henkel

De Duitse Energiewende is een doorslaand succes! Want nergens verpesten zoveel windmolens het landschap als in Duitsland en de helft van alle zonnepanelen op aarde staan in Duitsland waar de eerste zes maanden van het jaar de zon nauwelijks scheen. Hans-Olaf Henkel (geen familie van de firma Henkel) legt in zijn boek Die Euro Lügner uit dat de Energiewende echt een succes is, want door de exorbitant stijgende energieprijzen in Duitsland wordt de Duitse economie tenminste nog een beetje geremd. En omdat Frankrijk met zijn kernenergie geen last heeft van CO2-maatregelen en zelfs verdient aan de energie-export naar Duitsland als het daar niet waait en niet zonnig is, snijdt het mes zelfs aan twee kanten.

Lees even mee in een interview met Henkel in Focus Money:

Iedereen weet toch dat het productiviteitsverschil tussen het zuiden van de Euro-zone en Duitsland een van de hoofdoorzaken is voor de problemen van de Euro. Maar dit verschil wil men nu niet alleen wegwerken met hervormingen in Frankrijk, maar ook met een geringere concurrentiekracht en productiviteit in Duitsland. Precies dat is de eis van de Franse politici: ze willen de concurrentiekracht van de Duitse industrie ondergraven en daarmee de verschillen in de Euro-zone gladstrijken. Paradoxaal genoeg leidt ook de Energiewende tot een stabilisering van het Euro-systeem, want de energiekosten van de Duitse industrie stijgen scherp en die van de Franse economie niet. Inderdaad zo kun je de Euro redden – maar wel ten koste van de concurrentiekracht van de hele Euro-zone.

Als Henkel Duitsland noemt, bedoelt hij Duitsland plus Nederland, plus Finland, plus Oostenrijk. Dus laten we ons het aantrekken. Hij voegt er nog allerlei andere eye-openers en vermaningen aan toe:

In mijn boek heb ik me aan een citaat van Friedrich Nietzsche gehouden: “Fantasten liegen zichzelf voor en leugenaars anderen”. […] Ik draag feiten aan en laat het aan het oordeel van de lezer over wie hij of zij tot de fantasten en wie tot de leugenaars wil rekenen.

[…]

Euro-groep voorzitter [voorganger Dijsselbloem; HJS] Jean-Claude Juncker heeft het liegen tot staatskunst verheven. Van hemzelf is tenslotte de quote: “Als het menens wiordt moet je liegen”. Ik denk daarentegen dat het precies omgekeerd is: juist als het menens wordt mag je niet liegen en moet je het volk de waarheid zeggen. Wat is dat voor een Europees vredesproject als het een fundament heeft van gebroken beloftes, contractbreuken en leugens?

[…]

Ik ben fundamenteel van mening dat je de munt moet aanpassen aan de cultuur van een land en dat we niet verder moeten proberen de cultuur van een land ondergeschikt te maken aan een bepaalde munt.

Henkel, voorheen juist Eurofiel maar sinds enige tijd losjes gelieerd aan Alternative für Deutschland, is voorstander van de invoering van een Noord-Euro die opgewaardeerd wordt, terwijl de zuid-Europese landen inclusief Frankrijk de oude euro behouden en devalueren. Maar hij is pessimistisch dat het grote bedrog kan worden doorbroken. Hij stelt dat er na de aanstaande verkiezingen in Duitsland een Europese bankenunie komt ten koste van de Duitse spaarder. Maar dat men dat nu ten koste van alles buiten de media houdt omdat anders de AfD 20% van de stemmen zou halen. Hij zegt ook nog gelaten:

Ik geloof niet dat de Euro afgeschaft wordt, want politici zullen niet in staat zijn te doen wat ik heb gedaan: erkennen dat ze fout zaten en dan de consequenties daaruit trekken. Dat doet de politiek niet, die gaat altijd verder op de ingeslagen weg….

Dat is een pregnante laatste zin… zo scherp had ik dat nog niet op het netvlies. Zelfs niet in toch ook veelzeggende artikelen van mijn hand zoals over de meritocratie. De politiek inderdaad als een laf bedrijf waar mensen op laddertjes klimmen door altijd maar door te gaan op de ingeslagen weg. En dan moet ik onwillekeurig denken aan de positieve dingen die ik wel eens heb gelezen over oorlog en geweld. Dat dat fasen in de politieke ontwikkeling zijn waarin vermolmd hout wordt weggezaagd en nieuwe politieke talenten en richtingen komen bovendrijven. Of nog korter geformuleerd: waar moed het wint van lafheid.

Laat me afsluitend Franklin D. Roosevelt quoten:

[perfect_quotes id=”27059″]

Maar die quote past ook alleen in een context waarin Amerika heel snel toch oorlog zou gaan voeren. Of het echt kan in vredestijd en dergelijke ommekeer afdwingen? Als we allemaal te verwend en welvarend zijn om nog eens een keer de straat op te gaan. Wilders heeft 80.000 handtekeningen verzameld en organiseert op 21 september een grote protestdemonstratie in Den Haag (zie www.tekenverzetaan.nl). Ik denk dat ik voor het eerst van mijn leven ga demonstreren. Goed idee?