Journalisten als Simon Rozendaal bij Elsevier waren jarenlang roepende in de woestijn met hun boodschap dat de milieubeweging u fopt, met mainstream-media als kritiekloze huurlingen. Maar hij krijgt eindelijk steun uit de hoek waar de milieucensuur haar tentakels niet kon uitspreiden: de blogosfeer. Afgelopen donderdag bij ons zeer geslaagde Nova Zembla Mediacafé riepen sommige aanwezigen -allen journalisten- dat hun oren klapperden nadat Simon zijn vaak komische optreden gaf. Ze zijn gewoon jarenlang slecht voorgelicht door de mainstream-journalistiek: de professionele informatie-amateurs die waarheid wegen op afkomst/acceptatie en sociale groep.

Alarmisme verliest terrein
Mensen beoordelen waarheidsgehalte op de mate waarin ze het horen, veiligheid en vertrouwdheid. Daardoor kan het zijn dat iemand die feitelijk meer ware standpunten verdedigt, méér heeft uit te leggen. Simon kreeg bij zijn lezing over elektrische auto’s in Eindhoven nog de vraag ‘maar dit meent u toch niet echt’? Elektrische auto’s zijn door de journalistiek/greenmarketing succesvol gepositioneerd als ‘wereldreddende groene voertuigen’.

Er is een wereld te winnen, maar we winnen terrein. Ik vond een mooie verklaring waarom de met miljardensubsidies en Postcodeloterijmiljoenen gesteunde groene lobby terrein verliestbij een Amerikaanse blogger.

skeptics could pick and choose their targets, while the alarmists were obliged to defend everything, because of the compulsion to support the science is settled meme. Not one weakness was ever to be conceded nor one pawn sacrificed. As Frederick the Great said, you can’t be strong everywhere, or to restate that in terms of asymmetric warfare, a small guerrilla force has the choice of attacking anywhere, which means everywhere has to be defended against them, especially if you’re not prepared to do pawn sacrifices.

That defend everything to the last bullet mentality, has often led to them making frankly laughable excuses as to why even the most indefensible papers were somehow actually good science. The growing disconnect between their predictions and everyday reality, is drawing them deeper and deeper into their own inward-looking world, which has a mad interior logic all of its own

Ons bloggie heeft meer invloed dan velen lief is, er zijn vele spinoffs gekomen, ieder gericht op eigen publiek met eigen toonsoort, voor en achter de schermen. We delen één hoofdzaak: aanvullen wat mainstream-media laten liggen. Mainstream-journalisten lopen als makke schapen achter de groene lobby aan, zonder ook maar op énig moment te controleren, na te rekenen: klopt het wat ze zeggen?

Iedereen kan domme vragen stellen
Mainstreamjournalistiek werd ontmaskerd door internet. Iedereen kan een microfoon voor een gezicht houden en domme vragen stellen. Zonder kennis en analytisch denkvermogen kun je niet kritisch zijn, ook niet door een beetje interessant te kijken en met je hand onder de kin een posé aan te nemen van ‘de beschouwer die het doorziet’. Pas na jaren studie kun je écht over een onderwerp schrijven en goede vragen stellen. Zoals Bob Marley al zong:

You can fool some people some time, but you can’t fool all the people all the time

Wij bloggers zijn info-guerilla’s
We kunnen per blog ons doelwit kiezen, en weten zeker dat diegene het dan leest. Zonder dat wij een consistente wereldvisie hoeven te verkopen, het is slechts prijsschieten als bij een Nintendo-spel. Zo komen steeds meer scheurtjes in het groene bolwerk, geholpen door Moeder Natuur die de kloof vergroot tussen achterhaald model en werkelijkheid, deskundigenbewering en waarneming. Tel daar het gezond boerenverstand bij van iedere toeschouwer, en je hebt geen complotten van de (olie-)industrie nodig om te verklaren waarom het Groene Leger-ondanks al haar Postcodeloterijmiljoenen en miljardensubsidies- gedoemd is in de pan te worden gehakt.

Het ligt nu in egelstelling.