2013-09-13-09-12-22.Visserij weer in dikrediet gebracht
Bovenstaande afbeelding van een stukje ‘Pas op met Hollandse Garnalen’in – aan typografie te zien- zelfbenoemd kwaliteitsmedium NRC Damesblad in haar aquarium aan het Rokin- toont een bewijsstuk tegen de clubs die nu de Viswijzer verkopen aan het publiek. De Viswijzer is opgezet om via media de concurrerende keurmerken en niet gecertificeerde visserijen verdacht te maken, ten opzichte van de keurmerken die het Wereld Natuur Fonds in de markt zette met Unilever, met steun van de Nederlandse overheid. Dat doe je door het een zweem van neutraliteit en liefdadigheid te geven, als is MSC gewoon een onderneming die per accreditatie 50.000 euro vraagt inclusief een deel van de omzet.

We lezen hier dat WNF-marketingmeisje Elies Arps keiharde onwaarheden mag verkopen, om de winkel van het Goede Doel te verkopen:

De makreel heeft haar MSC-cerftificaat verloren omdat er teveel op gevist is (onzin). Dat zelfde geldt voor Hollandse garnalen. Hollandse vissers willen certificering maar het gaat nog niet goed genoeg met de stand’ (ook onzin).

Deze week: Bewust marktbederf en gevalletje NMA

Deze week: Bewust marktbederf en gevalletje NMA


De Hollandse garnaal, die floreert in onze wateren zou bedreigd zijn, in plaats van wat de werkelijkheid is: een aanvoer geven van 30 miljoen kilo per jaar (met 16 miljoen kilo voor Nedervissers), vooral sinds garnalenvreter de kabeljauw verdween dankzij klimaatverandering, en nutrientenarmere kustzee. In werkelijkheid krijgen garnalenvissers onder meer geen MSC-cerfiticaat omdat

  • a. certificering een godsvermogen kost, 50.000 euro tot 3 ton per accreditatie
  • b. MSC beheersafspraken tussen vissers eist, die door de Nederlandse Mededingings Autoriteit (NMA) worden geblokkeerd
  • c. omdat vissers en hun voorlieden liever tegen elkaar tekeer gaan dan gesubsidieerde antivisserijclubs een georganiseerde veeg uit de pan te geven. Ze hebben nooit gedacht over strategie, of lijden aan Zoutkamper Zuinigheid.
  • Die zelfde NMA zou eigenlijk moeten ingrijpen bij de ‘Bewuste Visweek’, waar NGO’s deze week hun particuliere standaard opleggen aan supermarkten als de Jumbo. Waar een hoki uit Nieuw Zeeland ‘duurzaam’heet, maar een schol uit eigen Noordzee niet.

    Marktbederf mede mogelijk door overheidsubsidies
    Een ander keurmerkhandeltje van het WNF is het met subsidie van het Ministerie van Buitenlandse Zaken (CBI) in de markt gezette ASC-label, dat doet het WNF samen met de voor 2/3de op subsidies van het Ministerie van Economische Zaken draaiende Stichting de Noordzee. De filosofie achter keurmerken is dat een particuliere instelling marktpartijen moet controleren omdat de overheid te kort zou schieten.

      Stichting De Noordzee besteedde van die 1 miljoen subsidies in 2011 ongeveer een half miljoen euro met lobby voor regelgeving tegen Nederlandse vissers als de discardban. Hun bestuursvoorzitter is de oud-directeur van Greenpeace, en een oud bestuurder van Stichting de Noordzee is nu bestuurder bij Greenpeace. Kortom, zoek de verschillen. De één snijdt benzineslangen door en maakt werknemers van Shell het werken onmogelijk door de ingang van het kantoor te blokkeren, de ander maakt met subsidies van de overheid het werken van vissers onmogelijk.

    Visserij gedraagt zich als Calimero
    De reactie uit de visserijvertegenwoordiging tot nu toe op de Viswijzer lijkt op die van Calimero: ‘goh, wat oneerlijk dat hunnie zooo gemeen zijn, nou laten we wegduiken en ze knuffelen, dan gaan ze ons misschien aardig vinden’. Is de wereld ooit eerlijk geweest? Ik zou als milieuclub ook Calimero pesten en in elkaar slaan in media. Je kunt er altijd bij scoren, en zo je eigen daadkracht adverteren (en daarmee je Postcodeloterijgelden, donateursgelden zekeren, oh nee, de wereld draait om geld, behálve bij het ‘Goede Doel’, het is ook zo…).