Socialistische Partij (SP) Schizofrene Partij door klimaatstandpunt

Dankzij overheden die grondspeculant en bedrijfje gingen spelen, staan Nederlandse gemeentes met enkele miljarden euro’s in het rood. en die schulden blijven jaarlijks groeien. Dat blijkt uit het actuele boekje ‘De Laatste Boer’, De onstuitbare run op schaarse vierkante meters van urban socialists Eric Smaling, Floris Meslier en Jules Iding.
Ook zijn de ‘groene’ energieplannen van Marxist Rutte de nekslag voor zowel onze goed geordende groene ruimte (in NL is 14 procent nu bebouwd tegen 26 procent in Vlaanderen) als onze economie.

Dankzij ‘groen’ versmald tot subsidie voor inefficiente energievormen wordt dé SP-doelgroep- de gewone man- dubbel getroffen, en gaat de groene ruimte in ons land naar zijn grootje: maar dat lezen we alleen tussen de regels. Terwijl het SP-drietal veel goede punten aansnijdt.

Overheid kan en moet geen zaken doen
Waar gaat het drietal goed? Bij gewoon waarnemen wat je ziet: De crisis doet grondprijzen kelderen en de woningmarkt inzakken, waardoor gemeentes met een overschot aangekochte bouwgrond zitten die in marktprijs steeds verder onder aankoopprijs zakt: dit is de oorzaak dat steeds meer gemeentes miljoenen euro’s verlies moeten inboeken. Terwijl ze eerst op basis van hoop en ‘de overheid is bedrijf’-gedachte veel te ambitieuze bouwplannen lanceerden en met private partijen deals sloten.
Waarbij de overheid altijd voor de onkosten opdraait en niet tot zaken doen in staat blijkt. En de semi-private partijen die met publiek geld smijten onttrekken zich aan publieke verantwoording met miljarden, wat we ook bij Bert Pauli (VVD) en zijn Stichting Essent Sustainability zien. Wij van Climategate.nl streven nu het aftreden na van deze VVD’er.

Tot zover een herkenbare analyse die leunt op wat je overal in de praktijk ziet, en die praktijkcontacten vormen een pluspunt van het boek. De drie reizen langs die praktijk, bezoeken bestuurders en tonen de voorbeelden van Leidsche Rijn tot Amsterdamse kantoren. Naar hun aard willen de SP-ers ‘meer regie’. Maar eigenlijk toont hun verhaal vooral dat de overheid slecht is in zaken doen, en dat hybride-constructies met semi-overheidsbedrijfjes/PPS-constructies vaak mank gaan. Is de analyse dus niet zo: leg de regie in handen van mensen die handelen op basis van ratio, niet op basis van hoop. En het feit dat gemeentes op basis van inwonertal rijksgeld krijgen.

‘Miljardensubsidies naar geprivatiseerde nutsbedrijven en grondeigenaren een loffelijk streven’
Helaas weerhoudt een progressief urbane Vara-blinddoek en overdaad mainstream-mediaconsumptie Smaling, Meslier en Iding logische gevolgtrekkingen te maken. En om dan bij die logica behorende positie te kiezen. Neem staatsinvesteringen in overcapaciteit aan windmolens tegen miljarden euro’s belastinggelden, die bij de gewone man en (kleine) ondernemers worden weggeroofd. Zodat de grote inmiddels private nutsbedrijven met subsidies blijven binnenlopen. Smaling cs noemen de 16 procent dure wisselvallige energie door staatssteun aan ex-nutsbedrijven en het constructiewezen van Rutte een ‘loffelijk streven’. Loffelijk loepzuiver gesubsidieerd roofkapitalisme en sponsoring van particuliere grondbezitters via pacht molengrond (‘Wind op Land’reserveert voor die pacht 3,4 miljard euro, als ik me niet vergis volgens het CBS-rapport)

Terwijl deze ‘groene energie’-casus juist een blauwdruk is van de situatie waar het drietal bij ruimtelijke ordening tegen ageert: een hybride van op geloof en hoop gebaseerde politiek en vermenging met de private belangen van geprivilegieerde nutsbedrijven. Opgestuwd door zich als milieubeschermer afficherende fondsenwervende bedrijven, die buiten de democratische orde hun invloed versterken om zo meer aanspraak op subsidies en donateursgelden te maken (Big Green Inc). Maar dankzij het ‘groene’randje weigeren de SP’ers de consequenties hier in te zien, want ‘we willen toch allemaal schone energie’(definieer ‘schoon’ Smaling et al?).

SP: denken gevormd door overmaat mainstream-mediaconsumptie/ milieualarmisme
‘Voorbeeldland’ Duitsland is daarvan alvast een angstwekkend voorbeeld, met door ‘duurzaamheidsbelasting over de kop gaande energieprijzen: waarover je buiten Climategate.nl in mainstreammedia in NL niets leest, omdat mainstream- journalisten nieuws selecteren op basis van hun politieke sympathie.

Tegelijk importeert Duitsland dankzij de ‘energiewende’- het afschakelen van 8 CO2-loze kerncentrales- weer meer kolen, dan daarvoor: Duitsland haar energie draait dankzij ‘groen’vooral op bruinkool en steenkool, en ook de ’25 procent van de Duitse energie= duurzaam opgewekt’-mythe gaat bij mijn weten enkel op bij volle capaciteit en enkel bij ELEKTRISCHE energie, terwijl 80-90 procent van alle verbruikte energie naar transport en verwarming gaat.

We lezen op bladzijde 136 een sterk staaltje SP-schizofrenie, veroorzaakt door overmatige mainstream-mediablootstelling:

‘Windmolens in het landschap zitten nog niet echt in ons systeem. En dat terwijl we van oudsher toch een land van windmolens zijn. Is het een kwestie van wennen? In Duitsland zijn enorme lappen boerengrond en veel gebouwen bedekt met zonnepanelen. Ook dat is niet altijd mooi, maar Duitsland is er (met flinke subsidies) in geslaagd een kwart van zijn energiebehoefte uit duurzame bronnen te halen. (onzin, zie hierboven RZ) Een prestatie van formaat

Waarom is het een prestatie om je energieprijzen te laten verdrievoudigen dankzij belastingophoging, waardoor bijvoorbeeld eeuwenoude brouwerijtjes in Duitsland en vele andere ambachtelijke en energie-intensieve bedrijven over de kop gaan? En dan de overmaat van SP-schizofrenie:

Een prestatie van formaat en niet eenvoudig te realiseren. De zon zit vaak achter de wolken (RZ: is niet het belangrijkste nadeel, in de winter is de invalshoek zo laag op onze breedtegraad dat opbrengst minimaal is in tijd dat je meeste energie nodig hebt RZ) en het waait ook niet altijd even hard (RZ pas bij kracht 6-7 draaien molens optimaal, het waait meestal minder dan 4 RZ) en daarmee zijn het wispelturige energieleveranciers. Elektriciteitscentrales moeten als gevolg daarvan vaak aan- en uitgezet worden om pieken en dalen op te vangen.

Dus, eigenlijk weten ze het wel: duurzaam is synoniem met anti-economisch en onrendabel, en je vervangt er geen/nauwelijks fossiele centrales mee. Het is duur betalen voor een goed gevoel bij milieuclubs, politici en journalisten, en de gewone man- dé SP-doelgroep- is daarvan de dupe. Maar dan sla je steil achter over als ze vervolgen:

In zonnige tijden heeft het land een flink overschot aan groene (…) stroom, die dan goedkoop wordt aangeboden op de exportmarkt (RZ= een rooskleurige uitleg van tegen verlies dumpen, met de belastingbetaler als buffer/batterij van nutsbedrijven en rijke lui die al die paneeltjes installeren, biogasboeren enz)
Nederland staat op ruim 4 procent duurzame energie , een treurig cijfer als we het vergelijken met de Oosterburen. Het kabinet Rutte II wil in 2020 op 16 procent zitten, een loffelijk streven (…).

De kritische voetnoot die het drietal dan plaats bij ruimtelijke ordening en molens, is vervolgens niet meer dan retoriek. Waarbij iedere logische band tussen economische oorzaak en gevolg is doorgesneden, op basis van dankzij mediapropaganda geconditioneerde sympathie.

Schizofrene Partij: logische tegenstellingen gaan samen met magisch denken
Waarmee we bij de kern komen waarom ik als Wageningse jongeling wél SP stemde, maar nu ik volwassen ben me zou schamen als iemand me daar nog op zou betrappen: dan negeer je volledige menselijke wereldgeschiedenis, wereldliteratuur en biologie vanuit een jeugdige behoeft ge-engageerd en toch gewoontjes te lijken.
Wat in het overheidsbestuur fout ging, is namelijk niet dankzij ‘het systeem’. De kwaal is ‘foute mentaliteit’. Een manier van non-denken, die in mijn ogen door een premier als Mark Rutte wordt belichaamd: de vrouwenblad/managersfilosofie ‘als je maar gelooft dat het goed is, goed voelt, wordt het goed’. Wereldvreemdheid en liefde voor luchtkastelen waarop ideologische stokpaardjes het bestuur binnen rijden, van vrije markt-absolutisme tot ‘groen’. Van praktijk losgezongen constructies, die in klimaatbeleid een economisch destructieve hybride vormen.

Het post modern 2.0 magisch denken zonder enige rationeel logische afweging of verantwoordelijkheidsbesef: dat is de kwaal die Nederland langzaam maar gestaag tot B-land verrommelt, en waarop de groene religie drijft. Daar helpt geen overheidsregie tegen, als die (meestal linkse) ambtenaren zelf met het magie-virus zijn behept.

Gewoon weer nuchter en normaal doen, utopisch overheidsbeleid dumpen en tegemoetkomen aan gewone menselijke behoeften zou alvast een begin zijn: net een houding die je bij een belangrijk deel van de SP zou verwachten. Maar die je bij Smaling, Meslier en Iding-utopisten deerlijk moet missen, al kunnen ze nog zo hard door Drenthe rijden en Cuby en de Blizzards draaien. Nu lijkt ‘de laatste boer’net te veel op de vrucht van wereldvreemde academici met Vara-blinddoek. En de SP een vergaarbak van deze urbane elite, gecamoufleerd door een gezellige Brabo waarmee je een biertje zou drinken en Metallica bezoeken