Even van de wereld binnen Nederland

Op uitnodiging van Nationaal Park de Hoge Veluwe verbleef uw dwarse blogger in een safaritent in het park, het ‘Betere Boerenbed‘, wat sommige van mijn voorgangers het ‘out of Africa’-gevoel noemden. Een tent op houten podiumdelen met houtkachel en zonder stroom, los van de bewoonde wereld, waar je volledig afhankelijk bent van bevoorrading. Eigenlijk zoals iedere stad, alleen zie je nu als individu in één dag hoe snel je door je voorraden raakt zonder aanvoer van buiten.

We gingen op safari naar de ‘grote 5′ van de Hoge Veluwe, het was bronsttijd van edelherten. Overnachten op het stuifzand, haardvuur aan, en ’s ochtends in de natuur wakker worden, Kung Fu oefenen in het stuifzand. Ik schrijf er nog een verhaal over, hier alvast wat foto’s

Het echtpaar Kroller-Muller hanteerde op de Hoge Veluwe nooit een kunstmatige scheiding tussen natuur en cultuur. Maar een consequente combinatie van levenloze en levende kunstwerken. Dus een Zonnebloem van Van Gogh en een edelhert op de hei met wat dennetjes er achter, die lekkere hertenbiefstuk geeft in het jachtseizoen. Onze natuurgebiedjes zijn op die ervaringsconsumptie ingesteld. Het zijn levende kunstwerkjes, die zonder de natuurbeheerder monotoniseren tot bos. De boswachters en ingenieursbureaus werken met een shovel als penseel om variatie te maken, en diversiteit is de motor van het leven. Net als hippie-schilder Bob Ross kijken ze het verbossende heideland in: ‘nee, die grove den hoort daar niet, maar die 3 dennen kunnen mooi blijven staan voor het dramatische effect’.