Het voorbeeld in lezingen van Wiebe Draijer bij rechtvaardige beloning

Het voorbeeld in lezingen van Wiebe Draijer bij rechtvaardige beloning

Henk Kamp (VVD), onze Minister van Nutsbedrijfsubsidies en Lastenverzwaring probeert nu in media het VVD-electoraat te sussen: het als Energieakkoord verkochte éxtra klimaatbeleid van de SER van Wiebe Draijer zou niet tot lastenverzwaring mogen leiden. Kamp zegt hier: ‘het gras mag niet korter worden als je het maait’.

Het SER- ‘Energieakkoord’is geen energieakkoord maar ordinair klimaatbeleid versmald tot (vermeende) CO2-reductieKlimaatbeleid is een eufemisme voor lastenverzwaring. Het komt vooral neer op het verstrekken van miljardensubsidies aan voorkeurspartijen, meest nutsbedrijven en tegen de overheid leunende consultants. Zie het vergunde windturbineterrein Luchterduinen, waarvoor Kamp Eneco al 850 miljoen euro subsidie heeft toegezegd.

Of de geschatte 4 miljard euro MEP-subsidie die Essent krijgt om natuurbos uit Georgia bij te stoken in een kolencentrale, gelegitimeerd door Kamp zijn partijgenoot Bert Pauli van de Statenfractie van de Provincie Noord Brabant. Het SER-akkoord voegt daar verdergaande overheidsbemoeienis bij, zodat huiseigenaren zelfs hun eigen huisinrichting niet meer mogen bepalen via een isolatiepolitie. Verder wil Draijer nog meer geld naar zee dragen, op bevel van de milieubeweging.

De kapucijneraap-rechtvaardigheidsproef waarmee Wiebe Draijer bij lezingen komt aandraven
Deze fundamentele aantasting van het rechtvaardigheidsgevoel van ons, Hollandse batterijtjes van uw beleidsbureaucratie, meneer Kamp, is ook een wijze les voor Wiebe Draijer, voorzitter van de SER. In zijn managementtijd bij McKinsey, mocht Draijer namelijk graag lezingen geven over de demotiverende werking van ongelijke beloningen en rechtvaardigheidsgevoel. Daarbij voerde hij een proef met kapucijner-aapjes op van apenonderzoeker Frans de Waal en Sara Bosnan, die daar in 2003 in Nature over publiceerde.

Kun je het nog herinneren Wiebe?
Ik zal je de studie Monkeys reject unequal pay hier nog geven, Wiebe, je mocht het voorbeeld zo graag gebruiken: in het zicht van andere aapjes die voor de zelfde taak hogere beloning kregen (geen komkommerschijfje maar druiven) weigerde 43 procent van de kapucijneraapjes de taak nog langer uit te voeren.

Of de conclusie sterk stond?: bij een controleproef zónder collega-aap in het zicht maar mét druiven op afstand weigert 49 procent van de aapjes nog te werken. Of het werk van De Waal behalve populair ook wetenschappelijk verantwoord is, doet hier niet toe. Het gaat mij er hier om Wiebe:

Knagende vragen over ordinaire lobbycoup SER-akkoord tegen Nederland:

  • waarom kan Wiebe Draijer wel deze apenproef aanhalen bij lezingen om zo zelf slim te lijken (kijk mij eens verwijzen naar echte wetenschap om een voorgekookt politiek standpunt een zweem van objectiviteit te geven), maar kun je het centrale idee van rechtvaardigheidsgevoel niet verwerken in het SER-Akkoord?
  • Waarom mogen clubs die ons de steentijd in willen werpen- Greenpeace en co- over onze ruggen meebeslissen over de ruggengraat van onze economie, namelijk de energievoorziening, terwijl hun enige doel is deze zo duur en wisselvallig (‘natuurlijk’) mogelijk te maken. Alsof je Stichting Martijn laat meepraten over de toekomst van kinderopvang, of Robert M directeur van Scouting Nederland maakt.
  • Waarom krijgen de voormalige nutsbedrijven allerlei financiële privileges, alsof ze nog staatseigendom zijn?
  • Welke functie heeft de lobbycoup van het SER-energieakkoord, behalve het vervangen van beslisrecht van gekozen volksvertegenwoordigers (meestal zonder energie- en klimaatkennis) door belangenbehartigers die vanuit ideologische en commerciële motieven de kiezer buiten spel willen zetten, en die de staat als pinautomaat zien in magere jaren.

Zou Henk Kamp deze onderwerpen hebben aangesneden, dan kon je er op vertrouwen dat hij wél enige boodschap had aan de toekomst van Nederland en haar economie. Nu heb ik daar zo mijn twijfels bij. Vast staat dat de genen die moeten betalen hier niets te kiezen hebben.