenschappers bij het uitvoeren van dit project. Het is niet altijd gemakkelijk, er zijn uiteraard ook flinke discussies, maar de samenwerking is constructief, en er is onderling vertrouwen.

Dát was de opzet van de motie Nepperus. En dat we daarnaast ook internationaal aan de weg timmeren is eigenlijk een fraaie bonus.

Zo is in Nederland duidelijk de lente te voelen in de onderlinge verhoudingen in het klimaatdebat. Niet alleen op climatedialogue, maar bijvoorbeeld ook op de zeer interessante bijeenkomsten van het Delft Climate Institute is er geen sprake van een vooropgezet alarmistische toon, en gaat het puur om de wetenschappelijke feiten, in Delft meestal gefocussed op waarnemingen. Ook in Delft is geen spanning meer tussen de bezoekende sceptici en mainstream wetenschappers.

Dit zal niet direct leiden tot andere standpunten bij de mainstream wetenschappers: ingewortelde denkbeelden veranderen niet zo snel. Maar ik verwacht bijvoorbeeld wel dat de discussie over AR5 een heel andere aard zal krijgen dan die over de het vorige IPCC rapport. Teveel wetenschappers in Nederland zijn inmiddels genuanceerd in hun uitspraken, en zijn geneigd te luisteren naar zinvolle kritiek. En de organisaties die vroeger vol overtuiging het broeikasevangelie predikten zoals het KNMI, het PBL en de UU komen inmiddels met veel genuanceerdere standpunten naar buiten, zoals het wetenschappers betaamt.
Ik vermoed dat ze de rol van heraut voor het IPCC ook niet meer ambiëren.

We zullen het allemaal zien, later dit jaar!